«Ήμουν μόνη στο σπίτι με τα παιδιά και περίμενα τον σύζυγό μου να γυρίσει από την δουλειά για να φάμε όλοι μαζί. Τα παιδιά είχαν ήδη αρχίσει να παραπονιούνται ότι πεινάνε, ιδιαίτερα ο μικρός μου γιος. Του είπα να κάνει υπομονή και του έκοψα ένα μήλο σε μικρά κομματάκια για να ξεγελάσω την πείνα του. Η κόρη μου έπαιζε με τις κούκλες της όση ώρα έπλενα τα πιάτα, ενώ ο μικρός καθόταν στο τραπέζι και τσιμπολογούσε το μήλο του.
Νόμιζα ότι θα ήταν μια μέρα όπως όλες οι άλλες μέχρι που άκουσα έναν παράξενο θόρυβο. Γύρισα αμέσως προς το μέρος του γιου μου και τον είδα να παλεύει να αναπνεύσει καθώς πνιγόταν. Το προσωπάκι του είχε κοκκινίσει και οι κόρες των ματιών του είχαν διασταλεί.
Αμέσως έτρεξα κοντά του και άρχισα να τον χτυπώ στην πλάτη. Έβλεπα όμως ότι η τροφή είχε κολλήσει στον λαιμό του και δεν τον άφηνε να αναπνεύσει. Τον έβαλα μπρούμυτα στα πόδια μου άρχισα να του δίνω κοφτά χτυπήματα στην πλάτη. Ήξερα ότι το να βάλω το δάχτυλό μου στο στόμα του ήταν λάθος κίνηση, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να σπρώξω κατά λάθος πιο μέσα την τροφή και να φρακάρει τελείως ο αεραγωγός του.
Είχα απελπιστεί γιατί τα χτυπήματα δεν είχαν αποτέλεσμα. Εκείνη την στιγμή μπήκε στο σπίτι ο σύζυγός μου, ο οποίος γνωρίζει πρώτες βοήθειες. Το χέρι του χτυπούσε την πλάτη του γιου μας με φορά προς τα κάτω, δηλαδή προς τα έξω - κάτι που δεν ήξερα ότι έπρεπε να κάνω.
Ξαφνικά είδα το κομμάτι μήλου στο πάτωμα και το παιδί μου επιτέλους να μπορεί να αναπνεύσει. Η ψυχραιμία που πριν από λίγο είχα με εγκατέλειψε και άρχισα να κλαίω. Τι θα συνέβαινε αν ο άντρας μου δεν γυρνούσε εγκαίρως στο σπίτι; Πώς θα έσωζα το αγοράκι μου;
Εκείνη την ημέρα ένιωσα ότι έχασα δέκα χρόνια από τη ζωή μου. Ποτέ δεν είχα νιώσει τόσο τρομοκρατημένη σε ολόκληρη τη ζωή μου. Όλοι λένε πόσο σημαντικό είναι οι γονείς να ξέρουν από πρώτες βοήθειες σε περίπτωση ανάγκης ωστόσο, οι περισσότεροι από εμάς είτε πιστεύουμε ότι ''αυτό δεν πρόκειται να τύχει σε εμάς'', είτε αναβάλλουμε συνεχώς την επιμόρφωσή μας σε τέτοια θέματα.
Η ''κακιά στιγμή'', όμως, πραγματικά μπορεί να συμβεί στον καθένα. Γι΄ αυτό μην περιμένετε! Πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για τέτοια ατυχήματα για να μπορείτε να σώσετε τη ζωή του παιδιού σας. Ήμουν τυχερή επειδή ο άντρας μου και ήξερε πρώτες βοήθειες και ήρθε πάνω στην ώρα… Διαφορετικά, δεν ξέρω τι θα γινόταν. Αλλά δεν θα είναι πάντα δίπλα μας, πρέπει εγώ να μπορώ να αντεπεξέλθω σε τέτοιες συνθήκες. Το ίδιο και εσείς.»
