Για τη Ζενεβιέβ η μητέρα της ήταν κάτι παραπάνω από μαμά, ήταν η κολλητή της και η απώλεια της μητέρας της την οδήγησε να πάει σε ψυχολόγο.
«Πάω σε ψυχολόγο από το 2007 που έχασα τη μαμά μου. Έχασα τον κόσμο μου, η μαμά μου δεν ήταν απλώς η μαμά μου. Ήταν η κολλητή μου, δεν είχα την ανάγκη να είχα φίλες, επειδή ήμουν και πολύ περίεργος άνθρωπος και κλειστός. Η μαμά μου ήταν ο κόσμος μου όλος. Έχω μάθει τώρα να δέχομαι τη θλίψη μου, να δέχομαι αυτό που μου συμβαίνει, να κάνω τις ασκήσεις μου, να είμαι ανοιχτή στην θλίψη. Είναι η νέα μου κολλητή και θα μείνει πάντα μαζί μου. Τα δύο χρόνια της πανδημίας ήταν δύσκολα γιατί το πρώτο πράγμα που σου κάνει η κατάθλιψη είναι να θες να απομονωθείς, να εγκλωβιστείς μέσα σου».
Για το πόσο άλλαξε μετά το θάνατο της μητέρας της είπε: «Μετά το θάνατο της μαμάς μου ήταν πολύ ξεκάθαρο ότι άλλαξα, ήμουν άλλος άνθρωπος. Η Ζενεβιέβ πριν το θάνατο της μαμάς μου και η Ζενεβιέβ μετά ήταν δυο διαφορετικοί χαρακτήρες. Μου λείπει ο παλιός μου εαυτός. Δεν θα γυρίσει ποτέ πίσω, δεν μπορεί. Δεν είχα το φόβο του θανάτου, δεν φοβόμουν τίποτα, υπήρχε άγνοια κινδύνου πριν το θάνατο της μητέρας μου», δήλωσε.
Πηγή: newsbeast.gr
