Συμπεριφερόμαστε σαν να μην συμβαίνει τίποτα
Όταν βλέπω τους γύρω μου να συμπεριφέρονται σαν να μην μας «επισκέφθηκε» ποτέ ο κορονοιός ή σαν να μην απειλείται η ζωή των γονιών ή των παιδιών τους, όταν βλέπω τα πλοία και τα αεροπλάνα να είναι γεμάτα, τους φίλους μου και τους γνωστούς μου να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται όπως παλιά, σοκάρομαι. Όχι επειδή είμαι μικροβιοφοβική ή υπερβολική με τον Covid, αλλά επειδή σκέφτομαι πως αν κολλήσω εγώ, ίσως «σκοτώσω» και τους γονείς μου.
Τα μαγαζιά και οι πλατείες είναι ασφυκτικά γεμάτα
Μάλιστα, σε μία βόλτα που έκανα πρόσφατα στο κέντρο της Αθήνας, είδα όλα τα μαγαζιά ασφυκτικά γεμάτα από κόσμο που δεν ανησυχούσε ούτε στο ελάχιστο για την τήρηση των αποστάσεων. Κάτι που παρατηρώ καθημερινά και στην πλατεία της γειτονιάς, μου, άλλωστε, όπου τα μαγαζιά είναι γεμάτα από γονείς και η πλατεία από παιδιά. Όλοι ο ένας πάνω στον άλλον, χωρίς την παραμικρή προφύλαξη. Να σημειώσω εδώ πως μένω σε μια περιοχή όπου εντοπίστηκαν 5 κρούσματα (όλα σε μαμάδες της ηλικίας μου) μέσα σε τρεις μόλις μέρες...
Βαρέθηκα να είμαι η μόνη που προσέχει...
Πριν μερικές μέρες πήγα σε ένα παιδικό πάρτι. Το πάρτι γινόταν σε σπίτι, αλλά ευτυχώς σε ανοιχτό χώρο και με λίγους καλεσμένους. Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι μόλις είχαν επιστρέψει από διακοπές, ενώ είχα να τους δω για περισσότερο από έναν μήνα. Επέλεξα να μην φιλήσω/αγκαλιάσω κανέναν, ούτε καν τα παιδάκια, πράγμα που σχολιάστηκε αρνητικά. Για πολύ ώρα μετά συζητήσουν την «υπερβολή» μου, ενώ δεν έλειψαν και τα άκομψα αστεία για αυτήν μου την επιλογή.
«Εσείς ξέρετε κανέναν που να κόλλησε;»
Το αποκορύφωμα, δε, της βραδιάς ήταν το σχόλιο που ήρθε από μία κοπέλα που, ομολογουμένως, συμπαθώ ιδιαίτερα και πραγματικά δεν περίμενα να το ακούσω από τα χείλη της: «Εσείς ξέρετε κανέναν που να κόλλησε;» Το ύφος της περιείχε δυσπιστία και το υπονοούμενο που άφηνε ήταν «μήπως τελικά μας κοροϊδεύουν; Μήπως δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα;»
«Η χούντα του κορονοιού»
Η κουβέντα δεν άργησε να φουντώσει και πολύ σύντομα έπεσαν στο τραπέζι οι προσωπικές ελευθερίες που μας στερεί η πανδημία. Ωστόσο, κανείς δεν αμφισβητεί πως λόγω του ιού έχει αλλάξει η ζωή μας και στερούμαστε κάποιες από τις ελευθερίες μας. Αυτό που αμφισβητώ έντονα, όμως, είναι πως ο κορονοιός είναι μια παγκόσμια συνωμοσία που αποσκοπεί στην στέρηση των ελευθεριών μας ή πως πρόκειται για έναν κατασκευασμένο ιό που θα φέρει την νέα τάξη πραγμάτων (αλήθεια, ποια είναι αυτή η νέα τάξη πραγμάτων τελικά;!).
Τελικά, μόνο εγώ είμαι προσεκτική;
Όταν φοράω μάσκα, πλένω επιμελώς τα χέρια μου, αποφεύγω τα μαγαζιά ή τις γεμάτες παιδικές χαρές, νιώθω πως είμαι μόνη μου... Μόνη ανάμεσα σε ανθρώπους που αδιαφορούν για τις συνέπειες των πράξεών τους. Μόνοι ανάμεσα σε ανθρώπους που, είτε πιστεύουν στον ιό είτε όχι, συμπεριφέρονται σαν να είναι άτρωτοι! Ωστόσο, όλοι έχουν το τρωτό τους σημείο.
Η πανδημία δεν έφυγε ακόμα
Αν κάτι ζητώ από τον κόσμο, λοιπόν, είναι να αφήσει στην άκρη τον διχασμό και τις συνωμοσιολογίες και να προετοιμαστεί γι' αυτό που πρόκειται να έρθει. Απ' ότι φαίνεται, κανείς άλλος δεν μπορεί να μας προστατεύσει αν δεν το κάνουμε μόνοι μας. Κανείς δεν μπορεί να προστατεύσει τα παιδιά, τους γονείς ή τους φίλους μας αν δεν το κάνουμε πρώτοι εμείς. Ας ανασκουμπωθούμε, λοιπόν, κι ας ετοιμαστούμε για τον δύσκολο χειμώνα που ακολουθεί.
