«Είναι δυνατόν, σκέφτομαι, η 6χρονη κόρη μου να είναι ήδη καλύτερος άνθρωπος απ’ ότι θα γίνω εγώ ποτέ; Και πώς έφτασα στο σημείο, ο άνθρωπος που θαυμάζω περισσότερο απ’ όλους στον κόσμο να είναι ένα πιτσιρίκι 24 χρόνια νεότερό μου;
Κι όμως, είναι κάτι που μου συνέβη χωρίς να το καταλάβω και δεν μου φαίνεται πια καθόλου περίεργο. Μάλιστα, μόνο περήφανη μπορώ να νιώσω για την κόρη μου που κατάφερε να γίνει ο άνθρωπος που εγώ ακόμη πασχίζω να βρω μέσα μου.
Είναι αλήθεια κι είναι ένα συναίσθημα πραγματικά υπέροχο. Καθώς βλέπω το κοριτάκι μου να μεγαλώνει και να εξελίσσεται, θα ήθελα να αποκτήσω κάποτε κι εγώ:
Την αυτοπεποίθησή της που μοιάζει πηγαία και ακλόνητη.
Την αθωότητά της, που φροντίζει ενστικτωδώς να την προστατεύει απ’ τη μιζέρια και τον πεσιμισμό των γύρω της.
Την προσωπικότητά της, που είναι έντονη και διακριτή, πολύ περισσότερο απ’ ότι θα περίμενε κανείς από ένα μικρό κορίτσι.
Τη δίψα της για ζωή, που είναι αστείρευτη και χαρακτηρίζει οτιδήποτε κάνει ή επιθυμεί.
Τη λαχτάρα της για περιπέτεια, να αναζητά καινούργιες γνώσεις και εμπειρίες.
Τη γενναιότητά της, που με εκπλήσσει όποτε ανεβαίνει στη σκηνή του σχολείου της, μπροστά σε εκατοντάδες ανθρώπους, και δίνει την παράστασή της σαν να είναι ολομόναχη.
Την καλοσύνη της, που δείχνει σε όλους τους ανθρώπους άσχετα αν τους γνωρίζει ή όχι.
Την ευφυία και την εργατικότητά της, που την οδηγούν πάντα προς το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Την καρδιά της, που είναι δυνατή, αλλά και έτοιμη να σπάσει όταν νιώσει πως κάποιος υποφέρει.
Την ικανότητά της να προσαρμόζεται, να “μυρίζεται” και ν’ αποφεύγει δυσάρεστες ή αγχωτικές καταστάσεις πριν παγιδευτεί μέσα σ’ αυτές.
Την ενσυναίσθησή της, που δείχνει σε κάθε ευκαιρία σε μας, τους γονείς, αλλά και στ’ αδέρφια της.
Την περιέργειά της, την ανάγκη της να κατανοήσει σε βάθος το κάθε τι που της τραβά το ενδιαφέρον.
Τη δύναμη του χαρακτήρα της, που φαίνεται στην υπομονή και την επιμονή με την οποία ανταπεξέρχεται σε κάθε πρόκληση.
Το πάθος που έχει για την οικογένειά της, τους φίλους της, το σχολείο, τον χορό ή ό,τι άλλο αγαπά.
Τη διάθεσή της να προσπαθεί για το καλύτερο, που ακόμη και όταν δεν είναι πρώτη, την φέρνει πάντα πολύ κοντά στην πρωτιά.
Δίπλα στην κόρη μου, συνειδητοποιώ πως την ώρα που κάποιοι από εμάς ξοδεύουμε μια ολόκληρη ζωή ώσπου να βρούμε ποιοι είμαστε τελικά, κάποιοι άλλοι το ξέρουν απ’ τις πρώτες μέρες που έρχονται στον κόσμο. Και νιώθω τυχερή που το πρότυπό μου είναι πλέον ένας απ’ τους αγαπημένους μου ανθρώπους σ’ αυτήν την πλάση, η μονάκριβη κορούλα μου.
Νιώθω, λοιπόν, ευγνώμων που, περνώντας τις μέρες μου μαζί της, γίνομαι κι εγώ ένας καλύτερος άνθρωπος και ανακαλύπτω επιτέλους όλα αυτά που χρόνια έψαχνα να βρω μέσα μου. Ανακαλύπτω την γυναίκα εκείνη που πάντα ήθελα να γίνω.
Κι είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να μου κάνει ποτέ... μετά τον ερχομό της!»
.jpg)
