«Μανούλα μου ξέρω ότι σε κουράζω, αλλά είμαι μόνο 2 χρονών...»

«Μανούλα μου ξέρω ότι σε κουράζω, αλλά είμαι μόνο 2 χρονών...»

Τη μια στιγμή τα έχουμε στην αγκαλιά μας και την άλλη τα βλέπουμε να τρέχουν, να κάνουν φίλους και να απομακρύνονται από κοντά μας. Ο χρόνος είναι αμείλικτος και τα παιδιά μας μεγαλώνουν πολύ γρήγορα. Μπορεί η νηπιακή ηλικία να είναι δύσκολη και να μας κουράζει όμως κάποτε θα την αναπολούμε συγκινημένες. Ήδη το παρακάτω κείμενο από την πλευρά ενός 2χρονου μας έχει φορτίσει συναισθηματικά!

«Μανούλα, ξέρω ότι είσαι κουρασμένη και ότι μερικές φορές σου λείπει ο παλιός σου εαυτός.

Ξέρω ότι σου αρέσει ο ύπνος, όμως, παρόλα αυτά ξυπνάς για να με παρηγορήσεις όταν κλαίω και σε χρειάζομαι.

Ξέρω ότι σου αρέσει να τρως με ησυχία όμως τον τελευταίο καιρό με έχεις πάντα στην αγκαλιά σου ακόμα και στο μεσημεριανό, γιατί δεν θέλω να σε αποχωριστώ ούτε λεπτό.

Δεν θυμάσαι πώς είναι να κάνεις σχεδόν οτιδήποτε στην ημέρα σου (να μαγειρεύεις, να πλένεις ή να καθαρίζεις) χωρίς εμένα να τρέχω γύρω σου και να θέλω να σε βοηθήσω.

Ξέρω καλά ότι θα ήθελες να τελειώνεις όλες σου τις υποχρεώσεις τη μέρα και όχι να περιμένεις μέχρι αργά το βράδυ για να έχω κοιμηθεί.

Μαμά, ξέρω ότι σε κουράζω αλλά κάποτε θα σου λείψει η εποχή που ήμουν 2 χρονών...

Μια μέρα θα ξυπνήσεις και θα δεις να βάζω τα παπούτσια μου χωρίς τη βοήθειά σου και να πηγαίνω στο σχολείο μόνη μου. Και παρόλο που θα χαμογελάς και θα νιώθεις περήφανη, θα κλάψεις από συγκίνηση.

Κάποια στιγμή θα έχεις χρόνο για τον εαυτό σου γιατί δεν θα σε χρειάζομαι τόσο. Αλλά να ξέρεις ότι θα σου λείπω...

Μαμά, κάποια στιγμή θα μου ζητάς να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί, αλλά εγώ θα προτιμώ τις φίλες μου και ας σε αγαπώ περισσότερο από τον καθένα.

Πριν το καταλάβεις θα έχω μεγαλώσει τόσο, που θα συζητάμε για τις σπουδές μου. Θα με συμβουλεύεις και θα προσπαθείς να με πείσεις να μείνω στην πόλη μας για να μην με αποχωριστείς.

Ένα πρωί θα σηκωθείς και θα συνειδητοποιήσεις ότι είναι η μέρα του γάμου μου. Και τότε θα ξεχυθούν στο μυαλό σου χιλιάδες αναμνήσεις από όταν ήμουν παιδάκι και πάλι θα σε πιάσουν τα κλάματα.

Μια μέρα θα γίνεις γιαγιά και θα φροντίζεις και θα παίζεις με τα εγγόνια σου. Χωρίς να το θέλεις η σκέψη σου θα έρχεται σε αυτή την στιγμή και θα νιώθεις μια υπέροχη νοσταλγία.

Μαμά, ξέρω ότι είναι δύσκολα τώρα αλλά κάποια στιγμή θα σου λείψουν πολύ οι μέρες που ήμουν το μωρό σου.»

Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com

v