Τα δικά σου παιδιά είναι μια μεγάλη ευθύνη
ίναι γεγονός ότι η απόφαση να κάνεις δικά σου παιδιά, αν και στους περισσότερους έρχεται ως φυσικό επόμενο μιας μακροχρόνιας σχέσης, πρέπει να συνοδεύεται και από την συνειδητοποίηση ότι αναλαμβάνεις μια μεγάλη ευθύνη. Για κάποιες γυναίκες, αυτή η συνειδητοποίηση έρχεται πολύ πριν έρθει η στιγμή της απόφασης και είναι πιθανό να τους γεννά το φόβο ότι το βάρος είναι μεγαλύτερο απ’ ότι μπορούν (ή θέλουν) να σηκώσουν.
Τα παιδιά των άλλων είναι σκέτη διασκέδαση (χωρίς ευθύνες)
Εντάξει, όταν είσαι με μικρά παιδιά μια ευθύνη την έχεις πάντα για την ασφάλειά τους… Πέρα από αυτό, όμως, όταν βρίσκεσαι να παίζεις με παιδιά που δεν είναι δικά σου, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αφεθείς και να το διασκεδάσεις με την καρδιά σου. Έτσι, θα το διασκεδάσουν και αυτά και θα γίνεις ο αγαπημένος τους ενήλικας. Μάνι μάνι, απολαμβάνεις όλα τα καλά των παιδιών και γλυτώνεις τα ζόρια. Γιατί να θες να αλλάξει αυτό;
Δε νιώθουν όλες οι γυναίκες την ανάγκη να γίνουν μαμάδες
Οι περισσότερες από εμάς, πριν γίνουμε μαμάδες, νιώσαμε κάποια στιγμή ότι είναι κάτι που το θέλουμε πολύ ή που είμαστε έτοιμες γι’ αυτό – νιώσαμε τη λαχτάρα της εγκυμοσύνης, της γέννας, της μητρότητας. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να το νιώθουν, ντε και καλά, όλες οι γυναίκες. Κάποιες από εμάς, παρ’ ότι αγαπούν τα παιδιά, είτε δεν επιθυμούν καθόλου να τεκνοποιήσουν είτε αφήνουν τη ζωή να αποφασίσει για εκείνες.
Μπορεί πάλι να είναι συνέχεια με παιδιά λόγω δουλειάς…
Οι γυναίκες που εργάζονται με παιδιά – βρεφονηπιοκόμοι, δασκάλες, θεραπευτές κλπ. – αφοσιώνονται πολύ στη δουλειά τους και μοιράζουν την αγάπη τους όχι σε ένα ή δύο, αλλά σε δεκάδες μικρά ζουζούνια. Δεν είναι λοιπόν παράξενο, να νιώθουν ήδη μαμάδες λόγω της καθημερινότητας με τα… «παιδιά τους», ώστε να μην έχουν πάρει ακόμα τη μεγάλη απόφαση να αποκτήσουν δικά τους.
Ή να νιώθουν γεμάτες με την αγάπη που παίρνουν από τα ανίψια τους
Αν το καλοσκεφτούμε, ακόμα και οι ρόλοι της θείας ή της νονάς μπορούν να είναι πολύ ανταποδοτικοί όσον αφορά την αγάπη που παίρνεις από ένα παιδί – με την προϋπόθεση ότι του δίνεις κι εσύ την αγάπη σου, προφανώς. Οι χαρές, οι αγκαλιές και τα φιλιά των παιδιών είναι αστείρευτα και δεν αποκλείεται μια θεία ή νονά να νιώσει πλήρης κάνοντας χρέη δεύτερης μαμάς για το ανίψι ή το βαφτιστήρι της.
