«Μαμά, σ’ ευχαριστώ που μου έμαθες να μη σε φοβάμαι, αλλά να σε εμπιστεύομαι. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι αυτό! Το να επικοινωνήσεις ουσιαστικά με το παιδί σου και να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του είναι τεράστια πρόκληση. Και δυστυχώς, δεν υπάρχει κανένα εγχειρίδιο με οδηγίες για να μας βοηθήσει...
Πότε και πώς θα το πετύχεις; Πώς θα καταφέρεις το μικρό σου να επιλέγει πάντα τον δρόμο της ειλικρίνειας χωρίς να φοβάται την αντίδρασή σου; Γιατί, κακά τα ψέματα, πολλές είναι φορές που χάνουμε την ψυχραιμία μας και δεν φιλτράρουμε τα λόγια μας!
Η κόρη μου είναι στην εφηβεία και, όπως θα θυμάσαι και εσύ πολύ καλά, δεν είναι εύκολη περίοδος! Θεωρεί πως κανείς δεν την καταλαβαίνει, ότι όλοι είμαστε εναντίον της και φυσικά ότι εγώ είμαι η υπαίτια για όλες της τις ''δυστυχίες''-η μαμά φταίει πάντα για όλα...
Τις προάλλες τσακωθήκαμε έντονα. Ο λόγος είναι πραγματικά ασήμαντος, όμως, αυτό που με πίκρανε είναι ότι μου είπε ψέματα-ένα μικρό ψεματάκι που μου προξένησε έντονες ανησυχίες και αμφιβολίες για το αν είμαι καλή μαμά.
Στην εφηβεία δεν ήμουν εύκολο παιδί, ωστόσο ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να σου κρυφτώ ή να σου πω ψέματα. Ήξερα ότι μπορώ να σε εμπιστευτώ. Τι είναι αυτό, λοιπόν, που εσύ είχες πετύχει σε μένα, ενώ εγώ είχα αποτύχει να εμπνεύσω στο παιδί μου;
Σκέφτηκα πάρα πολύ και έκανα αυστηρή αυτοκριτική. Η απάντηση όμως δεν ήρθε...
Ευτυχώς, όμως, μου την έδωσε η κόρη μου με τον πιο γλυκό τρόπο. Μετά τον καυγά μας πέρασαν δυο μέρες που δεν μου μιλούσε. Δεν άντεχα άλλο αυτή την κατάσταση και της ζήτησα να πάμε μια βόλτα οι δυο μας για να λύσουμε την παρεξήγηση.
''Ξέρω ότι η πρώτη σου αντίδραση θα είναι να μου φωνάξεις και όχι να με ακούσεις.'' Τα λόγια της ήταν γερό χαστούκι για μένα. Ήταν πέρα για πέρα αληθινά και με έκαναν να αναθεωρήσω και να σκεφτώ πολλά.
Μαμά, ξέρω γιατί ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να πω ψέματα. Πρώτα με άκουγες και μετά αντιδρούσες. Αυτό πέτυχες και ευελπιστώ να πετύχω και εγώ στο μέλλον με το δικό μου το παιδί.
Ένας γονιός πρέπει να εμπνέει σεβασμό και εμπιστοσύνη στο παιδί του και όχι φόβο και αυτό είναι κάτι που έζησα μαζί σου και πάντα θα νιώθω ευγνωμοσύνη. Είναι σειρά μου τώρα να κάνω το ίδιο και με την κόρη μου.»
