Δεν ζητάτε τη βοήθεια του συντρόφου σας
«Δεν κάνει τίποτα τόσο καλά όσο εγώ», «ας μην τον κουράσω και σήμερα». Ποια σύζυγος και μητέρα δεν έχει κάνει αυτές τις σκέψεις; Όταν οι ίδιες καταδικάζουμε την προσπάθεια των συντρόφων μας και δεν πιστεύουμε ότι μπορούν να ανταποκριθούν το ίδιο καλά μ’ εμάς στις καθημερινές μας υποχρεώσεις, απομονωνόμαστε και κλεινόμαστε στον εαυτό μας, παίρνοντας πάνω μας όλα τα βάρη. Είναι δυνατόν μετά να μην νιώθουμε ότι η μητρότητα είναι μοναχική; Το θέμα είναι να εμπιστευθούμε τον άνθρωπο που επιλέξαμε να περάσουμε μαζί το υπόλοιπο της ζωής μας, να ζητήσουμε τη βοήθειά του και να επιτρέψουμε να γίνουν κάποια «λάθη». Η συνεργασία στους γονείς είναι το Α και το Ω, αν θέλουμε να έχουμε μια ισορροπημένη σχέση όχι μόνο με τον σύντροφο και τα παιδιά μας, αλλά και με τον εαυτό μας.
Δεν μιλάτε σε κανέναν
*Φωτογραφία: dailymail.co.uk
Ποιο είναι ίσως το νούμερο ένα λάθος μας ως μαμάδες; Ότι δεν μιλάμε σε κανέναν. Ό,τι κι αν γίνει, το «κρατάμε» μέσα μας, το ίδιο κάνουμε με τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Η μητρότητα, όμως, δεν χρειάζεται να είναι μοναχική. Το να ανοιχτούμε στον σύντροφo, τη μητέρα μας (που σίγουρα θα μας καταλάβει) ή/ και την κολλητή μας, μπορεί να είναι η «λύτρωσή» μας, ο τρόπος να νιώσουμε καλύτερα ως εργαζόμενες, σύζυγοι, μαμάδες και μητέρες. Κάποιες φορές το μόνο που αρκεί είναι να σε ακούσει κάποιος, να σε πάρει μια αγκαλιά, να σε παρηγορήσει και να σε καθησυχάσει ότι «τα κάνεις όλα καλά» και να σου πει το απλό αλλά σημαντικό «είμαι δίπλα σου».
Δεν δίνετε σημασία στα δικά σας «θέλω»
Αφήνεις πίσω τα «θέλω» σου, δεν δίνεις σημασία στα μικρά και καθημερινά πράγματα που παλιά σε έκαναν ευτυχισμένη, βάζεις τις προτεραιότητες όλων των υπολοίπων πάνω απ’ τις δικές σου κι αυτό έχει μόνο ένα αποτέλεσμα: να κλείνεσαι στον εαυτό σου. Ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνεις, μ’ αυτόν τον τρόπο επιλέγεις τον μοναχικό δρόμο γιατί πολύ απλά όταν δεν φροντίζεις τον εαυτό σου, καταλήγεις να απομονώνεσαι απ’ όλους και απ’ όλα.
Το πρώτο βήμα είναι να καταλάβουμε ότι δεν χρειάζεται να είμαστε μόνες μας. Το δεύτερο βήμα είναι να πάρουμε απόφαση πως μπορούμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να απολαύσουμε τη μητρότητα όπως μας αξίζει.
