Συγγνώμη που δεν σε έμαθα να μοιράζεσαι
Είναι δύσκολο να μάθεις να μοιράζεσαι όταν τα έχεις όλα μόνο για σένα. Συγνώμη που χρειάστηκε να τσακωθείς πολλές φορές με τους συμμαθητές σου και τους φίλους σου για να συνειδητοποιήσεις πως όταν παίρνεις πρέπει και να δίνεις. Είναι σκληρό να έχεις τα πάντα μόνο για σένα και μία μέρα να σου λένε ότι… δεν είναι όλα δικά σου!
Συγγνώμη που είσαι τόσες ώρες μόνη σου
Ξέρω πως όταν είμαι στη δουλειά ή όταν μαγειρεύω, εσύ είσαι μόνη στο δωμάτιο γυρεύοντας ένα σωρό ασχολίες για να περάσει ευχάριστα την ώρα σου. Ξέρω, επίσης, πως εκείνη τη στιγμή το μόνο που θα ήθελες είναι ένα αδελφάκι για να παίξετε, να καβγαδίσετε, να μουτζουρώσετε μαζί τους τοίχους και να χασκογελάσετε.
Συγγνώμη που ένιωσες παντοδύναμη όταν δεν ήσουν
Η απόλυτη αφοσίωσή μου σε έκανε να νιώσεις ένας μικρός «ήρωας» μέσα στο σπίτι μας. Κι όταν χρειάστηκε να βγεις στον έξω κόσμο, φοβήθηκες πως δεν θα μπορούσες να είσαι το ίδιο τέλεια και δυνατή όσο σε έβλεπα εγώ. Είχες τόσες απαιτήσεις από τον εαυτό σου που σου ήταν Γολγοθάς να τις διαχειριστείς. Σου πήρε αρκετό καιρό να μάθεις να μην απογοητεύεσαι με το παραμικρό και να απολαμβάνεις την προσπάθεια. Και γι’ αυτό, φταίω μονάχα εγώ.
Συγγνώμη που σε φόρτωσα τους φόβους μου
«Μία σ’ έχω» και, δυστυχώς, υπήρξανε φορές που δεν σε άφησα να μεγαλώσεις. Οι φόβοι μου και η υπερπροστατευτικότητά μου φορτώθηκαν στην πλάτη σου σαν να’ τανε δικοί σου, μέχρι που με πήρες απ’ το χέρι για να μου δείξεις πως μετρήθηκες κι έχεις ψηλώσει! «Μεγάλωσα, μαμά» μου είπες στο αυτί, κι ευγενικά μου ζήτησες να μην φοβάμαι. Δεν θα ξαναφοβηθώ, υπόσχεση! Είσαι το κοριτσάκι μου και σου’ χω εμπιστοσύνη.
Συγγνώμη που πέφτω με τα μούτρα επάνω σου
Ναι, ενίοτε το κάνω. Κάποιες φορές νιώθω πως σε «πνίγω», δε σε αφήνω να ανασάνεις! Είναι τόση η αγάπη μου που δεν ξέρω πού να τη διοχετεύσω. Είσαι η πρώτη μου σκέψη το πρωί κι η τελευταία μου το βράδυ και όλο αυτό το συναίσθημα δεν μπορεί να μοιραστεί. Είναι πολύ και σου φορτώνει ένα τεράστιο βάρος. Ασχολούμαι με τα πάντα που σε αφορούν και αρνούμαι να καταλάβω πως θες κι εσύ να αυτονομηθείς. Θέλεις να κάνεις τα δικά σου λάθη και να δοκιμαστείς. Πλέον ξέρω πως είναι λάθος όλο αυτό… δεν ξέρω αν θα σταματήσω «να πέφτω με τα μούτρα» στις ανάγκες σου, αλλά τουλάχιστον θα προσπαθήσω.
