«Μεγαλώνοντας δεν είχα αυτοπεποίθηση. Οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου σπάνια επικυρώνονταν από το οικογενειακό μου περιβάλλον. Το μόνο που άκουγα πολύ συχνά είναι ''Είσαι πολύ ευαίσθητη''.
Δεν με μεγάλωσαν για να πιστεύω στον εαυτό μου. Όλο μου έλεγαν ότι δεν σκέφτομαι, ότι θα έπρεπε να μοιάζω περισσότερο στα άλλα παιδιά. Μέχρι και για τα μαλλιά μου άκουγα αρνητικά σχόλια. Δεν είχα καθόλου αυτοεκτίμηση γιατί το μόνο που άκουγα ήταν κριτική παρά επαίνους. Ένιωθα σαν ένα χάμστερ που κάνει ρόδα, κυνηγούσα κάτι συνεχώς - την αποδοχή.
Παρόλα αυτά όλοι είχαν την απαίτηση να είμαι δυναμική, εξωστρεφής και γεμάτη αυτοπεποίθηση. Έπρεπε να γνωρίζω τι αξίζω... Φυσικά δεν μπορούσα να είμαι κάτι από αυτά. Κανείς δεν με είχε ενθαρρύνει να αγαπήσω τον εαυτό μου γι' αυτό που είμαι και φοβόμουν.
Η ζωή όμως με ευλόγησε με μια ατρόμητη κόρη που δεν φοβάται τίποτα και κανέναν. Είναι μόλις 7 χρονών και πιστεύει πολύ στον εαυτό της. Αρνείται να γίνει ένα με τη μάζα για να ταιριάξει και δεν ντρέπεται να πει τη γνώμη της. Την καμαρώνω πολύ.
Εμένα μου πήρε τρεις δεκαετίες για να συνειδητοποιήσω ότι είμαι εντάξει έτσι όπως είμαι. Ότι πρέπει να με αγαπάω και να με εκτιμάω.
Πολλοί μου λένε ότι πρέπει να είμαι πιο αυστηρή μαζί της, να δαμάσω αυτή την ''άγρια'' φύση της. Αλλά αρνούμαι πεισματικά να της κόψω τα φτερά.
Δεν εθελοτυφλώ. Ξέρω πολύ καλά ότι η σιδερένια βούληση της κόρης μου, έρχεται πολλές φορές με δυσάρεστες συμπεριφορές. Προκαλεί και αμφισβητεί συχνά τον σύζυγό μου και εμένα. Συμμετέχει σε συζητήσεις, επιχειρηματολογεί με τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια της και δεν διστάζει να εκφράσει τα συναισθήματα ή τις απόψεις της σε κανέναν.
Αυτό που πρέπει να της μάθω είναι ότι η φωνή της έχει δύναμη.[...]
Μεγαλώνοντας σ' ένα περιβάλλον που η δική μου φωνή δεν είχε καμία αξία, έμαθα να είμαι ντροπαλή, δειλή και φοβισμένη - και κουράστηκα πολύ για να τα ξεπεράσω. Η αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση της κόρης μου εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από μένα και οφείλω να την ενθαρρύνω.»
Πηγή: herviewfromhome.com
