Οι ώρες κυλούν βασανιστικά αργά και, όταν επιτέλους ολοκληρώνονται οι εργασίες της ημέρας, συνειδητοποιείς πως είσαι όχι μόνο εξαντλημένη αλλά και με τα νεύρα τσατάλια! Κι όταν αυτό επαναλαμβάνεται καθημερινά, αρχίζεις να αναρωτιέσαι: αξίζει τον κόπο να χαλάμε την ηρεμία του σπιτιού μας για το διάβασμα; Μήπως ρισκάρω τη σχέση μου με το παιδί μου; Μήπως ένα κέντρο μελέτης είναι καλύτερο από το να διαβάζουμε μαζί;
Το κέντρο μελέτης έχει σίγουρα τα καλά του...
Απ' όταν έκανα αυτή τη σκέψη, ξεκίνησα να την συζητάω με άλλες μαμάδες και εκπαιδευτικούς. Η λύση του κέντρου μελέτης φαίνεται δελεαστική - για να μην πω ιδανική! Οι εργασίες για το σπίτι γίνονται με ειδικούς παιδαγωγούς και δασκάλους που ξέρουν πώς να ενθαρρύνουν τους μικρούς μαθητές να διαβάσουν. Επιπρόσθετα, τους διδάσκουν τον τρόπο που πρέπει να γίνεται η μελέτη ώστε να είναι αποτελεσματική, ένα εφόδιο που τους χρειαστεί για όλη την υπόλοιπη ζωή τους.
Βλέπετε, ο ρόλος της μαμάς είναι διαφορετικός από εκείνον του δασκάλου κι όταν τους συγχέουμε, το αποτέλεσμα ενδέχεται να τραυματίσει την μεταξύ μας σχέση. Αφήστε που σε μας, τις μαμάδες, έχουν πάρει ήδη τον αέρα και δεν μας παίρνουν στα σοβαρά όταν τους λέμε να διαβάσουν γρήγορα για να μας μείνει ελεύθερος χρόνος.
Τελευταίο και σημαντικότερο, είναι η... υστεροφημία μας! Φανταστείτε πως τα παιδιά σας επιστρέφουν σπίτι έτοιμα διαβασμένα κι εσείς αναλαμβάνετε το φαγητό τους, τις υπόλοιπες δραστηριότητές τους και την ψυχαγωγία τους. Δεν είστε η μέγαιρα μαμά που όλο φωνάζει «Διάβασε επιτέλους τα μαθήματά σου» ή «Τι γράμματα είναι αυτά;». Εισαι η μαμά που, αν φωνάξει, θα το κάνει για τα σκόρπια παιχνίδια ή το φαγητό. Κατά τ' άλλα, θα έχεις την ευχέρεια να περάσεις λίγο ποιοτικό, ήρεμο και αγαπησιάρικο χρόνο με τα παιδιά σου. 
... αλλά έχει και τα μειονεκτήματά του
Παρά την ειδυλλιακή εικόνα που σχημάτισα στο μυαλό μου στη σκέψη του κέντρου μελέτης, υπήρξαν και άνθρωποι (κυρίως εκπαιδευτικοί) που με συμβούλεψαν να μην προχωρήσω προς αυτήν τη λύση. Η μεγάλη τους ανησυχία ήταν πως τα παιδιά που μελετούν σε φροντιστήρια, δεν μαθαίνουν να διαβάζουν μόνα τους. Αποκτούν από μικρά ένα δεκανίκι το οποίο το συνηθίζουν και το χρειάζονται για όλη την υπόλοιπη ζωή τους.
Εκτός από το ότι δεν μαθαίνουν να μελετούν μόνα τους, όμως, θίγεται και η αυτοπεποίθησή τους. Οι μικρές σχολικές επιτυχίες χρεώνονται στους δασκάλους του φροντιστηρίου και όχι στα ίδια τα παιδιά, με αποτέλεσμα να μην χτίζουν γερά την αυτοεκτίμηση που πρέπει να αποκτούν οι μαθητές μέσα από τα επιτεύγματά τους.
Τα κέντρα μελέτης είναι μια πολύ καλή λύση για τους μαθητές που παρουσιάζουν μαθησιακές δυσκολίες και οι γονείς αδυνατούν (αποδεδειγμένα) να τους βοηθήσουν. Οι υπόλοιποι, οφείλουμε να είμαστε δίπλα τους στην αρχή μόνο σαν στήριγμα. Να τα βοηθάμε όταν δυσκολεύονται, να επισημαίνουμε )αλλά όχι να διορθώνουμε) τυχόν λάθη, να τσεκάρουμε και να κρατάμε το βιβλίο όταν χρειάζεται. Όλα τα υπόλοιπα πρέπει να τα κάνουν μόνα τους μέχρι, τελικά, να αυτονομηθούν και να μελετούν εντελώς μόνα τους.
Εν κατακλείδι...
Βέβαια, το να διαβάζουν τα παιδιά μόνα κι εμείς μόνο να τσεκάρουμε, είναι κάτι που ακούγεται υπέροχο αλλά στην πράξη επιτυγχάνεται δύσκολα και παίρνει αρκετό καιρό μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Μέχρι τότε, πρέπει κάποιος να είναι δίπλα τους και να τους δείχνει τα πολύ βασικά. Αν θα είμαστε εμείς ή ένα κέντρο μελέτης, ειλικρινά δεν έχω αποφασίσει ακόμα... Σίγουρα θα συνεχίσω την έρευνά μου και θα ρωτήσω και τη γνώμη της κόρης μου. Μέχρι τότε, θα είμαι η μέγαιρα μαμά που ρισκάρει την σχέση της με το μοναχοπαίδι της για να μάθει την προπαίδεια!
