Είναι καθήκον μας να τα βοηθάμε και να τα προστατεύουμε, αλλά χωρίς να το παρακάνουμε. Αν είστε υπερπροστατευτικός γονέας, πρέπει να αλλάξετε κάποιες συμπεριφορές και μάλιστα άμεσα.
Μιλάτε για λογαριασμό του
Όταν τα παιδιά είναι μωρά, είναι λογικό να απαντάμε για λογαριασμό τους σε ερωτήσεις όπως «πώς σε λένε» ή «πόσο χρονών είσαι;» Συχνά, όμως, εξακολουθούμε να μιλάμε αντί για αυτά ακόμα κι όταν είναι αρκετά μεγάλα για να απαντήσουν μόνα τους.
Τι να κάνετε: την επόμενη φορά, συγκρατήστε την παρόρμησή σας να πείτε το όνομα του παιδιού σας στην άγνωστη μαμά στο πάρκο, και αφήστε το να.. τα βγάλει πέρα μόνο του!
Δεν του αφήνεται «χώρο»
Συχνά, δεν αφήνουν τα παιδιά να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να αυτονομηθούν. Επιμένουμε να τα προστατεύουμε σε κάθε τους βήμα, ακόμα και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Στην πραγματικότητα, όμως, τα εφηβάκια μας χρειάζονται τον «χώρο» και τον «χρόνο» τους για να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και να ωριμάσουν.
Τι να κάνετε: δεν χρειάζεται ελέγχετε κάθε τους βήμα. Όταν βγαίνουν με τους φίλους τους ή πάνε στο φροντιστήριο, για παράδειγμα, μην μείνετε απ' έξω να τα περιμένετε. Δείξτε εμπιστοσύνη και αφήστε τα να γυρίσουν μόνα τους. Έτσι αποκτούν αυτοπεποίθηση, κερδίζουν την εμπιστοσύνη σας και σας την επιστρέφουν!
Του υπαγορεύετε τα θέλω του
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το μπρόκολο είναι πιο υγιεινό από τις καραμέλες ή πως τα αθλητικά παπούτσια είναι πιο χρήσιμα από τις κούκλες. Έτσι υπαγορεύουμε στα παιδιά μας (άλλοτε συνειδητά και άλλοτε όχι) τι πρέπει να θέλουν. Για παράδειγμα, όταν μας πουν ότι θέλουν σοκολάτα, ας μην απαντήσουμε «όχι, δεν θέλεις, νομίζεις ότι θέλεις» γιατί με αυτό τον τρόπο καταστέλλουμε τις επιθυμίες και τους στόχους τους.
Τι να κάνετε: όταν θέλετε να του μάθετε ν’ αλλάξει κάποιες συνήθειες, εξηγήστε του τον λόγο της επιλογής σας και συνδέστε το με κάτι θετικό, όπως στο παράδειγμα της φωτογραφίας. Πολλές φορές, αυτή η τακτική μπορεί να κάνει θαύματα!
Το βοηθάτε ακόμα κι όταν δεν χρειάζεται βοήθεια
Τα παιδιά ηλικίας 2 και 3 ετών μπορούν να ντύνονται (και να γδύνονται) μόνα τους, να πλένουν το πλαστικό ποτήρι τους ή να βάζουν βρώμικα ρούχα στο πλυντήριο. Εκτός από το ότι μπορούν, όμως, θέλουν κιόλας! Είναι ο τρόπος τους να αποδείξουν -κυρίως στον εαυτό τους- ότι έχουν κατακτήσει νέες δεξιότητες και να να χτίσουν την αυτοπεποίθησή τους.
Τι να κάνετε: σταματήστε να τα ταΐζετε ή να τα ντύνετε. Δείξτε τους τον τρόπο και αφήστε τα να το κάνουν μόνα τους. Δώστε τους τον χώρο και τον χρόνο να αυτονομηθούν και μεγαλώσουν σωστά.
Κατευθύνετε τις προτιμήσεις του
Συχνά προσπαθούμε να επιβάλουμε τα γούστα και τις προτιμήσεις μας όσον αφορά στη μουσική, τα βιβλία, τα ρούχα ή τις ταινίες στα παιδιά μας. Σίγουρα έχουμε καλές προθέσεις, αλλά όσο μεγαλώνουν, αυτή η τακτική ενδέχεται να μας γυρίσει μπούμερανγκ. Πρώτον, τα παιδιά δεν μαθαίνουν να διερευνούν τις επιλογές και τις προτιμήσεις τους και γίνονται άβολοι ενήλικες. Δεύτερον, κάποια στιγμή μάλλον θα επαναστατήσουν και θα κάνουν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που τους λέμε.
Τι να κάνετε: δείτε τις αγαπημένες σας ταινίες και ακούστε τη μουσική που αγαπάτε μόνοι σας. Κάποια στιγμή θα σας πλησιάσουν και θα σας ρωτήσουν τι διαβάζετε ή τι ακούτε, και τότε θα σας δοθεί η ευκαιρία να μιλήσετε για τα πρότυπά σας. Έτσι, χωρίς να τα πιέσετε, θα τα βοηθήσετε να διευρύνουν τους ορίζοντές τους.
Πηγή: Brightside.me
