Τα παιδιά ανάλογα με την ηλικία, τον χαρακτήρα και τη σχέση που έχουν με τη μαμά και τον μπαμπά, θα αντιδράσουν διαφορετικά στη νέα σχέση του γονιού τους. «Η κόρη μου δέχτηκε με απίστευτη ευκολία τη νέα σχέση του μπαμπά της δύο χρόνια μετά το διαζύγιο. Για την ακρίβεια, έδειξε ανακουφισμένη που το Σαββατοκύριακο μαζί του θα συμπεριλάμβανε και την “νέα μαμά”!» μας εξομολογείται μία χωρισμένη μαμά. «Όταν, όμως, ήρθε αντιμέτωπη με τη δική μου σχέση έναν χρόνο αργότερα, οι αντιδράσεις της ήταν ακραίες και αρνιόταν πεισματικά να μπει ένας άλλος άνθρωπος στη ζωή μας».
Μήπως είναι φυσιολογική μια τέτοια αντίδραση;
Σύμφωνα με την μαρτυρία της παραπάνω μητέρας, οι λόγοι που οδήγησαν την κόρη της στη συγκεκριμένη αντίδραση ήταν ξεκάθαροι και πολύ συγκεκριμένοι: «Στην προσπάθειά μου να καταλάβω τα συναισθήματά της ώστε να τη βοηθήσω να νιώσει ασφάλεια, μου είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι ζηλεύει. Ο βαθύτερος φόβος της είναι να μην αγαπάω κάποιον άλλον περισσότερο από εκείνη, να μην περνάω όμορφα με κάποιον άλλον πλην εκείνης και να μην κάνω άλλο παιδί και χάσει την προσοχή μου. Η αποκλειστικότητα είναι κάτι που επικρατεί στις συζητήσεις μας και ομολογώ με προβληματίζει».
Η έγκριτη και ειδικευμένη στα διαζύγια ψυχολόγος Terry Gaspard, λέει πως τα συναισθήματα ενός παιδιού στην νέα κατάσταση είναι, λίγο ή πολύ, κοινά, όπως και οι 5 κανόνες που πρέπει να ακολουθήσει ο γονιός πριν την γνωριμία του νέου συντρόφου στο παιδί.
Με τη νέα σχέση του γονιού, τα παιδιά μπορεί να νιώσουν:
Ανασφάλεια για το μέλλον και τις νέες αλλαγές που θα επιφέρει η καινούρια σχέση.
Ζήλεια για το νέο σύντροφο που θα «κλέψει» την αποκλειστικότητα του γονιού.
Φόβο για την αγάπη του γονιού που ίσως μειωθεί ή χαθεί.
Θυμός και θλίψη για τη συνειδητοποίηση πως η επανένωση των γονιών είναι ένα μη πραγματοποιήσιμο σενάριο.
Οι 5 κανόνες πριν κάνετε το μεγάλο βήμα της γνωριμίας
1. Δώστε χρόνο:
Ο χρόνος είναι απαραίτητος για την υγιή προσαρμογή του παιδιού στις νέες συνθήκες. Μπορεί να χρειαστούν ένα ή δύο χρόνια για να περάσει το στάδιο του θυμού και της θλίψης. Μην βιαστείτε, λοιπόν, να γνωρίσετε το νέο σας σύντροφο στο παιδί, εάν δεν βεβαιωθείτε πρώτα πως έχει ξεπεράσει πλήρως τον χωρισμό σας.
2. Λάβετε υπόψη τα συναισθήματα του παιδιού:
Τα παιδιά, τις περισσότερες φορές, βλέπουν τον νέο σύντροφο ανταγωνιστικά. Νιώθουν πως η αγάπη σας θα μοιραστεί και φοβούνται μην σας χάσουν. Το ότι εσείς βλέπετε θετικά τη νέα εξέλιξη, δε σημαίνει πως θα σας ακολουθήσουν κι εκείνα. Λάβετε υπόψη τα συναισθήματά τους και βοηθήστε τα να τα ξεπεράσουν.
3. Εξετάστε τις ανάγκες του παιδιού σας για ασφάλεια και διαβεβαίωση:
Πριν κάνετε το μεγάλο βήμα, σιγουρευτείτε πως το παιδί νιώθει ασφάλεια στην νέα κατάσταση. Διαβεβαιώστε το πώς τίποτα και κανείς δεν θα επηρεάσει την αγάπη σας και πως τα συναισθήματά σας θα παραμείνουν ίδια ανεξάρτητα από τις αλλαγές που μπορεί να ακολουθήσουν.
4. Συζητήστε μαζί του:
Μιλήστε του με ειλικρίνεια, και απαιτήστε το ίδιο και από εκείνο. Ό,τι και να σας πει, αντιδράστε με κατανόηση και αγάπη. Είστε ο μόνος που μπορεί να καθησυχάσει τους φόβους του, αρκεί να του δώσετε το περιθώριο να τους συζητήσει ανοιχτά χωρίς να ντρέπεται ή να ανησυχεί πως θα το αποπάρετε.
5. Βεβαιωθείτε για τα δικά σας συναισθήματα απέναντι στον νέο σύντροφο:
Πριν φτάσετε στο σημείο να γνωρίσει ο νέος σας σύντροφος το αγγελούδι σας, βεβαιωθείτε πως αυτή η σχέση έχει μέλλον. Ο έρωτας και ο ενθουσιασμός του πρώτου καιρού φεύγουν γρήγορα, οπότε, πριν κάνετε κάτι που ίσως αργότερα το μετανιώσετε, εξασφαλίστε ότι ο νέος σας έρωτας είναι κατάλληλος για την οικογένεια και πως τα συναισθήματα και των δύο έχουν ποιότητα και διάρκεια.
«Όταν γνώρισα τον Λ., δεν είχα φανταστεί πως κάποια μέρα θα τον γνωρίσει και η κόρη μου» μας εξομολογήθηκε η νεαρή μητέρα που, πέντε χρόνια μετά το διαζύγιο προσπαθεί να ομαλοποιήσει τη σχέση της οικογένειάς της. «Μετά από έναν χρόνο σχέσης, όμως, ήταν πλέον επιβεβλημένο. Έχει περάσει ακόμα ένας χρόνος από τότε και τα πράγματα, αργά και σταθερά, ομαλοποιούνται. Είμαι σίγουρη πως ο νέος μου σύντροφος ήλπιζε πιο σύντομη εξέλιξη. Από την άλλη, η κόρη μου ήλπιζε να μην υπήρχε καν εξέλιξη. Στην εξίσωση, όμως, είχα ξεχάσει να βάλω και το δικό μου “θέλω” και, απ’ ότι φαίνεται, αυτό υπήρξε η βασική πηγή του προβλήματος».
Αποενοχοποιηθείτε, λοιπόν, για τα συναισθήματά σας, αφήστε επιμέρους τις τύψεις, επουλώστε τις πληγές σας και να θυμάστε μόνο ένα πράγμα: όσο σημαντικό είναι το παιδί σας, άλλο τόσο σημαντικοί είστε κι εσείς. Μια οικογένεια, όσες δυσκολίες ή διαφωνίες κι αν έχει, στο τέλος της ημέρας παραμένει δεμένη αρκεί να υπάρχει ένα και μοναδικό πράγμα: Αγάπη.
