«Αγαπημένη μου εγγονή,
Ας συστηθώ. Σύντομα θα είμαι παππού σου. Μπορείς να με φωνάζεις παππούλη.
Ανυπομονούμε για την γέννησή σου. Όταν οι γονείς σου, μας είπαν ότι θα γίνουμε παππούδες, έπαθα σοκ. Δεν μπορούσα να μιλήσω, ήταν σαν να μέθυσα με την ιδέα του ερχομού σου.
Άφησε με να σου εξομολογηθώ κάτι: απ’ όταν μεγάλωσαν τα παιδιά μου, πάντα μου έλειπε να περιτριγυρίζομαι από μωρά. Ακόμη θυμάμαι πώς ήταν ο θείος σου τα πρώτα χρόνια ζωής του. Τον κρατούσα στη αγκαλιά μου όλη την ημέρα. Ήταν το πρώτο μου παιδί και δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα πέρα απ’ αυτόν.
Ανακάλυψα ότι στηριζόταν σε μένα και την γιαγιά σου με έναν μοναδικό, αρχέγονο τρόπο. Τον παρηγορούσαμε όταν έκλαιγε, τον ντύναμε, τον καθαρίζαμε, τον ταΐζαμε. Φροντίζαμε τις ανάγκες του και αυτό με έκανε δυνατό. Άλλαξα από τότε που έγινα πατέρας προς το καλύτερο και αυτό το επιβεβαιώνουν πολλοί.
Κανείς δεν είχε βασιστεί πάνω μου όπως τα παιδιά μου. Ποτέ μου δεν φαντάστηκα ότι ήμουν τόσο απαραίτητος για κάποιον. Το ίδιο συνέβη και όταν γεννήθηκε η μητέρα σου! Μου έχει λείψει αυτό το συναίσθημα και τώρα μετά από πολλές δεκαετίες θα νιώσω πάλι έτσι, χάρη σ’ εσένα.
Υπάρχει, όμως, ένα μικρό προβληματάκι. Δεν θα είμαι παρών όσο θα ήθελα τα πρώτα χρόνια ζωής σου, γιατί μένετε μακριά, σ ’άλλη χώρα. Θα είμαστε μακριά και σου ζητάω συγγνώμη, που θα είμαι αυτός ο παππούς που μένει μακριά.
Φυσικά και θα είμαστε σε καθημερινή επαφή μέσω της τεχνολογίας και θα σε επισκέπτομαι με την κάθε ευκαιρία. Και υπόσχομαι να είμαι σωστό πρότυπο απέναντι σου, όπως ήταν και ο δικός μου παππούς.
Και πραγματικά, αυτός ο άνθρωπος έθεσε τον πήχη πολύ ψηλά. Έμενε σ’ άλλη πόλη και μας επισκεπτόταν κάθε εβδομάδα. Έπαιζε μαζί σας και ήμασταν η προτεραιότητά του. Πάντα ρωτούσε για μένα, με φρόντιζε και με νοιαζόταν. Μαζί κάναμε πολλές εκδρομές.
Από τη στιγμή που θα γεννηθείς, όλο μου το «είναι» θα αφιερωθεί σ ’εσένα. Θα είμαι ο παππούς σου και θα είναι η ευκαιρία μου να φέρομαι μόνο σωστά και μιας και είμαι ο μόνος εν ζωή παππούς που έχεις, το καθήκον μου είναι διπλό.
Το να γίνω ο παππούς σου, ανεβάζει τα στάνταρ κατά πολύ, απ’ ότι έχω κάνει μέχρι στιγμής. Με κάνει να είμαι πολύ προσεκτικός με την υγεία μου, να είμαι παραπάνω αξιοπρεπής και να συνεχίσω να δουλεύω. Ετοιμάζομαι να επαναπροσδιορίσω τον εαυτό μου και προφανώς να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
Κινούμενος σε αυτήν την κατεύθυνση λοιπόν, θα καθιερώσω μια παράδοση τρυφερότητας και ανεξάντλητης προσοχής, όπως μου έμαθε ο δικός μου παππούς. Όταν οι γονείς σου, μου δώσουν το OK σχετικά με την διαπαιδαγώγησή σου, θα σε πάρω απ’ το χέρι για να σε δουν και να σε θαυμάσουν όλοι. Θα σου διαβάσω τα καλύτερα βιβλία και να είσαι σίγουρη ότι θα παίζουμε οποιοδήποτε παιχνίδι θελήσεις, ακόμη και ποδόσφαιρο.
Και σου δίνω τον λόγο μου ότι θα τα κάνω όλα αυτά. Μπορείς να έρχεσαι με τις απορίες σου για τον κόσμο και εγώ να προσπαθώ να σου δίνω τις κατάλληλες απαντήσεις. Θα σε αγκαλιάζω και θα σε φιλάω με όλη μου την καρδιά. Και φυσικά, θα σε κάνω να γελάς γιατί η αγάπη που νιώθω για σένα είναι πρωτόγνωρη. Είναι σαν το μεθύσι που ανέφερα και δεν νομίζω ότι θα είμαι ποτέ νηφάλιος.
Επιπροσθέτως, σκοπεύω σε μερικά χρόνια να μετακομίσω στην πόλη που μένεις, αρκετά κοντά στο δικό σας σπίτι. Και τότε, θα είμαι παππούς πλήρους απασχόλησης! Με λίγη προσπάθεια και τύχη θέλω να πιστεύω ότι θα είμαι για σένα αυτό που ήταν ο παππούς μου για μένα.
Παρόλο που δεν έχεις γεννηθεί ακόμα, όπου και να κοιτάξω σε βλέπω μπροστά μου. Σε βλέπω στα πρόσωπα των μωρών της παιδικής χαράς και των πάρκων. Σε βλέπω στο χαμόγελο της κόρης μου όταν μου έδειξε το υπερηχογράφημά σου. Μας δίνεις μια γεύση από την αιωνιότητα. Είμαι τόσο ''ερωτευμένος'' μαζί σου που σε βλέπω μέχρι και στον ουρανό και τα σύννεφα.
Είσαι τόσο πολύτιμη για όλους μας, γιατί όπως συμβαίνει με όλα τα μωρά, εκπροσωπείς, εκτός από το μέλλον, και το παρελθόν. Μέσα σου θα έχεις ίχνη των εαυτών μας, συνδέοντας τις γενιές στο συνεχές του χρόνου. Μέσα από εσένα, θα αναγεννηθούμε.
Γι’ αυτό καλωσόρισες κοριτσάκι μου! Θα είσαι το πιο τυχερό και ευτυχισμένο παιδάκι στον πλανήτη, γιατί θα είμαστε πάντα δίπλα σου.»
Πηγή: nytimes.com
