«Ποιο είναι το κοινό μυστικό των μαμάδων; Φωνάζουμε. Ναι, οι μαμάδες φωνάζουν.
Δεν είναι κάτι που μας αρέσει να συζητάμε ή να μοιραζόμαστε στα social media.
Δεν είναι κάτι για το οποίο είμαστε περήφανες. Παραμένει κρυφό, γιατί υπάρχει ντροπή σε αυτό. Άλλωστε, άλλες μαμάδες δεν υψώνουν τη φωνή τους και δεν χάνουν την ψυχραιμία τους με τα παιδιά... Σωστά;
Λοιπόν, θέλοντας και μη, τη χάνουμε τη ψυχραιμία μας. Και φωνάζουμε.
Και ναι, είμαι κι εγώ μια απ' αυτές τις μαμάδες.
Όταν έχω δυο παιδιά που ακόμα φοράνε πάνες, όταν είμαι άυπνη, όταν τίποτα δεν πηγαίνει όπως πρέπει, όταν υπάρχει μια ακόμα στοίβα με άπλυτα, όταν όλοι θέλουν να τους βοηθήσω, τότε ναι φωνάζω.
Δεν το θέλω - κανένας γονιός δεν το θέλει. Απλά συμβαίνει. Και τα παιδιά μου τα χάνουν όποτε το κάνω.
Κανείς δεν θα υποψιαζόταν ποτέ ότι θα ξεσπούσα έτσι. Θεωρούμαι τέρας ψυχραιμίας! Υπάρχουν όμως στιγμές που κάποιος πατάει τα κουμπιά μου και τότε, δεν μπορώ να ελέγξω τα νεύρα μου.
Τι με έκανε όμως να χάσω την ψυχραιμία μου; Τα δημητριακά που είχαν ρίξει τα παιδιά μου πάνω στο χαλί ή μήπως η αιτία είναι βαθύτερη; Όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο καταλήγω στο εξής: φώναξα στα παιδιά μου επειδή η συμπεριφορά τους αντανακλά στο πώς τα μεγαλώνω - το πώς φέρονται δείχνει αν είμαι καλή μάνα ή όχι.
Αν το σπίτι μου έχει το μαύρο του το χάλι, αν αργήσουμε εκεί που μας έχουν καλέσει, αν δεν έχω μαγειρέψει υγιεινά, αν δεν έχω πλύνει ή σιδερώσει, τότε αυτόματα έχω αποτύχει και ως γονέας. Έτσι έχω πείσει τον εαυτό μου.
Έχω δημιουργήσει στο μυαλό μου την τέλεια μαμά, και κάθε φορά που δεν είμαι έτσι νιώθω αποτυχημένη. Αναπόφευκτα λοιπόν απογοητεύομαι και με τα παιδιά μου. Τώρα τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει και πλέον δεν φωνάζω όσο παλιότερα. Έχω όλο τον χρόνο να σκεφτώ γιατί έχανα τόσο πολύ την ψυχραιμία μου.
Γι' αυτό και θα ήθελα να πω μερικά ενθαρρυντικά λόγια σε όλες τις μαμάδες που φωνάζουν.
Δεν πειράζει. Δεν χρειάζεται να είσαι τέλεια.
Στα μάτια των παιδιών μας είμαστε τέλειοι. Δεν μας κρίνουν για το αν το πάτωμα είναι καθαρό. Αν το σαλόνι είναι τακτοποιημένο. Χαλάρωσε. Τα παιδιά μας δεν είναι καθρέφτης του εαυτού μας. Είναι μια ευλογία. Και εμείς απλώς τα μεγαλώνουμε.
Πάρε μια ανάσα. Χαλάρωσε».
Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com
