«Αγαπημένη μου κόρη,
Άφησέ με να κακομάθω τα εγγόνια μου. Διαβάζοντας αυτά τα λόγια σε φαντάζομαι να ανασηκώνεις το ένα φρύδι και να λες από μέσα σου "δεν με παρατάς και εσύ ρε μαμά!" Πριν, λοιπόν, αποφασίσεις να με πάρεις τηλέφωνο και να μου το πεις και φωναχτά, σε παρακαλώ πολύ να διαβάσεις όλα όσα έχω να σου πω.
Ξέρω ότι θέλεις να σέβομαι τους κανόνες σου και να δείχνω την ίδια αυστηρότητα που δείχνεις και εσύ στα εγγόνια μου. Ξέρω επίσης, ότι δεν θέλεις να τα παραχαϊδεύω, να τα παραταΐζω ή να κάνω το οτιδήποτε που να έχει το "παρά" μπροστά. Με λίγα λόγια μου ζητάς να μην είμαι υπερβολική σε όσα κάνω μαζί τους.
Σε καταλαβαίνω και σε νιώθω, γιατί στο κάτω κάτω της γραφής εσύ είσαι η μητέρα τους και εσύ ξέρεις καλύτερα. Αυτό δεν πρόκειται να το αμφισβητήσω ποτέ! Ωστόσο, μου ζητάς να πάω κόντρα στην αγάπη που έχω για τα εγγόνια μου.
Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο ευτυχισμένη νιώθω κάθε φορά που με επισκέπτεστε.
Δεν μπορείς να καταλάβεις πόση χαρά μου προσφέρει να βλέπω τα μικρά μου χαρούμενα.
Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι οι φορές που είμαστε μαζί είναι σαν γιορτή και για εκείνα, αλλά και για μένα.
Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι ο καιρός που περνάμε μαζί είναι πολύτιμος…
Είμαι μεγάλη και κακά τα ψέματα δεν θα ζήσω πολλά χρόνια ακόμα. Αισθάνομαι, λοιπόν, ότι μάχομαι με τον χρόνο. Έχω τόσα να δώσω και να προσφέρω που φοβάμαι ότι δεν θα προλάβω. Θέλω να τους χαρίσω τις πιο γλυκές, τις πιο ευχάριστες και τις πιο νόστιμες αναμνήσεις με μικροπράγματα που εσύ απαγορεύεις.
Επίτρεψέ μου κάποιες φορές να σε παρακούω. Κάνε λίγο τα στραβά μάτια και άφησε με για μερικές ώρες να είμαι η απίθανη γιαγιά-η ηρωίδα τους.
Και μην φοβάσαι! Όσες αξίες θες να τους καλλιεργήσεις, θα είμαι εκεί να σε βοηθώ: μέσα από το παιχνίδι και μέσα από μερικά "ναι". Θα είμαι το δεξί σου χέρι, αρκεί να με αφήσεις να τα κακομάθω και λίγο.
Με αγάπη,
Η μαμά σου.
Υ.Γ.: Θέλω τα εγγόνια μου να μιλάνε με αγάπη για την γιαγιά τους, όπως μιλάς και εσύ για την δική σου.»
