«Πάει κοντά ένας χρόνος από τότε που εμφανίστηκε ο ιός με το περίεργο όνομα και οι αντοχές όλων μας αρχίζουν να εξαντλούνται. Το μόνο που μπορεί να μας βγάλει από την ασφυκτική κατάσταση, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι το εμβόλιο του κορονοϊού. Ευτυχώς, οι εμβολιασμοί έχουν ήδη ξεκινήσει και, αν όλα πάνε καλά, μέχρι το καλοκαίρι θα έρθει και η σειρά μας. Έπειτα, θα ακολουθήσουν τα παιδιά.
Και κάπου εδώ, ξεκινάει η δική μου, οικογενειακή τραγωδία.
Βλέπετε, αυτό που θεωρώ εγώ ως «σωτήριο», ο άντρας μου το αντιμετωπίζει ως κάτι επικίνδυνο που θα βλάψει την υγεία μας (την δικιά μου αλλά και της κόρης μας). Είναι πεπεισμένος πως το εμβόλιο δεν έχει δοκιμαστεί αρκετά και πως μπορεί να προκαλέσει άλλου είδους ασθένειες. Λέει συνεχώς "άσε τους άλλους να το κάνουν για να μην μας κολλήσουν" και δεν καταλαβαίνει πως είμαστε μέρος μιας κοινωνίας με ευθύνη απέναντι στους συμπολίτες μας. Εξάλλου, οι ειδικοί επιμένουν πως το εμβόλιο δοκιμάζεται πολλά χρόνια πριν τον "δικό μας" κορονοϊό, ενώ ο εμβολιασμός προστατεύει μόνο εκείνον που εμβολιάζεται.
Βέβαια, οι καβγάδες για τα εμβόλια δεν είναι καινούριοι.
Από τότε που γεννήθηκε η κόρη μας, τσακωνόμαστε διαρκώς για το αν πρέπει να κάνει τα εμβόλιά της ή όχι. Ο άντρας μου δεν έχει κάνει κανένα εμβόλιο, αφού η μητέρα του δεν ήθελε να βλέπει το μωρό της να κλαίει στα χέρια του παιδίατρου, και ισχυρίζεται πως έπρεπε να ακολουθήσουμε την ίδια μέθοδο και στην μοναχοκόρη μας. Ευτυχώς, λίγο εγώ, λίγο η παιδίατρος, τον πείσαμε να εμβολιάσουμε κανονικά την μικρή μας από την αρχή.
Αυτή τη φορά, όμως, δεν πείθεται με τίποτα!
Μάλιστα, έχει αρχίσει να μιλάει στην 12χρονη κόρη μας για την "χούντα του κορονοϊού", για διάφορες συνομωσίες που μας θέλουν όλους τσιπαρισμένους και υποταγμένους και άλλες παρόμοιες ιστορίες. Μερικές φορές αναρωτιέμαι να είναι ο ίδιος άνθρωπος που παντρεύτηκα ή αν με τα χρόνια έγινε κάποιος άλλος. Το μεγάλο μου πρόβλημα σ’ αυτή τη φάση, όμως, δεν είναι η σχέση μου με τον άντρα μου, αλλά το πώς επηρεάζει η διαφωνία μας το παιδί.
Η κόρη μας έχει μπερδευτεί.
Από τη μία ακούει την μαμά να λέει πόσο σημαντικό είναι το εμβόλιο, από την άλλη "πιάνει" συζητήσεις του μπαμπά που μιλάει για την επικινδυνότητα του εμβολίου. Τα βράδια πριν κοιμηθεί με ρωτάει με αγωνία αν θα κάνω το εμβόλιο ενώ πριν λίγες μέρες μου εκμυστηρεύτηκε πως ανησυχεί το ίδιο είτε κάνουμε το εμβόλιο, είτε όχι.
Επιπλέον, μοιάζει τρομαγμένη.
Οι συνωμοσίες που αναλύει συνεχώς ο μπαμπάς της, την έχουν επηρεάσει βαθιά. Βρίσκεται στην αρχή της εφηβείας της και μόλις έχει αρχίσει να ενημερώνεται, να διαβάζει και να ανακαλύπτει επί της ουσίας τον κόσμο. Οι θεωρίες για τους «λίγους» που μας ελέγχουν και μας στερούν δικαιώματα και ελευθερίες, την κάνουν να πιστεύει πως δεν ορίζει η ίδια την μοίρα της. Η στάση της, μάλιστα, το τελευταίο διάστημα είναι πως δεν έχει νόημα ούτε καν να προσπαθήσει για ένα καλύτερο μέλλον.
Θέλουμε να κραταμε την ίδια στάση μπροστά της, αλλά πλέον είναι αδύνατον.
Εκτός από το εμβόλιο κατά του κορονοϊού, με θυμώνει πολύ όταν βλέπω την πάντα δραστήρια και ευαίσθητη κόρη μου να καταθέτει τα όπλα πριν καλά καλά ξεκινήσει η ζωή της.
Ακόμα κι αν είχε δίκιο ο πατέρας της, δεν θα 'πρεπε να μιλάμε στα παιδιά μας για μηδενισμό. Μεγαλώνουμε ένα κορίτσι που πρέπει πρώτα απ’ όλα να είναι υγιές, να φροντίζει τον εαυτό της, να αγωνίζεται για τους στόχους της και να παλεύει για όσα θεωρεί σωστά. Είναι ικανή να πάρει τη ζωή στα χέρια της και να ζήσει ελεύθερη. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να της το στερήσει αυτό - ούτε καν ο ίδιος της ο πατέρας».
