«Αγαπητό μου παιδί,
Θα έρθει μια μέρα στη ζωή σου που θα αναρωτηθείς ποιος είναι ο υπαίτιος που τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα ‘θελες και η αναζήτησή σου αυτή θα σε οδηγήσει στην παιδική σου ηλικία. Τότε θα με βρεις και θα ρωτήσεις “Μαμά, τι συνέβη;” κι εγώ θα πρέπει να σου απαντήσω με απόλυτη ειλικρίνεια.
Τι θα σου πω;
Θα σε κοιτάξω στα μάτια και θα σου πω να μην κατηγορείς τον εαυτό σου αφού, σύμφωνα με την επιστήμη, είχα ήδη ψαλιδίσει τις ελπίδες σου για ένα ευτυχές μέλλον πριν καν γίνεις 3 ετών. Όχι, θα σου πω, η ζωή σου δεν πήρε λάθος δρόμο εξαιτίας της δύσκολης εφηβείας σου. Συγχώρεσέ μας, μα το κακό είχε γίνει πολύ πιο πριν, σε μια ηλικία που δεν θα μπορούσες ποτέ να το αντιληφθείς και να διαμαρτυρηθείς πριν να είναι αργά.
Σήμερα, για παράδειγμα, διάβασα ότι αν περνάς πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη μπορεί να γίνεις ένας αντικοινωνικός ενήλικας με περιορισμένες κοινωνικές δεξιότητες. Ίσως να μην μπορέσεις ποτέ σου να σταυρώσεις μια σχέση της προκοπής και να είσαι δυστυχισμένος επειδή σε αφήνω να βλέπεις Νέμο ξανά και ξανά και να παίζεις παιχνίδια όποτε χρειάζομαι λίγη παραπάνω ξεκούραση ή πρέπει να κουβεντιάσω με τον πατέρα σου για κάτι σημαντικό.
Μπορεί ακόμη και να περάσεις τη μισή σου ζωή άνεργος ή κλεισμένος σε ένα κελί, εξαιτίας αυτής της οθόνης. Για να μην αναφέρω την τηλεόραση που έχουμε βάλει στο δωμάτιό σου!
Τώρα που το σκέφτομαι, σταμάτησα να σε θηλάζω στους 9 μήνες. Αυτό σημαίνει ότι σου έχω διαλύσει το όνειρο να μπεις στην ιατρική πολύ πριν το εκφράσεις. Η φόρμουλα που σου έδωσα, αν και η καλύτερη δυνατή, δεν ήταν αρκετή για να περιορίσει τη ζημιά που σου έκανα όταν αποφάσισα ότι δεν μπορώ να θηλάζω άλλο. Με τη δουλειά, ήμουν μακριά σου τη μισή μέρα και όταν γυρνούσα σπίτι δεν ήθελα να ασχολούμαι με το θήλαστρο αντί να χαλαρώνω δίπλα σου.
Λύγισα από την πίεση και είμαι έτοιμη να αναλάβω την πλήρη ευθύνη όταν το πάρεις απόφαση κι εσύ ότι δεν θα γίνεις ποτέ σου καρδιοχειρουργός.
Μέχρι πρόσφατα, είχες κι εκείνη την κουβέρτα που δεν αποχωριζόσουν ποτέ. Σε βοηθούσε να είσαι ήρεμος βλέπεις, κι έτσι σ’ αφήναμε να την κουβαλάς ακόμη και στον παιδικό σταθμό. Μια πρόσφατη έρευνα, όμως, έδειξε ότι τα παιδιά που θέλουν την κουβέρτα τους όπου πανε δεν αντιμετωπίζουν ευθέως τις συναισθηματικές δυσκολίες και δεν εξελίσσονται σε ώριμους, παραγωγικούς ενήλικες. Και αλίμονο, δεν τα καταφέρνουν και πολύ καλά στις σχέσεις με το άλλο φύλο.
Άσε το άλλο, που δεν σε αφήνουμε να παίζεις με τα παιχνίδια σου οπουδήποτε στο σπίτι, παρά μόνο στο δωμάτιό σου για να μην έχω διαρκώς να συμμαζέψω ένα αχούρι. Ψυχολόγοι και γονείς, συμφωνούν άπαντες πως αυτό καταπιέζει τη δημιουργικότητά σου με δυσάρεστα αποτελέσματα. Πω πω! Λες να καταλήξεις να γίνεις ένας βαρετός λογιστής και να το έχω βάρος στη συνείδησή μου που θα πνίγεσαι στις δηλώσεις από Απρίλιο μέχρι Αύγουστο;
Στα πρώτα σου γενέθλια, σου έδωσα να φας τούρτα. Κανονική, του ζαχαροπλαστείου, με μπόλικη ζάχαρη. Και το χάρηκες πολύ γιατί δεν ήξερες ότι θα σου καταστρέψει τις διατροφικές συνήθειες μια για πάντα. Όπως και το σοκολατούχο γάλα που σε αφήνω καμιά φορά να πιεις όταν γυρίζεις από το σχολείο. Πως να λιγουρευτείς το μπρόκολο στον ατμό μετά από αυτό;
Σου έχουμε αγοράσει ήδη πολλά και συνεχίζουμε ακάθεκτοι, λες και δεν ξέρουμε ότι αυτό θα σε κάνει υλιστή και θα φτάσεις σε σημείο να μην ικανοποιείσαι με τίποτα. Και μιλάμε μπροστά σου για χρήματα από τότε που μπορούσες να μας καταλάβεις, χωρίς να σκεφτόμαστε το άγχος του να ξέρεις από μικρός πόσο κοστίζεις στην οικογένειά σου!
Θα μπορούσα να θυμηθώ κι άλλα ανεπανόρθωτα λάθη μου που σε καταδίκασαν από τόσο μικρό και αθώο. Αλλά δεν έχει νόημα γιατί, αν ρίξω τώρα μια ματιά σε κάποιο site, θα ανακαλύψω κι άλλα, καινούργια, με τρομακτικές συνέπειες που δεν είχα φανταστεί ποτέ μου. Το ξέρω π.χ. πως χρησιμοποιούμε λάθος αντηλιακό, σαμπουάν και οδοντόκρεμα. Δεν τρώμε βιολογικά προϊόντα, τα απορρυπαντικά μας είναι συμβατικά και δεν προσέχουμε να μην είναι τα κορδόνια σου πολύ σφιχτά. Γιατί, στην εγκυμοσύνη που ήπια μερικές μπύρες κι έφαγα και σούσι κανά δυο φορές και ποιος ξέρει τι άλλο που δεν έπρεπε; Λάθη επί λαθών!
Κι όμως, σου ορκίζομαι ότι σ’ αγαπώ όσο κανέναν στον κόσμο και κάθε μέρα προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη, άσχετα με όσα λένε οι έρευνες. Και ξέρω ότι θα έρθει ο καιρός που θα αγαπήσεις κι εσύ κάποιον τόσο πολύ που θα νιώθεις διαρκώς πως ό,τι κάνεις μπορεί να έχει τρομακτικές συνέπειες για τη μετέπειτα ζωή του. Μην ανησυχείς, είναι απολύτως φυσιολογικό.
Ελπίζω μόνο, να είμαι ακόμη εδώ για να πιούμε έναν καφέ μαζί και να γελάσουμε δυνατά με όσα λεν οι έρευνες γι’ αυτό!»
