«Το ομολογώ: τον τελευταίο καιρό έχω κουραστεί με όλα όσα γίνονται. Είμαστε 5 άτομα σε καραντίνα στο σπίτι, όλοι μαζί και πρέπει να δουλεύω, να μαγειρεύω, να πλένω, να καθαρίζω και να διαβάζω τα παιδιά μου.
Συνέχεια υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως θα τα καταφέρουμε. Μετά από λίγο όμως αναρωτιέμαι πότε θα τελειώσει όλο αυτό.[...] Δυσκολεύομαι πραγματικά, όχι όμως τα παιδιά μου-τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό- κάτι που με γεμίζει αισιοδοξία. Απ' ότι βλέπω στο διαδίκτυο τα παιδιά προσαρμόζονται καλύτερα από εμάς. Φτιάχνουν μάσκες για το ιατρικό προσωπικό, γράφουν αισιόδοξα μηνύματα, επικοινωνούν με τους φίλους τους ως συνήθως.
Πόσο όμορφα με κάνει να νιώθω αυτό. Στους μικρούς μας ήρωες, λοιπόν, τα παιδιά μας αξίζει ένα τεράστιο ευχαριστώ γιατί:
Είστε εκπληκτικά, πανέξυπνα, αστεία και προσαρμόζεστε ακόμα και σε δύσκολες καταστάσεις. Είστε ο μεγαλύτερος δάσκαλος για εμάς τους ενήλικες, ειδικά αυτό τν καριό.
Γιατί προσπαθείτε να μάθετε και να διαβάσετε ακόμα και κάτω απ' αυτές τις συνθήκες. Ξέρω ότι σας λείπουν οι συμμαθητές και οι φίλοι σας. Παρόλα αυτά δουλεύετε σκληρά και μας κάνετε περήφανους.
Επειδή όντως έχετε υπομονή! Μένετε σπίτι και περιμένετε καρτερικά μέχρι να δείτε τους παππούδες και τους φίλους σας.
Καταλαβαίνετε ουσιαστικά τι σημαίνει προστατεύω αυτούς που αγαπώ.
Μας φτιάχνετε τη διάθεση και μας γεμίζετε αισιοδοξία. Είμαστε όλοι μαζί και είμαστε καλά.
Δεν τα παρατάτε, είστε μαχητές!
Χαμογελάτε και έτσι χαμογελάμε και εμείς!
Ευχαριστούμε πραγματικά για τις αγκαλιές σας και τα ''όλα θα πάνε καλά μαμά, θα δεις''. Είστε υπέροχα πλάσμα και η αληθινή μας ελπίδα. Οι δικοί μας ήρωες...»
Ελεύθερη απόδοση από mother.ly
