Αυτός ο οδηγός θα σας κατευθύνει για το πώς πρέπει να μιλάμε σ' ένα παιδί ανάλογα με την ηλικία του.
Μέχρι 2 ετών
Σ' αυτή την ηλικία τα παιδιά αρχίζουν και ανακαλύπτουν τον κόσμο. Δεν μπορούν όμως ακόμα να μιλήσουν καλά-οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι συνήθως μέχρι την ηλικία των 2 ετών ένα παιδί χρησιμοποιεί περίπου 50 λέξεις γι' αυτό και το κλάμα είναι ο πιο άμεσος τρόπος για να επικοινωνήσει τις ανάγκες τους.
Τι πρέπει να κάνουμε:
Για την σωστή ανάπτυξη των παιδιών, η αμέριστη προσοχή των γονιών είναι απαραίτητη. Πρέπει να τους μιλάμε όσο τον δυνατόν περισσότερο, ώστε να τα βοηθήσουμε να μιλήσουν πιο γρήγορα.
Σ' αυτή την ηλικία τα παιδιά έχουν ανάγκη να νιώθουν την φροντίδα μας για να νιώσουν την ασφάλεια που χρειάζονται. Γι' αυτό είναι σημαντικό να τους εκφράζουμε την αγάπη μας είτε με λόγια, είτε με πολλές αγκαλίες!
3-5 χρονών
Η προνηπιακή ηλικία είναι εξαιρετικά απαιτητική. Τα μικρά μας είναι περίεργα για το πως λειτουργεί ο κόσμος γύρω τους, έχουν απορίες και προσπαθούν να αλληλοεπιδράσουν και με άλλους ανθρώπους πέρα των γονιών. Ακόμη, δυσκολεύονται πολύ να διαχειρτισούν όσα νιώθουν.
Τι πρέπει να κάνουμε:
Είναι σημαντικό να λύνουμε τις απορίες των παιδιών, όσες κι αν είναι αυτές(ακόμη κι αν μερικές φορές είναι κουραστικό), όπως επίσης να τα βοηθήσουμε να οξύνουν τη σκέψη τους. Αυτό μπορεί δίνοντάς του για παράδειγμα, επιλογές όπως φαίνεται και στην φωτογραφία.
Πρέπει επίσης, να τους μάθουμε να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους και αυτό θα το πετύχουμε μόνο αν τα αφήσουμε να εκφράζουν αυτό που νιώθουν ελεύθερα, χωρίς να τους φωνάζουμε ή να δείχνουμε δυσαρέσκεια.
6-8 χρονών
Σ' αυτή την ηλικία τα παιδιά μαθαίνουν να αλληλοεπιδρούν με τους γύρω και κυρίως με τους συνομίληκους τους. Αρχίζουν να νιώθουν πιο ανεξάρτητα και ανακαλύπτουν την προσωπικότητά τους. Οι οικογενειακές σχέσεις ωστόσο, παραμένουν το Α και το Ω.
Τι πρέπει να κάνουμε:
Στις ηλικίες αυτές, ένα παιδί είναι εξαιρετικά ευαίσθητο όσον αφορά την κριτική και ντρέπεται πολύ πιο εύκολα. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να τα ενθαρρύνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο ν' ανακαλύψουν πτυχές του εαυτού τους. Ακόμη κι αν κάνουν λάθος πρέπει να είμαστε εκεί για να τα ακούσουμε πρώτα και ύστερα να τα συμβουλεύσουμε, χωρίς να τα κριτικάρουμε.
Οι βάσεις για μια σωστή επικοινωνία χτίζονται νωρίς. Ρωτήστε το παιδί για τη μέρα του, τι του αρέσει, για τους φίλους του και γενικότερα για τις ιδέες του. Με τον καιρό θα σας μιλάει από μόνο του για όσα το απασχολούν ή το κάνουν χαρούμενο.
Για να μάθει ένα παιδί να ζητάει «συγγνώμη», αλλά και να καταλαβαίνει το λάθος του πρέπει πρώτα να το δει απ' τους γονείς του. Μην φοβηθείτε να παραδεχτείτε ότι κάνατε κάτι λάθος.
9-11 χρονών
Η προεφηβεία, κάποιες φορές, αποδεικνύεται πιο δύσκολη κι απ' την εφηβεία. Τα παιδιά δεν δέχονται εύκολα τις νουθεσίες των γονιών, θέλουν την μοναξιά τους και προτιμούν τους φίλους τους για να μιλήσουν. Με λίγα λόγια αλλάζουν σταδιακά, αλλά δραματικά. Παρόλα αυτά μας χρειάζονται περισσότερο από ποτέ, ακόμη κι αν δεν το καταλαβαίνουν.
Τι πρέπει να κάνουμε:
Η στήριξη, η αποδοχή και η ανευ όρων αγάπη μας είναι απαραίτητα συστατικά γι' αυτή την απαιτητική περίοδο. Όπως επίσης και να τους δώσουμε τον χώρο και τον χρόνο τους για να μας ανοιχτούν.
Είναι σημαντικό να είμαστε δίπλα τους χωρίς η παρουσία μας να γίνεται φορτική. Και πάντα πρέπει να δείχνουμε κατανόηση, ακόμα κι αν δεν είμαστε σύμφωνοι με τη συμπεριφορά τους.
12-18 χρονών
Η εφηβική ηλικία είναι από τις πιο «περίεργες» φάσεις που περνάει ένας γονιός με το παιδί του. Ο έφηβος βιάζεται να μεγαλώσει και ζητά απεγνωσμένα την ελευερία του. Πλέον παίρνει αποφάσεις και έρχεται αντιμέτωπος με τις πράξεις του. Δύσκολα ωστόσο, διαχειρίζεται τα συναισθήματα του κυρίως λόγω των ορμονών. Μπορεί να γίνει επιπόλαιος, να δοκιμάσει ακόμα περισσότερο τα όριά μας αλλά και να εμφανίσει επιθετική συμπεριφορά.
Τι πρέπει να κάνουμε:
Αρχικά πρέπει να κατανοήσουμε πως νιώθουν και να τους υποστηρίξουμε: στις πρώτες ερωτικές απογοητεύσεις τους, στις ανασφάλειές τους και σε οτιδήποτε άλλο τους απασχολεί-ακόμη κι αν εμείς θεωρούμε ότι μεγαλοποιούν καταστάσεις.
Η επιβράβευση είναι πάρα πολύ σημαντική γιατί βοηθάει στο χτίσιμο της αυτοπεποίθησης.
Πρέπει να αποδεχτουμε ότι δεν μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο της ζωής τους. Βάζοντας πάντοτε όρια, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές περιβάλλον στο οποίο ο έφηβος θα μπορεί να μας μιλήσει ανοιχτά, χωρίς ψέματα για ό,τι εκείνος θέλει.
Πηγή και φωτογραφίες: brightside.me
