«Στις ήρεμες στιγμές είμαι η τέλεια μητέρα για το παιδί μου. Το ίδιο όμως ισχύει και για τις δύσκολες στιγμές. Και όταν με πλημμυρίζουν αμφιβολίες για τις δυνατότητές μου, υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι είμαι η σωστή μαμά για το παιδί μου. Με ‘’επέλεξε’’ και οφείλω να έχω εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου.
Το ταξίδι για την πολυπόθητη μητρότητα δεν ήταν καθόλου εύκολο. Πριν τον γιο μου είχα άλλες δύο εγκυμοσύνες που όμως δεν πήγαν καλά και απέβαλλα. Ο πόνος ήταν αβάσταχτος!
Η τρίτη εγκυμοσύνη ήταν και η τυχερή αφού έφερα στον κόσμο τον γιο μου. Είχα τόσο άγχος…και φόβο μην συμβεί κάτι κακό. Θυμάμαι να χαϊδεύω την κοιλιά μου προσπαθώντας να βρω ένα σημάδι ότι όλα πηγαίνουν καλά.
Λίγο πριν γεννήσω είδα ένα πολύ ζωντανό όνειρο και μέχρι και σήμερα το θυμάμαι: ονειρεύτηκα τον γιο μου να μου κρατάει το χέρι και να περπατάμε σ΄ ένα δάσος. Μου έλεγε πόσο με αγαπούσε και πως με διάλεξε να γίνω η μαμά του. Μου είπε ακόμα να μην ανησυχώ αν γεννηθεί μικρόσωμος γιατί θα είναι υγιής.
Όταν ξύπνησα ένιωθα μια απέραντη ηρεμία και γαλήνη. Γεννήθηκε δύο μέρες αργότερα και ήταν λιποβαρής. Ήταν όμως ένα υγιέστατο μωράκι. Όταν τον κράτησα για πρώτη φορά ένιωσα πως εγώ και μόνο εγώ έπρεπε να είμαι η μαμά του.
Πέντε χρόνια αργότερα μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος που είχα ποτέ. Μου δίδαξε πράγματα που μέχρι πρότινος αγνοούσα. Είναι υπέροχος, χαμογελαστός και πεισματάρης. Κάποιες φορές περισσότερο απ’ ότι μπορώ να διαχειριστώ, αλλά μαζί τα καταφέρνουμε.
Είμαι η τέλεια μητέρα για εκείνον.
Ακόμα αγχώνομαι με το παραμικρό. Όταν όμως τον κοιτάζω και βλέπω την εμπιστοσύνη στα μάτια του, ανασκουμπώνομαι και παίρνω δύναμη.
Δεν μπορούμε να έχουμε όλες τις απαντήσεις στα προβλήματα.
Δεν γίνεται να μην κάνουμε λάθη.
Προσπαθούμε όμως για το καλύτερο.
Tην επόμενη φορά λοιπόν που θα νιώσετε ανεπαρκής ή ''λίγη'' για τα μικρά σας, κοιτάξτε καλά και αναρωτηθείτε: θα μπορούσαν να είχαν άλλη μαμά; Εγώ δεν το νομίζω και πιστεύω ούτε και εσείς.»
