Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: Πώς να κάνουμε τα παιδιά μας ελεύθερους ενήλικες

Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: Πώς να κάνουμε τα παιδιά μας ελεύθερους ενήλικες

Το μόνιμο άγχος ενός γονιού είναι το μέλλον των παιδιών του. Αν και όσο είναι μικρά, βρίσκονται υπό την προστασία μας κι εμείς επικεντρωνόμαστε στην κάλυψη των βασικών τους αναγκών, όσο μεγαλώνουν η ανάγκη για ηθική και κοινωνική διαπαιδαγώγηση είναι σχεδόν επιτακτική. Αν θέλουμε μεγαλώνοντας να μπορούν να προστατεύουν και τα ίδια τον εαυτό τους, πρέπει από τώρα να τους μιλήσουμε για τα δικαιώματά τους και να τα βοηθήσουμε να τα κατανοήσουν μέσω των στάσης μας και του δικού μας παραδείγματος. 

*Φωτογραφία: ideas.demco.com

«Μην αφήσεις κανέναν να σου πει ποιος είσαι»

-  Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι μεταξύ τους. Όλοι έχουν αξιοπρέπεια και δικαιώματα

Σε μια εποχή και μια κοινωνία που το bullying ανάμεσα σε μικρά παιδιά είναι συχνό φαινόμενο, το πρώτο που πρέπει να τους μάθουμε από τώρα είναι να μην αφήσουν κανέναν να τους υποβιβάσει και να τους βάλει ταμπέλες. Ακόμα και στη χώρα μας, τελευταία ακούμε για αυτοκτονίες παιδιών που έχουν υποστεί την κακομεταχείριση των συμμαθητών τους και που δεν ήξεραν πώς να χειριστούν μία τόσο δύσκολη κατάσταση. Σήμερα μπορεί να είναι «ο Κωστάκης που είναι χοντρός», ή «η Ελένη που μοιάζει με αγόρι», αύριο όμως θα είναι «ο Κώστας που δεν κατάφερε τίποτα στη ζωή του» ή «η Ελένη που δεν αξίζει να την κοιτάξει κανείς άντρας». Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε, όμως ότι «όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι μεταξύ τους. Όλοι έχουν αξιοπρέπεια και δικαιώματα». Και δεν πρέπει να καταπατάται ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ακόμα κι αν αυτό γίνει κάποιες φορές, όμως, είναι χρέος μας  να μάθουμε στα παιδιά να είναι δυνατά για να μην επηρεάζονται από τέτοιες καταστάσεις και άδικους χαρακτηρισμούς και να μην επιτρέψουν σε κανέναν να τους πει ποιοι είναι. Το ίδιο σημαντικό όμως είναι και εκείνα να σέβονται τους γύρω τους με τον ίδιο τρόπο και να μην καταφεύγουν σε τέτοιες συμπεριφορές. 

«Προστάτευσε την ιδιωτική σου ζωή»

-  Όλοι έχουν το δικαίωμα της ιδιωτικότητας στην κατοικία, την οικογένεια και την αλληλογραφία


-  Όλοι έχουν δικαιώματα ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, φύλου, γλώσσας, θρησκείας, πεποιθήσεων, καταγωγής, περιουσίας, γέννησης ή τόπου διαμονής

Μπορεί να ακούγεται υπερβολή εν έτει 2018 να μιλάμε για προστασία της ιδιωτικής ζωής, όμως βλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις η μη ανοχή στον σεξουαλικό προσανατολισμό του άλλου ή/ και στην οικογενειακή και προσωπική ζωή είναι συχνό φαινόμενο. Οι δολοφονίες ατόμων απλά και μόνο επειδή είχαν διαφορετικές θρησκευτικές ή σεξουαλικές προτιμήσεις ή που δυστυχώς δεν ενέδωσαν στις σεξουαλικές απαιτήσεις άλλων δείχνει ότι ακόμα και η κοινωνία πάσχει σ’ αυτό το θέμα και η κατάσταση δεν φαίνεται να βελτιώνεται. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει, να κρίνει ή ακόμα και να «τιμωρεί» τον άλλον για θέματα που αφορούν την ιδιωτική του ζωή εφόσον φυσικά δεν επηρεάζεται κανείς άλλος από τις επιλογές του.

Σκεφτείτε, όμως κάτι: πριν χαρακτηρίσετε κάποιον για τις επιλογές του (επαγγελματικές, προσωπικές, σεξουαλικές, θρησκευτικές), δεν θα θέλατε αυτός ο κάποιος να σεβαστεί τις επιλογές και τις προτιμήσεις του δικού σας παιδιού; φFυσικά αυτό προϋποθέτει ότι κι εσείς σέβεστε τις επιλογές του παιδιού σας, των φίλων του, των γονιών τους κ.ο.κ. Εμείς είμαστε το πρότυπο για τα παιδιά όσον αφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τους άλλους κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.

«Δούλεψε αλλά να παλεύεις για τα εργασιακά σου δικαιώματα»

-  Όλοι έχουν το δικαίωμα στην εργασία, την ίση αμοιβή για ίση εργασία και το δικαίωμα του συνδικαλίζεσθαι

-  Όλοι έχουν το δικαίωμα σε λογικό ωράριο εργασίας και άδεια μετ’ αποδοχών

*Φωτογραφία: focusonthefamily.com

Το σχολείο είναι η πρώτη επαφή που έχουν τα παιδιά με τον κόσμο των… υποχρεώσεων και της συνέπειας. Μετά το Λύκειο και ίσως το Πανεπιστήμιο, η δουλειά είναι εκείνη που σε βοηθά να ανακαλύψεις τις ικανότητες, τα ταλέντα και τα θέλω σου ως ενήλικας. Όμως, ζώντας σε μια εποχή που η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τις συνθήκες εργασίας (ελπίζουμε όχι ανεπιστρεπτί), το στοίχημα είναι p;vw τα παιδιά μας θα μάθουν να παλεύουν για τα εργασιακά τους δικαιώματα. Η ίση αμοιβή για ίση εργασία , η ισορροπημένη κατανομή εργασίας, τα ωράρια που δεν πρέπει να γίνονται απλήρωτες υπερωρίες ή/ και έξτρα δουλειά απ’ το σπίτι ακούγονται μεν αναφαίρετο δικαίωμα αλλά ξέρουμε ότι στην πράξη λίγες φορές τηρούνται. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας; Με το δικό μας παράδειγμα, αν και ξέρουμε ότι είναι πολύ δύσκολο. Εξίσου αν όχι περισσότερο σημαντικό είναι να τους δείξουμε ότι η δουλειά δεν πρέπει να είναι η μοναδική προτεραιότητα στη ζωή μας. Η εργασία πρέπει να ισορροπεί με τον ελεύθερο χρόνο, την προσωπική μας ζωή και ξεκούραση. Μόνο έτσι ένας άνθρωπος γίνεται ουσιαστικά ολοκληρωμένος αλλά και ευτυχισμένος.

«Υπερασπίσου τα δικαιώματα των άλλων όπως υπερασπίζεσαι τα δικά σου»

-  Κάθε άνθρωπος έχει υποχρεώσεις απέναντι στην κοινωνία και σε τρίτους

Μία απ’ αυτές είναι να υπερασπίζεσαι όχι μόνο τις δικές σου ελευθερίες και δικαιώματα αλλά να παλεύεις και για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των άλλων. «Διαφωνώ με αυτά που λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες», έλεγε ο Βολταίρος ο οποίος με μία φράση κατάφερε να συνοψίσει κάτι τόσο σημαντικό. Ταυτόχρονα, με το να μάθουμε στα παιδιά να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους, πρέπει να τους δείξουμε ότι είναι εξίσου σημαντικό να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων. Η λογική του «δεν με απασχολεί τι λες/ τι κάνεις/ δεν με νοιάζει αν αδικείσαι κτλ. γιατί δεν με αφορά» είναι μια λογική που πρέπει να αποβάλλουμε αν θέλουμε τα παιδιά μας να φτιάξουν μια κοινωνία διαφορετική απ’ τη δική μας, πιο σωστή και πιο ανθρώπινη.

v