«Είμαστε ζευγάρι σχεδόν 10 χρόνια τώρα. Εχθές με ρώτησαν αν έχω βαρεθεί τη μονοτονία της καθημερινότητάς μας, αν έχω βαρεθεί τη γυναίκα μου μετά από τόσα χρόνια, πώς έχω προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και αν έχω ακόμα απαιτήσεις από εκείνη. Καταλαβαίνετε… αν θέλω να είναι πιο περιπετειώδης και τρυφερή.
Aκούστε, λοιπόν πώς έχει η κατάσταση:
Μετά από 10 χρόνια, πολλές μέρες συμβίωσης μοιάζουν η μία με την άλλη. Χάνονται μέσα στην εβδομάδα, στον μήνα, στα χρόνια. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι μονότονες, απλώς ότι αυτή τη στιγμή μας συμβαίνουν πάρα πολλά.
Σίγουρα δεν τρέχει να με αγκαλιάσει όποτε με βλέπει, ούτε είναι το ίδιο "ασυγκράτητη", όπως ήταν στα 18 της. Δεν είναι, όμως, ανιαρή. Έχουμε περισσότερες ευθύνες και αυτό συνεπάγεται να έχει περισσότερες έγνοιες.
Και ναι, υπάρχουν μέρες που είναι κουρασμένη και γκρινιάρα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι το ίδιο τρυφερό κορίτσι που αγάπησα κάποτε. Είναι αγχωμένη να τα φέρει όλα εις πέρας.
Κανείς δεν μπορεί να περιμένει ότι τίποτα δεν θα αλλάξει σε μια σχέση. Είναι αδύνατον να μείνει στάσιμη. Καθώς, περνούν τα χρόνια συνειδητοποιείς τις ανθρώπινες και δύσκολες πλευρές της ζωής. Αν η γυναίκα σου είναι αγχωμένη, μοιράσου μαζί της τις ευθύνες. Αν είναι κουρασμένη, βοήθησε την να ξεκουραστεί. Όταν αμφιβάλλει για τον εαυτό της, πες της ότι κάνει πολύ καλή δουλειά και ότι την αγαπάς περισσότερο από ποτέ.
Μια σχέση δεν είναι απλώς να ερωτευτείς και να συνεχίσεις έτσι μέχρι τα βαθιά γεράματα. Δεν είναι να συγκρίνεις το πώς ήσασταν νέοι με το πώς είστε τώρα. Μια σχέση είναι να μεγαλώνεις μαζί με τον άλλον και να βρίσκεις λόγους να τον ερωτεύεσαι από την αρχή.
Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: μην πιστέψεις ότι όλα αυτά εξαρτώνται μόνο από εκείνην. Δεν μπορείς να περιμένεις να φέρεται σαν πριγκίπισσα, όταν εσύ ο ίδιος της συμπεριφέρεσαι σαν σκλάβα.
Πάντα πρέπει να της δείχνεις ότι σε αυτή την σχέση προσπαθείτε και οι δύο, γιατί και από τους δύο σας εξαρτάται να κρατήσετε τη φλόγα αναμμένη. […]»
Πηγή: cafemom.com
