«Αυτή η εβδομάδα είναι εξαιρετικά δύσκολη για μένα. Έχουν περάσει δυο χρόνια από τότε που έχασα τη μαμά και ακόμα δεν το 'χω πιστέψει. Μου λείπει αφάνταστα, όπως μου έλειπε και την πρώτη εβδομάδα.
Παρά το πένθος, όμως, η ζωή συνεχίζεται στους ίδιους ρυθμούς αλλά ξαφνικά όλα φαίνονται να έχουν αλλάξει. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ του ''προχωράω παρακάτω'' και του ''μαθαίνω να ζω με τον πόνο μου''.
Η απώλεια της μαμάς μου είναι κομμάτι μου. Κάποιες φορές μουδιάζω και δεν νιώθω τίποτα, ενώ άλλες φορές αισθάνομαι τα πάντα. Το ''μαθαίνω να ζω με τον πόνο μου'' σημαίνει ότι κάθε μέρα προσπαθώ να γελάω και να απολαμβάνω τη ζωή μου, έχοντας όμως μέσα μου ένα αγκάθι να με τσιμπάει και να μου υπενθυμίζει ότι δεν μπορώ να μοιραστώ όλη αυτή τη χαρά με τη μαμά μου. Γιατί δεν είναι πια κοντά μου...
Επειδή χαμογελάω, δεν σημαίνει ότι είμαι δυνατή. Έχω πολλές στιγμές αδυναμίας. Γι' αυτό μην μου λέτε πώς να θρηνήσω! Μην γίνεστε αδιάκριτοι, μην προσπαθείτε να μειώσετε τον πόνο μου ή να με κάνετε να νιώσω καλύτερα με κούφια λόγια. Μην μου λέτε πώς η μαμά μου θα ήθελε να είμαι χαρούμενη! Απλώς μην...!
Είμαι 21 ετών και έχω χάσει τη μαμά μου. Δεν θα την αγκαλιάσω, ούτε θα της μιλήσω ξανά και δυστυχώς, ποτέ δεν θα γνωρίσει τα εγγόνια της, ούτε αυτά εκείνη.
Όταν χάνεις ένα τόσο αγαπημένο πρόσωπο θρηνείς για όσα ζήσατε μαζί, αλλά και όλα όσα θα μπορούσατε να ζήσετε στο μέλλον.
Υπάρχουν μέρες που δεν θέλω, ούτε έχω την ενέργεια να σηκωθώ απ' το κρεβάτι. Είμαι θυμωμένη, θλιμμένη και ζητώ απεγνωσμένα να χωθώ στην αγκαλιά της μαμάς μου. Αν σας πω, λοιπόν, ότι δεν είμαι καλά-σεβαστείτε το. Μην μου πείτε πώς να νιώσω ή τι να κάνω, απλώς ακούστε με.
Είμαι ευγνώμων σε όσους μου στάθηκαν και συνεχίζουν να είναι δίπλα μου έπειτα από δυο χρόνια. Οι καλύτερες μου φίλες φτάνουν μέχρι το σημείο να με βοηθήσουν να καθαρίσω το σπίτι μου, όταν δεν μπορώ. Με ακούν και απαλύνουν τη λύπη μου. Η οικογένειά μου είναι πάντα στο πλευρό μου. Πραγματικά, δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτά τα άτομα...
Το πένθος δεν είναι εύκολο για κανέναν. Εγώ απλώς προσπαθώ να το συνηθίσω μέχρι κάποια στιγμή τα πράγματα να καλυτερεύσουν. Ακόμα και τότε όμως θα έδινα τα πάντα για να μπορώ να αγκαλιάσω τη μαμά μου μια τελευταία φορά...»
Ελεύθερη μετάφραση από το herviewfromhome.com
.jpg)
