Φωτογραφία: Πίνακας της νοσηλεύτριας Ιωάννα Κουκουζέλη
Δεν έχει σημασία αν πέρασε απ’ το Χάρβαρντ ή την Ιατρική σχολή Αθηνών. Δεν έχει σημασία αν είναι πατέρας 7 παιδιών ή ψάλτης. Δεν έχει σημασία που έκλεισε τη χθεσινή του ομιλία με Ελύτη ή που δάκρυσε μιλώντας για τις μανάδες και τους πατεράδες μας.
Όχι, όλα αυτά δεν έχουν σημασία ως μεμονωμένα περιστατικά. Όλα μαζί, όμως, συνθέτουν την εικόνα ενός ανθρώπου, που λέει ότι νοιάζεται για τους ανθρώπους γύρω του και το εννοεί. Μας πείθει πως το εννοεί και το αντιλαμβάνονται όλοι όσοι τον παρακολουθούν!
«Η απάντηση που δίνω εσωτερικά, μέσα μου, και την αφήνω στην κρίση σας, είναι πως το θαύμα της ιατρικής επιστήμης του 2020 είναι η παράταση της ποιοτικής επιβίωσης αυτών των ατόμων, πολλοί από τους οποίους είναι μανάδες και πατεράδες μας, είναι γιαγιάδες και παππούδες. Δεν μπορούμε να υπάρχουμε ούτε και να έχουμε ταυτότητα χωρίς αυτούς. Όλοι είμαστε πολύτιμοι.»
Αυτά τα λόγια του, ειπωμένα στην χθεσινή απογευματινή ενημέρωση μαζί με τον κόμπο στον λαιμό και το δάκρυ που ξέφυγε απ΄τα μάτια του, χαράχτηκαν μέσα μας και έκαναν ολόκληρη τη χώρα να νιώθει ευγνωμοσύνη που τον έχουμε κοντά μας.
Είμαστε τυχεροί που ο Σωτήρης Τσιόδρας είναι μαζί μας σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Η πανδημία που μας απειλεί χρειάζεται ανθρώπους με σθένος, βαθιές γνώσεις και ευαισθησία για να τον αντιμετωπίσουμε κι εμείς έχουμε ένα πολύ δυνατό χαρτί στην κατοχή μας.
Είμαστε τυχεροί και για έναν ακόμα λόγο, όμως. Ο Σωτήρης Τσιόδρας μας έδειξε πως υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι που μπορούν να κρατήσουν το τιμόνι και να ηγηθούν. Ανθρωποι που δεν εστιάζουν μόνο σε πολιτικές φανφάρες και δεν αποσκοπούν στις ψήφους ή στη συμπάθειά μας αλλά μας νοιάζονται, ενδιαφέρονται και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να το δείξουν με πράξεις αντί για κούφια λόγια.
Και ξέρετε κάτι; Αν πειστούμε όλοι πως μας αξίζουν άνθρωποι σαν τον Σωτήρη Τσιόδρα, ίσως αλλάξουμε κι εμείς ως λαός.
