Κάποια στιγμή και για οποιονδήποτε λόγο μπορεί να νιώσουμε ότι ασφυκτιούμε από την παρουσία του παιδιού, είτε επειδή κλαίει είτε επειδή μας εμποδίζει να τελειώσουμε τις δουλειές μας. Είναι ανθρώπινο και κατανοητό, αλλά δεν χρειάζεται να του το μεταφέρουμε. Όταν του λέμε «άσε με ήσυχη», ουσιαστικά το διώχνουμε από δίπλα μας. Όπως είναι φυσικό, μια τέτοια συμπεριφορά πληγώνει το παιδί και το απομακρύνει από εμάς.
Είναι προτιμότερο να του ζητήσουμε να περιμένει μερικά λεπτά μέχρι να ηρεμήσουμε ή να τελειώσουμε την δουλειά μας, παρά να χρησιμοποιήσουμε βαριές λέξεις.
«Σου είπα ότι θα χτυπήσεις. Τώρα μην κλαις!»
Τα παιδιά είναι παιδιά και αυτό σημαίνει ότι θα τρέξουν, θα λερωθούν και πολλές φορές θα χτυπήσουν. Ακόμη και αν τους φωνάζουμε συνεχώς «πρόσεχε» και «πρόσεχε» εκείνα πάνω στον παρορμητισμό και τον ενθουσιασμό τους σπάνια θα μας ακούσουν, με αποτέλεσμα μετά από λίγο να έρχονται στην αγκαλιά μας , κλαίγοντας με ένα χτύπημα στο χέρι ή το γόνατο.
Στο σημείο αυτό καλό θα ήταν να καταπνίξουμε την ανάγκη μας να τους υπενθυμίσουμε ότι εμείς τα είχαμε προειδοποιήσει - καθώς και να τους φωνάξουμε. Εκείνη τη στιγμή ένα παιδί χρειάζεται να νιώσει την ασφάλεια που μόνο ο γονιός μπορεί να προσφέρει. Με το να του πούμε «Μην κλαις!» αμέσως υποτιμάμε τον πόνο του και όσα νιώθει.
Προτιμήστε να το ρωτήσετε αν πονάει και πώς νιώθει. Με αυτόν τον τρόπο του δείχνετε έμπρακτα ότι νοιάζεστε γι’ αυτό και ότι ανά πάσα στιγμή έχετε όλη την καλή διάθεση να το βοηθήσετε. Και όταν ηρεμήσουν τα πράγματα, μπορούμε να του εξηγήσουμε τη σημασία του να είναι προσεκτικό.
«Γιατί δεν μπορείς να το κάνεις; Εγώ...»
Κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και αναπτύσσεται με τους δικούς του ρυθμούς. Κάποια παιδιά αργούν περισσότερο από άλλα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι υστερούν. Ακόμη και όταν δεν μπορεί να κάνει κάτι, δεν χρειάζεται να πληγώσουμε την αυτοπεποίθησή του συγκρίνοντάς το με το τι κάναμε εμείς στην ηλικία του.
Για να μπορέσει να πετυχαίνει τους στόχους του θα πρέπει να βιώσει και μικρές αποτυχίες, οι οποίες θα το πεισμώσουν για να προσπαθήσει περισσότερο. Η δική μας συμβολή σε αυτό είναι απαραίτητη. Και αυτό θα το καταφέρουμε μόνο αν του δείξουμε τον τρόπο για να πετυχαίνει.
«Γιατί δεν μοιάζεις περισσότερο...»
Μπορεί να είναι εύκολο να συγκρίνουμε το παιδί με το πιο «βολικό» και διαβαστερό συμμαθητή του ή να θέλουμε να του υποδείξουμε ένα σωστό πρότυπο, όμως έτσι δεν πετυχαίνουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αντίθετα, του δείχνουμε ότι ακυρώνουμε τις δικές του προσπάθειες και ότι υποτιμούμε τις ικανότητές του. Πρέπει να βοηθήσουμε το παιδί να βρει την δική του ταυτότητα και όχι να του επιβάλλουμε να ανταποκρίνεται στις δικές μας προσδοκίες. Μην ξεχνάτε ποτέ να επιβραβεύετε τα παιδιά για τις προσπάθειές τους.
Φωτογραφίες και πηγή: brightside.me
