Η κόρη μου είναι 15 ετών και είναι συνεχώς επιθετική απέναντι σε όλη την οικογένεια. Έχει ακόμη ένα αδερφό 11 ετών. Ακόμα και σε ένα απλό κάλεσμα για πρωινό, φωνάζει συνεχώς. Να τονίσω ότι δεν θέλει να αφήνει καθόλου το κινητό της... Παρόλο που είμαστε συνεχώς δίπλα της και μας λέει τα πάντα. Προσπαθούμε να είμαστε ήρεμοι, όμως έχουμε κουραστεί. Δεν μπορούμε πλέον να συζητήσουμε καθόλου.
Αγαπητή αναγνώστρια,
Τι υπέροχο που έχετε φτιάξει μια όμορφη οικογένεια! Τι υπέροχο που τα παιδιά σας μεγαλώνουν! Η κόρη σας, είναι πλέον στην εφηβεία. Αυτό σημαίνει ότι προετοιμάζεται, μέσα από πολλές αλλαγές σε πολλά επίπεδα, για την ενηλικίωσή της!
Η διαφοροποίηση της σε αυτήν τη φάση είναι πολύ σημαντική, και χρειάζεται να επιτραπεί και όχι να καταγραφεί ως παραξενιά και τελικά να ενοχοποιηθεί. Η κόρη σας αντιδρά γιατί μεγαλώνει και ως φυσική εξέλιξη αυτονομείται. Όχι γιατί δεν σας εκτιμά, όχι γιατί δεν σας θέλει. Ακριβώς το αντίθετο! Επειδή της δώσατε ζωή και επιθυμεί να τη ζήσει. Παλεύει να σταθεί όσο το δυνατό στα πόδια της, όπως ταιριάζει στην αναπτυξιακή φάση στην οποία βρίσκεται, πριν ακολουθήσει με την ενηλικίωσή της το δικό της δρόμο. Πόσο όμορφη προσπάθεια!
Της έχετε ήδη προσφέρει πολλά και είστε μόνο για εκτίμηση. Στη φάση αυτή, δεν χρειάζεται να είστε συνεχώς δίπλα της, ούτε να σας λέει τα πάντα. Χρειάζεται να της επιτρέψετε να έχει τον προσωπικό της χώρο και χρόνο και να την εμπιστευτείτε. Ό,τι αξίες της έχετε προσφέρει κατά το μεγάλωμά της, τις έχει ήδη καταγράψει. Επιτρέψτε της να έχει χώρο να τις εφαρμόσει, παίρνοντας σιγά σιγά εκείνη την ευθύνη.
Η κόρη σας μεγαλώνει και αλλάζει. Η σχέση σας χρειάζεται επίσης αλλαγή για να μπορέσει να προχωρήσει. Μη σας τρομάζει η αλλαγή, αλλά η στασιμότητα.
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
