Τελικά είναι τόσο επικίνδυνα τα τραγούδια του;
Αρχικά αγχώθηκα και καταστροφολόγησα αρκετά για την νέα γενιά, αλλά έπειτα χαλάρωσα και σκέφτηκα πιο λογικά: όταν ήμουν μικρή άκουγα Jim Morrison (που πέθανε από ναρκωτικά), Kurt Cobain (που αυτοκτόνησε) και Rage against the machine (που ήθελαν να καταστρέψουν συθέμελα τον κόσμο). Μήπως τελικά το φαινόμενο Sin Boy είναι απλά μία μόδα ή ένα μέσο για να κάνουν τα μικρά μας την αρχή της επανάστασής τους; Μήπως εμείς μεγαλώσαμε πολύ και δεν καταλαβαίνουμε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους;
Και τελικά, μπορεί στ’ αλήθεια να τα επηρεάσει ένας (τ)ράπερ που πουλάει κοκαΐνη και αγαπά τα όπλα αν εμείς είμαστε δίπλα τους και τους μιλάμε;
Η απαγόρευση φέρνει πάντα το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα
Ένα απόγευμα, κι αφού τα βιβλία είχαν μπει στη σχολική τσάντα, η κόρη μου άνοιξε το YouTube για να ακούσει μουσική. Πολύ γρήγορα θέλησε να μου βάλει το «mama» που τραγουδάνε όλοι στο σχολείο ενώ εκείνη δεν έχει δει ποτέ το video clip. Αποφάσισα να της το επιστρέψω, και μάλιστα στην τρίτη επανάληψη του τραγουδιού είχαμε σηκωθεί και χορεύαμε μαζί. Σκέφτηκα πως η απαγόρευση στα παιδιά όχι μόνο δεν έχει αποτέλεσμα αλλά συνήθως λειτουργεί αντίστροφα. Κάποτε ήμασταν κι εμείς παιδιά και ξέρουμε, σωστά;
Για να καταπολεμήσεις κάτι πρέπει να το αντιμετωπίσεις και όχι να το κρύψεις
Όταν έφτασε η ώρα να αποκρυπτογραφήσουμε τους στίχους του τραγουδιού τους οποίους δύσκολα καταλαβαίνεις, ομολογώ πως ήρθα σε δύσκολη θέση. Οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή και κλήθηκα να μιλήσω για έναν κόσμο πολύ μακριά από τα πρότυπα της κόρης μου. Έναν κόσμο που όμως θα συναντήσει πολύ σύντομα όταν θα αρχίσει να κυκλοφορεί μόνη της. Μιλήσαμε για το εύκολο κέρδος, για παράνομες πράξεις, για τη χρήση ουσιών και άλλα πολλά που θίγονται εμμέσως από τους τραγουδιστές του «mama». Θέματα που σε 3-4 χρόνια θα βλέπει μπροστά της και θα πρέπει να τα έχει απομυθοποιήσει ώστε να μην μπλεχτεί στα δίχτυα τους! Φυσικά, ο τρόπος που μιλάς σε ένα παιδί για τέτοια θέματα ποικίλει ανάλογα με την ηλικία του και αυτός είναι ένας παράγοντας που δεν πρέπει να ξεχνάμε όταν ανοίγουμε τέτοιου είδους αυζητήσεις.
Πριν του κηρύξεις πόλεμο, μελέτησε καλά τον εχθρό σου
Σύμφωνα με το wikipedia, «η τραπ μουσική ορίζεται από ένα δυσοίωνο, θλιβερό και λιτό περιεχόμενο στίχων που ποικίλει ευρέως, ανάλογα με τον καλλιτέχνη. Χαρακτηριστικά θέματα των στίχων που ερμηνεύονται περιλαμβάνουν παρατηρήσεις της κακουχίας της ζωής του δρόμου, τη φτώχεια, τη βία και σκληρές εμπειρίες στην αστική ατμόσφαιρα της πόλης». Οι στίχοι τόσο της ελληνικής όσο και της αμερικάνικης τραπ μουσικής που άκουσα, μιλάνε για ανθρώπους μεγαλωμένους στη φτώχεια και τη δυστυχία που μια μέρα, λόγω της εμπλοκής τους με τη μουσική και (ή) το εμπόριο ναρκωτικών έγιναν σπουδαίοι και τρανοί. Ωστόσο, ανακάλυψα και καλλιτέχνες του εν λόγω είδους οι οποίοι ξεχωρίζουν πραγματικά τόσο από τις παραγωγές, όσο και από το στίχο τους αφού, τουλάχιστον, δεν μιλούν για γυναίκες ή ναρκωτικά. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που η κόρη μου θα θελήσει να ακούσει τραπ μουσική στο σπίτι, θα της προτείνω εκείνους.
Εν ολίγοις….
….. όσο κι αν δαιμονοποίησα τον Sin Boy, κατάλαβα πως πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν Sin Boy που θα θεωρούνται κακή επιρροή για τους νέους. Οι νέοι κάθε εποχής, όμως, αν έχουν δίπλα τους ανθρώπους που τους ακούν και τους καταλαβαίνουν, δεν πέφτουν σε καμία παγίδα κανενός τραγουδιστή. Ο τρόπος ζωής που επιλέγουμε είναι άθροισμα πολλών παραγόντων το οποίο δύσκολα επηρεάζεται από έναν, μόνο, Sin Boy.
