Το σαλόνι-πλατεία με τον τεράστιο καναπέ
Απ’το πρώτο Big Brother ακόμη, είχαμε λατρέψει τον τεράστιο καναπέ (σήμα κατατεθέν) όπου οι παίκτες μπορούσαν να μαζεύονται όλοι μαζί και να... είναι ο εαυτός τους σε πανοραμικό πλάνο. Υιοθετώντας την ιδέα της «πλατείας μέσα στο σπίτι», μπορούμε να ορίσουμε το σαλόνι αποκλειστικά ως χώρο συνάθροισης, όπου κάνουμε πράγματα όλοι μαζί και δεν ανήκει σε όποιον προλάβει να πιάσει τον καναπέ και το τηλεκοντρόλ. Έτσι, θα είναι αληθινά χώρος χαλάρωσης, όσο περιορισμένη και αν είναι η δραστηριότητά μας μέσα στο σπίτι, αφού εμείς έχουμε δημιουργήσει αυτή τη συνθήκη.
Το δωμάτιο επικοινωνίας
Στο διάσημο παιχνίδι εγκλεισμού, όποιος παίκτης «μανουριάζει» ή έχει κάποιο παράπονο, μπορεί να το εκμυστηρευτεί στον Μεγάλο Αδερφό μέσα στο… δωμάτιο επικοινωνίας. Η αλήθεια είναι πως όταν είσαι κλεισμένος στο σπίτι με άλλους για καιρό, μπορεί να νιώσεις συχνά ότι καταπιέζεις τόσο τα παράπονα όσο και τις επιθυμίες σου. Στο σπίτι δεν έχουμε ούτε δωμάτιο επικοινωνίας ούτε Μεγάλο Αδερφό, μπορούμε όμως να τοποθετήσουμε έναν πίνακα στην κουζίνα όπου θα γράφει ο καθένας τι τον ενοχλεί στους άλλους και τι θα ήθελε από εκείνους, ώστε να συζητιούνται όλα πριν να οδηγήσουν σε περιττά ξεσπάσματα.
Το ευχάριστο μουσικό εγερτήριο
Κάτι που δεν είχαμε προσέξει στα προηγούμενα Big Brother και έχει κάνει αίσθηση στην τελευταία εκδοχή, είναι ο τρόπος με τον οποίο ξυπνάνε κάθε πρωί οι συγκάτοικοι – χορεύοντας δηλαδή, στον ρυθμό του τραγουδιού που παίζει παντού στο σπίτι ο Μεγάλος Αδερφός. Βέβαια, ο πρωινός χορός στο σόου δεν είναι ο ίδιος χωρίς την Ντίντη, αλλά παραμένει μια καλή πρόταση και για τις δικές μας μέρες καραντίνας. Με λίγα λόγια, όποιος ξυπνάει πρώτος μπορεί να επιλέγει ένα ξεσηκωτικό τραγούδι και να «τουμπανιάζει» το ηχοσύστημα, ώστε να ξεκινάμε όλοι τη μέρα μας στο σπίτι με χαρά και θετική ενέργεια.
Οι «κλίκες»
Δεν είναι ακριβώς ιδέα του Big Brother, αλλά μια αναπόφευκτη εξέλιξη μέσα σε κάθε ριάλιτι που σέβεται τον εαυτό του: οι παίκτες αργά ή γρήγορα χωρίζονται σε παρέες κι αυτό καθορίζει σε ένα βαθμό την πορεία τους. Εμείς, πάλι, μπορούμε να πάρουμε την αρνητική ιδέα της κλίκας και να την μετουσιώσουμε σε κάτι πιο θετικό, δημιουργώντας «κοινωνικές φούσκες» που θα μας επιτρέψουν να μην ξαναπεράσουμε μόνοι την καραντίνα. Να συγχρωτιζόμαστε, δηλαδή (στο πλαίσιο του εφικτού), με έναν συγκεκριμένο κλειστό κύκλο ανθρώπων που γνωρίζουμε ότι τηρούν κι εκείνοι τα μέτρα προστασίας όπως εμείς.
Η δύναμη του βέτο
Όπως έχουμε δει στο φετινό Big Brother, πριν απ’ την εβδομαδιαία ψηφοφορία του κοινού λαβαίνει χώρα μια δοκιμασία, ο νικητής της οποίας επιβραβεύεται με τη δύναμη του βέτο – δηλαδή, τη δυνατότητα να σώσει έναν υποψήφιο για αποχώρηση. Γιατί να μην υιοθετήσουμε αυτή την ιδέα για να δώσουμε ένα πιο ανταγωνιστικό χρώμα στα οικογενειακά μας παιχνίδια. Για παράδειγμα, μπορεί ο νικητής κάθε παιχνιδιού να επιλέξει το φαγητό που θα φάμε την επομένη ή το παιχνίδι που θα παίξουμε. Ή, ακόμη καλύτερα, να επιλέξει ποιος θα πάει στο σούπερ μάρκετ την επόμενη φορά!
Κι αν τίποτα από αυτά δεν μας ανεβάσει λίγο ψυχολογικά, υπάρχει και η ύστατη λύση: ο Ανδρέας.
Να βρούμε, δηλαδή, τον ίδιο τον Ανδρέα Μικρούτσικο στο διαδικτυακό «φόρουμ των ατμιστών» όπου δήλωσε πως «συχνάζει», να του ζητήσουμε ένα πριβέ τσατ και να του μιλήσουμε από καρδιάς για όσα μας βασανίζουν μέσα στο δικό μας σπίτι του Big Brother...
