«Όταν ο μεγάλος μου γιος ήταν τριάμισι και ο δεύτερος μόλις δύο μηνών, είχαμε πάει οικογενειακώς για κολύμπι, όταν συνέβη κάτι που θα μας μείνει αξέχαστο! Το μωρό είχε αποκοιμηθεί στην κούνια δίπλα στην πισίνα, κι εγώ με τον άντρα μου και τον μεγάλο μας γιο παίζαμε μέσα στο νερό. Ο μικρός, φορούσε ένα γιλέκο - σωσίβιο και κολυμπούσε από τον έναν στον άλλον σε πολύ μικρές αποστάσεις.
Όταν ξύπνησε το μωρό, βγήκαμε όλοι από την πισίνα, βγάλαμε το σωσίβιο του Χένρι και τον τυλίξαμε στις πετσέτες να ζεσταθεί. Ο σύζυγός μου τον άφησε και πήγε να φέρει από τα πράγματά μας την καρέκλα θαλάσσης για να καθίσω και να ταΐσω το μωρό. Στρέψαμε, δηλαδή, την πλάτη μας στον μικρό για περίπου 3-5 δευτερόλεπτα.
Κι ενώ εγώ καθόμουν στην καρέκλα κι ετοιμαζόμουν να ταΐσω το μωρό, άκουσα τον σύζυγό μου να βγάζει μια έντρομη και δυνατή κραυγή που μου έκοψε το αίμα. Το υπάκουο, γλυκό, προσεκτικό αγόρι μας που δεν είχε απομακρυνθεί ποτέ από κοντά μας, είχε τρέξει στην πισίνα και κατέβαινε ένα ένα τα σκαλιά.
Ο σύζυγός μου τον είδε όταν είχε μπει ολόκληρος μέσα στο νερό και είχε βουλιάξει! Έτρεξε κοντά του σαν τον Φλας, τον πήρε αγκαλιά και τον έφερε κοντά μας. Αγκαλιαστήκαμε και οι τρεις και κλαίγαμε από ανακούφιση, αφού συνειδητοποιήσαμε πως το κακό δεν θέλει παρά μόνο ελάχιστα δευτερόλεπτα για να συμβεί… Ο Χένρι, μάλιστα, μας είπε: «Δεν θέλω να πάω ποτέ ξανά κάτω από το νερό!»
Ομολογώ πως ήταν από τις πιο τρομακτικές στιγμές της ζωής μου. Εάν δεν τον είχαμε δει εγκαίρως, μπορεί και να είχε πνιγεί… Αυτή η εμπειρία έχει χαραχτεί τόσο πολύ στο μυαλό και την ψυχή μου, που πλέον είναι δέκα φορές πιο προσεκτική και με τα δύο μου παιδιά.
Κι αυτό που θέλω να μοιραστώ με όλους τους γονείς, είναι να μην αφήνετε ούτε για ένα δέκατο του δευτερολέπτου τα μικρά παιδιά από τα μάτια σας όταν βρίσκεστε κοντά σε νερό! Δεν ξέρεις ποτέ ή πως θα γίνει το κακό. Να είστε πολύ προσεκτικοί, λοιπόν, και να μην ξεχνάτε το σωσίβιο στα παιδιά που δεν ξέρουν κολύμπι.»
Πηγή: scarymommy.com
