Καλησπέρα! Έχω ένα αγοράκι 2 χρονών. Είμαστε συνέχεια μαζί γιατί δεν δουλεύω. Ήταν μέχρι τώρα προσκολλημένος πάνω μου. Εδώ και λίγο καιρό, όταν είναι οι γιαγιάδες του μπροστά, θέλει να τα κάνει όλα με εκείνες. Δεν μου δίνει σημασία, είναι σαν να μην υπάρχω ενώ όταν είμαστε μόνοι, είναι κολλημένος μαζί μου. Δεν μπορώ να καταλάβω τη συμπεριφορά του, αν κάνω κάτι λάθος ή αν είναι φυσιολογικό.
Αγαπητή αναγνώστρια,
Ο γιός σας μεγαλώνει! Καθώς η ανάπτυξη του προχωρά, αποκτά περισσότερες ικανότητες και αλλάζει. Αλλάζουν επίσης οι ανάγκες του αλλά και η σχέση του μαζί σας και με τους άλλους. Είναι υπέροχο που έχετε τη δυνατότητα να ζείτε καθημερινά τις αλλαγές του και να τον φροντίζετε!
Στη μέχρι τώρα λοιπόν ζωή του, τη βρεφική, η αποκλειστική σας φροντίδα ήταν εξαιρετικά σημαντική. Όπως τον μάθατε να πίνει, να τρώει, να κοιμάται, να επικοινωνεί, έτσι τώρα ήρθε η στιγμή να μάθει να σχετίζεται. Η δική σας σχέση του έχει δώσει πολλά εφόδια και μέχρι τώρα αποτελούσε το αποκλειστικό ενδιαφέρον του. Καθώς όμως μεγαλώνει, εμπιστεύεται εσάς και τον εαυτό του και αρχίζει να προσεγγίζει και να χαίρεται τη σχέση και με άλλα πρόσωπα. Επομένως η εικόνα που περιγράφετε αποτελεί εξέλιξη μιας φυσιολογικής ανάπτυξης.
Είστε η μητέρα και άρα εξαιρετικά σημαντική για τον γιο σας! Χαρείτε την ικανότητά του να προχωρά και βοηθήστε τον να γνωρίσει τον κόσμο!
Σας ευχαριστώ
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
