«Μπορώ να θυμηθώ κάθε στιγμή της 21ης Νοεμβρίου του 2019. Η τότε 4χρονη κόρη μου η Pearl Monroe, ή "Roe Roe", δεν ένιωθε καλά. Για αρκετούς μήνες πριν από εκείνη τη μέρα ήταν κακόκεφη ενώ όσο περνούσε ο καιρός προτιμούσε να μπουσουλάει όπως η μικρότερη αδερφή της, παρά να περπατάει. Τότε ανησυχήσαμε και την πήγαμε στο νοσοκομείο Παίδων στις 20 Νοεμβρίου.
Την επόμενη μέρα, ενώ ήμουν κανονικά στη δουλειά, χτύπησε το τηλέφωνό μου στις 3:30 το μεσημέρι και ο γιατρός της Roe Roe μου είπε αυτό που κανένας γονιός δεν θα ήθελε να ακούσει: “Λυπάμαι, αλλά η κόρη σας έχει λευχαιμία, δηλαδή καρκίνο στο αίμα. Η κόρη σας έχει καρκίνο”.
Έκλεισα το τηλέφωνο και πήγα αμέσως σπίτι. Όταν με είδε η γυναίκα μου, η οποία ήταν έγκυος στον γιο μας, απόρησε. Η Roe Roe έπαιζε καθισμένη στο πάτωμα και αναρωτήθηκα πώς γίνεται αυτό το χαρούμενο παιδάκι να έχει κάτι τόσο σοβαρό.
Το να πω στην έγκυο γυναίκα μου ότι το παιδί μας είχε καρκίνο ήταν πολύ δύσκολο! Ωστόσο, δεν είχα άλλη επιλογή. Έπρεπε να πάμε την μικρή στο νοσοκομείο, πράγμα που έγινε. Η κόρη μας χειρουργήθηκε άμεσα και την επόμενη μέρα ξεκίνησαν οι χημειοθεραπείες.
Για δύο ολόκληρα χρόνια, όσο η Roe Roe έκανε χημειοθεραπείες, πέρασαν από το μυαλό μου τα χειρότερα σενάρια. Πάντα όμως είχα στο μυαλό μου την κουβέντα που είχε πει ο γιατρός της, στην αρχή αυτής της περιπέτειας: «Θα κρατήσει 2 χρόνια αλλά στο τέλος θα γίνει καλά».
Κι αυτό έγινε. Τον Μάρτιο, η Roe Roe χτύπησε το καμπανάκι της νίκης, που σήμανε την τελευταία της χημειοθεραπεία, την ημέρα των 6ων γενεθλίων της. Σήμερα είναι ένα ζωηρό και χαρούμενο παιδί, με έντονη προσωπικότητα και αίσθηση του χιούμορ.
Ξέρω ότι θα δεν θα ησυχάσουμε απόλυτα αν δεν περάσουν 5 χρόνια με καθαρές εξετάσεις, αλλά αισθανόμαστε πολύ τυχεροί. Όταν περνάς την περιπέτεια που λέγεται “καρκίνος”, αλλάζεις για πάντα. Γίνεσαι διαφορετικός άνθρωπος και συνειδητοποιείς τι έχει πραγματικά σημασία στη ζωή σου και τι όχι».
Πηγή: yahoo.com
.jpg)
