Είναι φυσιολογικό, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να πάμε με τα νερά του. Αντ’ αυτού, μπορούμε να του δώσουμε να καταλάβει ότι ο δεσμός του με τη μαμά δεν απειλείται καθόλου και να ενθαρρύνουμε την ανάπτυξη του αντίστοιχου δεσμού με τον μπαμπά.
Δεν του κάνουμε το χατίρι
Το παιδί βλέπει τη μαμά σαν το πιο σημαντικό άτομο στη ζωή του και τον εαυτπο του σαν το πιο σημαντικό άτομο στη ζωή της μαμάς. Έτσι, μπορεί να δει στον μπαμπά έναν αντίζηλο και να το δείξει με έντονες αντιδράσεις σε κάθε τρυφερή στιγμή των γονιών. Αν και η πρώτη αντίδρασή μας είναι να μην εκνευρίζουμε περαιτέρω το παιδί, καλό είναι να μην του κάνουμε το χατήρι κάθε φορά που επιμένει. Να επιμένουμε κι εμείς μέχρι ν’ αντιληφθεί ότι η αγάπη μεταξύ μας είναι το ίδιο δυνατή και αδιαπραγμάτευτη όσο και η αγάπη μας για ‘κείνο.
Το συμπεριλαμβάνουμε στις αγκαλιές και τα χάδια
Μάλιστα, είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην αποκλείουμε το παιδί από τις αγκαλιές μας, αλλά να το συμπεριλαμβάνουμε σ’ όλες αυτές τις τρυφερές στιγμές. Είναι ο καλύτερος τρόπος να ξεπεράσει τη ζήλεια του, να συνηθίσει την παρουσία του μπαμπά ανάμεσα σ’ εκείνο και τη μαμά, και να νιώσει μέλος μιας οικογένειας όπου όλοι φέρονται με την ίδια στοργή σε όλους. Παράλληλα, βέβαια, πρέπει να κάνουμε κι εμείς την απαραίτητη υπομονή γιατί τα μωρά τείνουν να είναι επίμονα με τις επιθυμίες τους.
Του λέμε ήρεμα ότι αυτό είναι έκφραση αγάπης
Τα μωρά μπορεί να μη μιλάνε, αλλά καταλαβαίνουν πολλά, ειδικά όταν τους μιλάνε οι γονείς τους, οι άνθρωποι που γνωρίζουν από την πρώτη μέρα τους στον κόσμο. Μπορούμε, λοιπόν, να εξηγήσουμε στο παιδί ότι η μαμά αγαπιέται με τον μπαμπά κι έτσι εκφράζουν την αγάπη τους και τη στοργή που νιώθουν ο ένας για τον άλλον. Λίγο ο τόνος της φωνής, λίγο η φωνή της μαμάς που είναι οικεία και καθησυχαστική, το παιδί θα καταλάβει αργά ή γρήγορα ότι αυτή η αγάπη δεν αποτελεί απειλή, αλλά σύμμαχό του.
Δεν τσακωνόμαστε μπροστά του
Φυσικά, εάν θέλουμε το παιδί να μας πάρει στα σοβαρά – μπορεί να είναι μωρό, αλλά αντιλαμβάνεται πολλά περισσότερα απ’ ότι νομίζουμε – πρέπει να διατηρούμε μια ανάλογη συμπεριφορά μπροστά του. Να μην είμαστε, δηλαδή, απότομοι ο ένας με τον άλλον και να μην τσακωνόμαστε ακόμη και αν έχουμε σοβαρό λόγο. Αλλιώς, το παιδί ίσως ξαναδεί στο πρόσωπο του μπαμπά την απειλή και προσκολληθεί και πάλι έντονα στη μαμά μέχρι να περάσει αυτή η φάση από μόνη της.
Φροντίζουμε να νιώθει στοργή και ασφάλεια δίπλα μας
Το πιο σημαντικό απ’ όλα, όμως, είναι όχι τόσο να αντιμετωπίσουμε αυτήν την περαστική φάση του παιδιού, αλλά να του χαρίσουμε μια ζεστή και ανταποδοτική οικογενειακή αγκαλιά που θα είναι εκεί όποτε τη χρειαστεί. Όταν η σχέση μεταξύ μπαμπά και μαμάς είναι εμφανώς δυνατή και γεμάτη αγάπη, στοργή και σεβασμό, αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στο «μέταλλο» της οικογένειας και στο πώς αντιλαμβάνεται το παιδί την θέση του σ’ αυτήν. Νιώθωντας ότι έχει ένα ασφαλές και στέρεο υπόβαθρο πίσω του, είναι πιθανότερο να πετάξει ψηλά και να διαπρέψει.
