Γονιό σε κάνει πρώτα απ'όλα η αίσθηση ευθύνης
Γονιό σε κάνει πρώτα απ'όλα η αίσθηση ευθύνης που έχεις απέναντι στο νέο πλάσμα που φέρνεις στη ζωή. Η δέσμευση πως θα το προσέχεις, θα το φροντίζεις και θα κάνεις ό,τι καλύτερο περνάει από το χέρι σου μέχρι (τουλάχιστον!) την ενηλικίωσή του.
Η υπόσχεση που δίνεις στον εαυτό σου πως ο πρωταρχικός σου ρόλος από δω και μπρος είναι να παραδόσεις στην κοινωνία έναν υγιή, ώριμο, ισορροπημένο και ικανό άνθρωπο που θα μπορεί να ζει ευτυχισμένος και ανεξάρτητος.
Γονιό σε κάνει η αγάπη άνευ όρων
Ο γονιός δεν είναι ένας διαδικαστικός ρόλος που προκύπτει από εγχειρίδια και οδηγίες χρήσης. Για να φέρεις εις πέρας τον καινούριο σου ρόλο, πρέπει να πηγάζει από μέσα σου τόση αγάπη γι' αυτό το νέο πλάσμα, που όλοι οι κόποι σου θα μοιάζουν αυτονόητοι και επιβεβλημένοι.
Τίποτα δεν γίνεται καλά εάν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις... Δεν έχει σημασία αν κάποιες φορές αισθάνεσαι εξαντλημένος ή απογοητευμένος με τον εαυτό σου, ούτε αν κάνεις λάθη. Το σημαντικό είναι πως η αγάπη σου για το παιδί σου σε κινητροδοτεί να συνεχίσεις, να διορθώνεσαι, να γίνεσαι καλύτερος και να τα δίνεις όλα με το κεφάλι σου ψηλά!
Γονιό σε κάνει ο χρόνος που αφιερώνεις
Όπως δεν μπορεί να μάθεις πιάνο αν δεν αφιερώσεις χρόνο και κόπο, έτσι δεν γίνεσαι γονιός εάν δεν αφιερώσεις τις μέρες και τις νύχτες σου στο παιδί σου. Οι ανάγκες ενός παιδιού δεν σταματούν στη σίτιση ή τον ύπνο. Χρειάζεται να είσαι δίπλα του να του διδάσκεις τις αξίες της ζωής!
Να είσαι εκεί όταν χτυπάει, αρρωσταίνει, θυμώνει ή απογοητεύεται. Να είσαι πλάι του στο κλάμα του και τη χαρά του. Να του κρατάς το χέρι και του δείχνεις κάθε μέρα πως να είναι δυνατός και ανεξάρτητος, πώς θα μάθει να προσαρμόζεται, να σέβεται και να διεκδικεί.
Γονιό σε κάνει η υπομονή και η επιμονή απέναντι στο παιδί σου
Γονιός γίνεσαι με την υπομονή που θα χρειαστείς για να πάρεις από το χεράκι έναν καινούριο άνθρωπο και να του μάθεις, με πολλές επαναλήψεις, αυτά που απαιτούνται για να εξελιχθεί σε έναν ψυχικά, σωματικά και πνευματικά υγιή ενήλικο.
Μερικές φορές θα θυμώσεις και κάποιες άλλες ίσως εκραγείς. Ο γονιός, όμως, μαζεύει τα κομμάτια του, ανασυγκροτείται, και δεν το βάζει κάτω. Ξεκινάει πάλι από την αρχή, με υπομονή και υπομονή, μέχρι να φέρει το έργο του εις πέρας.
Γονιός δεν είναι αυτός που γεννάει, αλλά αυτός που «είναι εκεί»!
Δεν έχει σημασία λοιπόν αν ένας γονιός γέννησε ή υιοθέτησε ένα παιδί. Δεν είναι αυτό που θα τον κάνει γονιό. Γονιό θα τον κάνει η στάση του, οι καθημερινές του πράξεις και ο τρόπος που θα αφιερώσει ολόκληρο το είναι του για να μεγαλώσει όπως πρέπει ένα παιδί.
