«Εγώ που έκανα τόσα για σένα...»
Το να φροντίζουμε και να παρέχουμε ό,τι μπορούμε (και κρίνουμε σωστό) στα παιδιά μας, είναι υποχρέωσή μας. Ανεξάρτητα από το αν το κάνουμε ή όχι, ή σε ποιο βαθμό το κάνουμε, είναι δική μας επιλογή και δεν πρέπει να απαιτούμε από τα παιδιά να μας το ανταποδώσουν.
Ξεχάστε τη φράση «Εγώ που έκανα τόσα για σένα...» και αποδεχτείτε το γεγονός πως, ό,τι κάνετε το κάνετε επειδή εσείς το θέλετε! Η ευγνωμοσύνη και ο σεβασμός δεν κερδίζεται από τα υλικά αγαθά που προσφέρετε ή τις «θυσίες» που κάνετε, αλλά από το πόσο κοντά τους είστε σε συναισθηματικό επίπεδο.
Προσπαθούμε να μεγαλώσουμε άριστους μαθητές
Το να προσπαθούμε να μεγαλώσουμε παιδιά που είναι άριστες μαθητές και με πολλά εφόδια, είναι η πιο κοινή στρατηγική των σημερινών γονιών. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως είναι ακίνδυνη. Θέλουμε να τους μεταδώσουμε όσες περισσότερες γνώσεις μπορούμε από νωρίς, ενώ το πρόγραμμά τους είναι ασφυκτικά γεμάτο καθημερινά. Έτσι, «καίμε» το μυαλό τους από πολύ νωρίς ενώ δεν τους αφήνουμε το περιθώριο να κάνουν τα δικά τους λάθη και να μάθουν απ' αυτά και όλο αυτό δεν έχει αίσιο τέλος.
Μην γεμίζετε το πρόγραμμα των παιδιών σας γιατί το μόνο που θα καταφέρετε είναι να μεγαλώσετε δυστυχισμένους ενήλικες. Δώστε τους την πολυτέλεια να μην έχουν να κάνουν τίποτα. Το να μην κάνουν τίποτα, είναι ένα σπουδαίο μάθημα γιατί μπορούν να παρατηρήσουν τον ουρανό, να χορέψουν ή να εφεύρουν ένα δικό τους παιχνίδι. Είναι η στιγμή που γεννιέται η δημιουργικότητα και η φαντασία.
Επιβράβευση για... τα πάντα!
Ένα κοινό λάθος που κάνουμε οι σημερινοί γονείς, είναι να τάζουμε κάποια επιβράβευση (ή επίπτωση, που είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος) για κάθε τι που θεωρείται υποχρέωσή τους. Για παράδειγμα, τους τάζουμε παγωτό, Playstation ή χαρτζιλίκι αν στρώσουν το κρεβάτι τους, φέρουν καλούς βαθμούς ή αν πάνε το πιάτο τους στον νεροχύτη.
Είστε περισσότερο φίλοι παρά γονείς
Πολλοί γονείς περηφανεύονται πως η σχέση τους με τα παιδιά τους είναι περισσότερο φιλική παρά σχέση γονιού - παιδιού, κάτι που φαινομενικά μοιάζει υπέροχο αλλά στην πραγματικότητα δεν βοηθάει στο μεγαλώσουν τα παιδιά με ισορροπία και σωστά πρότυπα.
Καλώς ή κακώς, τα παιδιά θέλουν να ξέρουν πως οι γονείς τους είναι γονείς - αυτοί, δηλαδή, που βάζουν όρια, θέτουν κανόνες, δημιουργούν ένα ασφαλές περιβάλλον και τους δείχνουν τον σωστό δρόμο όταν εκείνα... τον χάνουν. Οι φίλοι έχουν διαφορετικό ρόλο στη ζωή ενός παιδιού και το πιο υγιές είναι να τους αναζητήσουν εκτός σπιτιού.
Δεν μαθαίνουμε στα παιδιά μας να ονειρεύονται
Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν μέσα σε αυστηρά πλαίσια και γεμάτο πρόγραμμα, σε συνδυασμό με το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα το οποίο προσανατολίζεται κυρίως στις στείρες γνώσεις που αργότερα θα τα εισαγάγουν σε κάποιο πανεπιστήμιο, δεν προλαβαίνουν να ονειρευτούν. Η ζωή είναι κάτι παραπάνω από ένα ρολόι το οποίο πρέπει να κυνηγάς διαρκώς. Η ζωή είναι κάτι παραπάνω από τις προσδοκίες και τις απαιτήσει που έχουν οι άλλοι από σένα.
Οι εκφράσεις όπως «πρέπει», «είναι ανάγκη» ή «τώρα χρειάζεται να» σκοτώνουν την δημιουργικότητά τους. Διδάξτε τα να ονειρεύονται και να ακολουθούν τα όνειρά τους. Να βάζουν τους δικούς τους στόχους και ν τους ακολουθούν. Κι εσείς, να είστε δίπλα τους να τα στηρίζετε και να τα εμψυχώνετε μέχρι να τα καταφέρουν.
Πηγή: brightside.me
