«Κάποιες μέρες το μόνο που πραγματικά χρειάζεται μια κόρη είναι η μαμά της. Ακόμα και αν έχουμε μεγαλώσει και έχουμε δικά μας παιδιά...
Υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε κουρασμένες, ''διαλυμένες'' και αμφισβητούμε τα πάντα. Τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά, το ένστικτό μας και φυσικά, τις αποφάσεις μας. Τότε είναι που χρειάζεται τη μαμά μας περισσότερο από ποτέ!
Μόνο σε εκείνη μπορούμε να μιλήσουμε ελεύθερα για τους φόβους, τα λάθη και τις ανησυχίες μας. Γιατί ξέρουμε ότι θα μας καταλάβει.
Η μαμά μας έχει ένα υπέροχο χάρισμα. Μπορεί να μας συνεφέρει απλώς με μια αγκαλιά και δυο-τρία καθησυχαστικά λόγια. Μόλις μας χαϊδέψει λίγο το κεφάλι και μας ψιθυρίσει πώς όλα θα πάνε καλά, αμέσως παίρνουμε κουράγιο.
Έχει τον δικό της μοναδικό τρόπο να μας ενθαρρύνει, ενώ παράλληλα μας συμβουλεύει χωρίς να μας χρυσώνει κανένα χάπι. Αλλά δεν μας κρίνει! Ξέρει από πρώτο χέρι πως όλες οι μαμάδες κάνουμε λάθη. Και γνωρίζει ότι κάποιες μέρες είναι τόσο δύσκολες που οπωσδήποτε χρειάζεσαι ένα χέρι βοηθείας.
Η μαμά μας δεν μας αγαπάει επειδή είμαστε καλοί μαζί της ή επειδή της κάνουμε καλή παρέα. Μας αγαπάει επειδή είναι μαμά μας και γι' αυτό η παρουσία της και μόνο μας γεμίζει αισιοδοξία και δύναμη.»
