Το ήξερα και στα 18 μου, όταν τη γνώρισα για πρώτη φορά και συνειδητοποίησα ότι είναι απλώς ένας φυσιολογικός άνθρωπος που έκανε μια πολύ δύσκολη επιλογή για να σώσει και τις δυο μας από την καταστροφή.
Η υιοθεσία αντιπροσωπεύει τη μεγαλύτερη απόρριψη και τη μεγαλύτερη δυνατή αποδοχή. Το ένα άτομο που υποτίθεται σε θέλει περισσότερο από οτιδήποτε, η μάνα σου, σε απορρίπτει. Μπορεί να υπάρχουν σοβαροί λόγοι και πολλές δικαιολογίες, αλλά δεν παύεις να νιώθεις σαν κουτάβι που σε πέταξαν. Την ίδια στιγμή, γίνεσαι ο θησαυρός και το πιο πολύτιμο πετράδι για κάποια άγνωστη που σε βάζει με λαχτάρα στην καρδιά και στη ζωή της.
Ένα υιοθετημένο παιδί είναι το πιο ανεπιθύμητο και παράλληλα το πιο επιθυμητό πλάσμα στον κόσμο, κι αυτό από μόνο του μπορεί να το μπερδέψει. Στην δική μου περίπτωση, ξεκαθάρισαν πολλά πράγματα όταν έγινα κι εγώ μητέρα.
Από την πρώτη στιγμή που κράτησα τον γιο μου, τον αγάπησα με ένταση και ορκίστηκα να του είμαι πάντα αφοσιωμένη. Ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι η πραγματική μου μαμά ήταν η γυναίκα που με υιοθέτησε γιατί εκείνη ένιωσε όπως κι εγώ με τον γιο μου. Αφοσιώθηκε σε μένα όπως κάνουν οι πραγματικές μαμάδες και στάθηκε δίπλα μου με όλο της το είναι.
Η μητέρα μου είναι μαία και οι γονείς μου αποφάσισε να με πάρει κοντά της από την πρώτη στιγμή που με είδαν, σχεδόν από νεογέννητη, στο μαιευτήριο. Τόσο εκείνη όσο και ο μπαμπάς μου ήταν πάντα δίπλα σε μένα και τον αδελφό μου. Παίζαμε όλοι μαζί, πηγαίναμε εκδρομές, μου αφιέρωσαν τον χρόνο τους και έκαναν υπομονή μαζί. Όταν σκέφτομαι πώς θα ήταν η ζωή μου αν δεν με είχαν επιλέξει, νιώθω ευγνώμων που με υιοθέτησαν.
Το να με δώσουν για υιοθεσία ήταν η σωστή επιλογή για την βιολογική μου μητέρα, ήταν η σωστή επιλογή για μένα, αλλά είναι μια επιλογή που ξέρω ότι δεν θα μπορούσα να κάνω.
Αυτή η βαθιά μητρική σύνδεση με ένα παιδί δεν απαιτεί απαραίτητα κοινό DNA. Ο δεσμός που μοιράζομαι με τη δεύτερη μητέρα μου είναι πολύ στενός. Όταν γεννήθηκε ο γιος μου ήταν εκεί να με στηρίξει και να με βοηθήσει.
Οι παιδικές μου αναμνήσεις, οι οικογενειακές μας παραδόσεις και η συνεχής επαφή μας είναι τα νήματα που μας συνδέουν. Γιορτές γενεθλίων γεμάτες γέλιο, ένα δεντρόσπιτο στον κήπο, τα δώρα του Άι Βασίλη κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο και ένα ζεστό φιλί για καληνύχτα κάθε βράδυ.
Όλα αυτά, και πολλά ακόμα, ήταν η αιτία να αναπτυχθεί ένας ισχυρός δεσμός ανάμεσα σε μένα, τον αδελφό μου και τους γονείς μας. Ένας δεσμός φτιαγμένος από αγάπη. Η μαμά μου μου έδειχνε την αγάπη της κάθε λεπτό - ακόμα κι όταν ένιωθα πως δεν την αξίζω αλλά την είχα περισσότερο ανάγκη από ποτέ. Μια αγάπη που ήταν σταθερή και μέρα με τη μέρα, παρά τις δυσκολίες, μας έκανε οικογένεια. Αυτή την ιστορία αγάπης θέλω να γράψω για τον γιο μου.
Μετάφραση από Washington Post
