Ήμουν 36 εβδομάδων έγκυος στο δεύτερο μωρό μου και οι ενοχλήσεις μεγάλωναν μέρα με τη μέρα: αϋπνίες, καούρες, δύσπνοια και μια γενικότερη αδιαθεσία. Παρόλο που αυτά θεωρούνται συνηθισμένα συμπτώματα, δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα ήμουν έτσι άλλες τέσσερις εβδομάδες. Γι' αυτό και την προηγούμενη ημέρα είχα πάει στον γυναικολόγο μου και είχα ζητήσει περισσότερες εξετάσεις. Ίσως ο σίδηρός μου να ήταν χαμηλός...
Όπως αποδείχθηκε, όμως, το πρόβλημα δεν ήταν ο σίδηρος.
«Είσαι πολύ άρρωστη. Πρέπει να έρθεις να γεννήσεις το μωρό σου απόψε. Υποψιάζομαι ότι έχεις πάθει προεκλαμψία και σύνδρομο HELLP. Κάτι στο συκώτι...», μου είπε.
Δεν ήξερα τίποτα για την προεκλαμψία και δεν είχα ακούσει ποτέ για το σύνδρομο HELLP, αλλά δεν είχα χρόνο να το γκουγκλάρω. Έπρεπε να ετοιμάσω μια τσάντα νοσοκομείου, να κάνω ένα ντους και να φροντίσω να έρθει κάποιος να προσέχει το μεγάλο μου παιδί.
Μέχρι το μεσημέρι, μου είχαν κάνει εισαγωγή στο νοσοκομείο. Μου έβαλαν ορό και μου έπαιρναν αίμα για περισσότερες εξετάσεις. Μου έβαλαν επίσης, αισθητήρες για να παρακολουθούν τους καρδιακούς παλμούς του εμβρύου.
Σε αυτό το σημείο, αισθανόμουν καλά, εξακολουθούσα να συνομιλώ και να αστειεύομαι με τη νοσοκόμα και τον σύντροφό μου. Παραδόξως ήμουν καλά. Δεν είχα αγνοήσει τα συμπτώματα και σε λίγο δεν θα ήμουν πια έγκυος. Οι καρδιακοί παλμοί του μωρού ήταν δυνατοί και ένιωθα πολλές κλωτσιές.
Αργά το απόγευμα, ο μαιευτήρας μου καθώς και μια στρατιά γιατρών και νοσηλευτών μπήκαν στο δωμάτιό μου. Ο γυναικολόγος ήταν μπερδεμένος με τα αποτελέσματα των εξετάσεών μου. Παρουσίαζα πρώιμη ηπατική ανεπάρκεια, χαμηλό σάκχαρο στο αίμα και νεφρικές ανωμαλίες, ενώ η αρτηριακή μου πίεση ήταν λίγο πολύ σταθερή. Δεν ταίριαζαν με την προεκλαμψία και την HELLP (μια πιο σοβαρή περίπτωση προεκλαμψίας).
Συμβουλεύτηκε δύο ειδικούς και διαγνώστηκα με οξύ λιπώδες ήπαρ κατά την εγκυμοσύνη (AFLP), μια σπάνια (μία στις 13.000) πάθηση.
Αυτό που ήταν ακόμη πιο σπάνιο, ήταν ότι δεν παρουσιάστηκε στην πρώτη μου εγκυμοσύνη. Η θεραπεία ήταν ο άμεσος τοκετός του μωρού. Μια περαιτέρω επιπλοκή της AFLP ήταν η μειωμένη ικανότητα πήξης του αίματος, οπότε υποβλήθηκα σε γενική αναισθησία για να μου κάνουν επείγουσα καισαρική τομή. Με αυτόν τον τρόπο, οι γιατροί μπορούσαν να ελέγξουν την αιμορραγία και να κάνουν ό,τι ήταν απαραίτητο για να με κρατήσουν στη ζωή.
Καθώς με μετέφεραν στο χειρουργείο, έδιωξα τις σκέψεις ότι θα αιμορραγούσα και ότι θα άφηνα τον σύζυγό μου, χήρο με δύο παιδιά.
Ξύπνησα καθώς μεταφέρθηκα εσπευσμένα από το μαιευτήριο στη ΜΕΘ, μέσω ασθενοφόρου. Ήμουν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση, αλλά μπορούσα να αισθανθώ την νευρικότητα από τους γύρω μου. Είχα συσπάσεις και ο λαιμός μου πονούσε από τον σωλήνα που είχε τοποθετηθεί στο στόμα μου για να με βοηθάει να αναπνέω.
Πέρασα δύο νύχτες στη ΜΕΘ, χάνοντας τις αισθήσεις μου. Ο σύζυγός μου ήρθε και μου έδειξε φωτογραφίες του νεογέννητου αγοριού μας. Ο γιος μου είχε περάσει τρεις ώρες σε θερμοκοιτίδα πριν πάρει εξιτήριο από την εντατική μονάδα νεογνών.
Τις επόμενες πέντε ημέρες, τα ζωτικά μου όργανα ελέγχονταν τακτικά. Έκανα επίσης καθημερινές εξετάσεις αίματος, αξονική τομογραφία για να αποκλειστεί η ύπαρξη θρόμβων στους πνεύμονες και υπερηχογράφημα για να αποκλειστούν πέτρες στα νεφρά και τη χοληδόχο κύστη. Ήμουν καλά σωματικά, αλλά η ψυχική μου υγεία έπεσε στα τάρταρα.
Έκλαψα την πέμπτη ημέρα, με αφορμή τον πόνο που προκάλεσε το περπάτημα τριών βημάτων από το κρεβάτι μέχρι το μπάνιο. Μόλις άρχισα, δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Γιατί μου συνέβη αυτό;
Πήγα σπίτι την όγδοη ημέρα και οι γιατροί μου έδωσαν πολλά φάρμακα, μεταξύ αυτών έπρεπε να κάνω αντιπηκτικές ενέσεις κάθε μέρα για τις επόμενες έξι εβδομάδες.
Όταν πέρασε αυτό το διάστημα, οι λειτουργίες του ήπατος και των νεφρών μου, οι παράγοντες πήξης και όλα τα άλλα είχαν επανέλθει στο φυσιολογικό.
Ο μαιευτήρας μου με διαβεβαιώνει ότι η AFLP δεν ήταν κάτι που θα μπορούσα να είχα αποτρέψει ή να είχα προβλέψει. Ήταν μια στις 13.000 πιθανότητες και τα πήγα απίστευτα καλά χάρη στην έγκαιρη διάγνωση και τον άμεσο τοκετό.
Είμαι ευγνώμων που έζησα και είδα τον γιο μου από κοντά. Επέζησα και μπορώ να φροντίσω τα δυο υπέροχα παιδιά μου.
Πηγή: kidspot.com.au
