Μετατρέψατε το σπίτι σας σε «παιχνιδούπολη»
Στους καναπέδες, στην μοκέτα, στο τραπεζάκι, μέχρι και στο… σύνθετο θα βρεις παιχνίδια. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να βλέπεις το σπίτι σου βομβαρδισμένο, ειδικά όταν έχεις συνηθίσει (και σου αρέσει) η τάξη. Ωστόσο δεν φωνάζετε, ούτε δείχνετε να ενοχλείστε! Δίνετε απλόχερα στο εγγόνι σας τον παιχνιδότοπο που πάντα ονειρευόταν.
Κοντά σας τα παιδιά τρώνε μόνο σπιτικό φαγητό
Σήμερα υπάρχουν τόσες ευκολίες και «έτοιμες» λύσεις που δύσκολα εμείς θα ανοίξουμε φύλλο ή θα καθαρίσουμε φασολάκια. Τα έτοιμα φαγητά και οι γρήγορες λύσεις κερδίζουν συνέχεια έδαφος στο οικογενειακό τραπέζι. Όχι όμως στο σπίτι της γιαγιάς! Εκεί ακόμα επικρατεί η μαγειρική όσον αφορά το φαγητό. Ίσως λίγο πιο παχυντικό από αυτό που συχνά θα θέλαμε, αλλά πάντα νόστιμο και σπιτικό!
Αν όχι όλα, τουλάχιστον τους κάνετε τα περισσότερα χατίρια
«Τι είπες αγάπη μου; Δεν θες φασολάκια; Θα φτιάξω πατάτες τηγανιτές», ή «Να σε πάω στην παιδική χαρά να ξεσκάσεις λίγο;». Κάθε επιθυμία των παιδιών είναι ευχή σας και πραγματικά κάνετε ότι περνάει από το χέρι σας για να την πραγματοποιήσετε. Μπορεί κάποιες φορές αυτά που τους επιτρέπετε να μην συμβαδίζουν με τα δικά μας πρέπει, όμως, θέλετε μόνο να τα ευχαριστήσετε. Γι' αυτό κάποιες φορές θα κάνουμε και τα... στραβά μάτια.
Ξέρουν πώς να περνάνε καλά χωρίς ίντερνετ
Είναι μεγάλη ανακούφιση για έναν γονέα να ξέρει ότι το παιδί του θα παίξει τάβλι και κρυφτό- έστω για λίγες ώρες-, αντί να «πυροβολεί» μια οθόνη. Μπορείτε και εφευρίσκετε τρόπους όχι μόνο για να το απασχολήσετε, αλλά και για να διασκεδάσετε μαζί. Τα καταφέρνετε με τρόπο μαγικό!
Ανεβήκαμε λιγάκι παραπάνω στην εκτίμησή τους…
…από τις ιστορίες που διηγηθήκατε για όταν ήμασταν εμείς παιδιά. «Αυτό έκανε και ο πατέρας σου στην ηλικία σου» ή «Ίδια η μάνα σου είσαι»: μέσα από αυτά τα λόγια τα παιδιά μας γνωρίζουν καλύτερα, μαθαίνουν πτυχές του εαυτού μας που όσο περνούν τα χρόνια εμείς ξεχνάμε.
Αποκτούν γνώσεις
Ιστορίας, κηπουρικής, μαγειρικής, ραφτικής, πλεξίματος, μαστορέματος και μας κάνουν επίδειξη γνώσεων, όταν δεν το περιμένουμε. «Κοίτα τι μου έμαθε ο παππούς!» λένε καμάρι! Δεν πειράζει αν δεν τις χρησιμοποιήσουν ποτέ. Μόνο και μόνο ότι κάποιος κάθισε με μεράκι δίπλα τους για να τους μάθει, είναι υπεραρκετό.
Ξέρουν ιστορίες (αληθινές και παραμύθια)
H φαντασία τους τρέχει ανεμπόδιστη μέσα από τις ιστορίες που τους λέτε, όταν τα αφήνετε να ξενυχτούν (λιγάκι) παραπάνω για να τις ακούσουν. Μπορεί κατά βάθος να γνωρίζουν ότι κάποιες από αυτές είναι υπερβολικές –ποιος πήγε περπατώντας στη Ρωσία;-, παρόλα αυτά είναι πρωτότυπες και δημιουργούν γλυκές αναμνήσεις.
«Του παιδιού σου το παιδί είναι δύο φορές παιδί σου» περηφανεύεστε κάθε λίγο και λιγάκι, όμως, δίνετε πολλά παραπάνω στα παιδιά και σε εμάς απ’ ότι μπορείτε να φανταστείτε. Μας δείχνετε ένα πρότυπο αγάπης και αφοσίωσης, μας παρέχετε διάλειμμα από τον απαιτητικό ρόλο μας όταν το έχουμε ανάγκη, Όσα ευχαριστώ και να πούμε είναι λίγα!
