Καθώς οι υπόλοιποι από εμάς – όσοι δεν έχουμε συμπτώματα ή κάποιο λόγο να πιστεύουμε ότι μπορεί να φέρουμε τον ιό – καλούμαστε να περάσουμε περισσότερο χρόνο με τις οικογένειες και τα παιδιά μας, οι γιατροί και νοσηλευτές που επανδρώνουν τις δομές υγείας μένουν μακριά από τους ανθρώπους τους, συχνά και από το σπίτι τους. Κι είναι κάτι που δεν μπορούν ν’ αποφύγουν, όχι μόνο λόγω αυξημένου φόρτου εργασίας, αλλά και των κινδύνων που κρύβει η στενή επαφή μαζί τους.
Όποιος είναι γονιός, όμως, ξέρει καλά πόσο δύσκολο είναι να μην είναι δίπλα στα παιδιά του για μεγάλο χρονικό διάστημα ή, αν είναι κοντά τους, να μην μπορεί ούτε να τα αγκαλιάσει ούτε να παίξει ανέμελος μαζί τους. Πόσο μάλλον, όταν αγωνιά ταυτόχρονα για την υγεία τη δική του, των ασθενών του και του κοινωνικού συνόλου που ορκίστηκε να υπηρετεί.
Παρ’ ολ’ αυτά, σ’ όλα τα μέρη του κόσμου οι ήρωες με τα πράσινα και τα λευκά δίνουν καθημερινά το παρόν στο καθήκον κι ανταποκρίνονται σε όλες τις απαιτήσεις παρά την κούραση, το άγχος και την ανησυχία που, αντί να τους καταβάλλουν, τους πεισμώνουν περισσότερο. Και οι δικοί τους στο σπίτι, κάνουν ότι μπορούν για να τους στηρίξουν από μακριά, να τους δώσουν κουράγιο και να τους μεταδώσουν την αγάπη τους.
Γι’ αυτό, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το να μένουμε σπίτι και να τηρούμε ευλαβικά όλα τα μέτρα ασφαλείας δεν είναι απλώς μια πράξη πρόληψης ενάντια στον κορονοϊό, αλλά μια πράξη αγάπης προς εκείνους που θυσιάζουν τόσα για εμάς, ανάμεσα σ’ αυτά και τον πολύτιμο χρόνο με τους συντρόφους τους και τα παιδιά τους.
Μάλιστα, είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό απ’ όλα τα νοσοκομεία του κόσμου να απευθύνουν μηνύματα μέσω social media, είτε μεμονωμένα είτε πολλοί μαζί. Το κάνουν, όχι για να δρέψουν δάφνες, αλλά για να μας θυμίσουν ότι είναι εκεί έξω μέρα-νύχτα και μάχονται αδιάκοπα για μας και να ζητήσουν να στηρίξουμε την προσπάθειά τους κάνοντας απλώς, αυτό που πρέπει.
Ας το κάνουμε, λοιπόν, για την υγεία όλων μας, αλλά και για να τιμήσουμε την ανεκτίμητη προσφορά των ηρώων της πρωτόγνωρης κρίσης που βιώνουμε. Κι ας λάβουμε υπ’ όψιν ότι έχουν κι εκείνοι οικογένειες, παιδιά αλλά και ηλικιωμένους γονείς που μπορεί να είναι ευάλωτοι στον ιό που μας έχει κλείσει όλους στα σπίτια μας.
Ας κάνουμε, λοιπόν, κι εμείς καθημερινά την ελάχιστη θυσία – να μείνουμε σπίτι – ως αντάλλαγμα στη δική τους, τη μεγαλύτερη θυσία απ’ όλες.
