*Φωτογραφία: ddmcdn.com
«Αγαπημένε μου σύζυγε,
Χρειάζομαι. Περισσότερη. Βοήθεια.
Η χθεσινή μέρα ήταν δύσκολη για σένα. Σου ζήτησα να προσέχεις το μωρό για να μπορέσω να ξαπλώσω νωρίς. Έκλαιγε. Τον άκουγα από το δωμάτιό του και το στομάχι μου σφιγγόταν τόσο πολύ που σκεφτόμουν αν έπρεπε να έρθω να σε βοηθήσω ή απλώς να κλείσω την πόρτα για να μπορέσω επιτέλους να κοιμηθώ. Τελικά, διάλεξα το δεύτερο.
Ήρθες στο δωμάτιο 20 λεπτά αργότερα με το μωρό μας ακόμα να κλαίει. Το έβαλες στην κούνια του, την οποία έσπρωξες προς τη δική μου μεριά του κρεβατιού, θέλοντας έτσι να μου δείξεις ότι η... βάρδιά σου τελείωσε.
Ήθελα να σου φωνάξω. Ήθελα να μαλώσουμε. Φρόντιζα το μωρό και το μεγαλύτερο παιδί μας όλη τη μέρα. Θα ξύπναγα όταν ξύπναγε και το μωρό για να το ταΐσω. Το λιγότερο που μπορούσες να κάνεις ήταν να τον κρατήσεις για 2 ώρες το βράδυ έτσι ώστε να κοιμηθώ.
Ήθελα λίγες ώρες πολύτιμου ύπνου. Ζητάω πολλά;
Ξέρω ότι οι γονείς μας είχαν τους τυπικούς ρόλους της μητέρας και του πατέρα. Οι μαμάδες μας φρόντιζαν το σπίτι και οι μπαμπάδες μας δεν τις βοηθούσαν. Ήταν εξαιρετικοί πατεράδες αλλά δεν πέρασαν πολύ χρόνο αλλάζοντας πάνες, ταΐζοντας και φροντίζοντας τα παιδιά τους. Οι μαμάδες μας ήταν εκείνες οι υπερηρωίδες που κράταγαν ενωμένη την οικογένεια. Μαγείρευαν, καθάριζαν και μεγάλωναν τα παιδιά τους. Η βοήθεια του μπαμπά ήταν ευπρόσδεκτη αλλά δεν ήταν αναμενόμενη.
*Φωτογραφία: twitter.com
Έβλεπα να υιοθετούμε το ίδιο μοτίβο όλο και περισσότερο κάθε μέρα. Θεωρείς υποχρέωσή μου να φτιάχνω φαγητό, να καθαρίζω το σπίτι και να φροντίζω τα παιδιά, ακόμα και αφού επιστρέψω απ’ τη δουλειά. Κατηγορώ κυρίως τον εαυτό μου γι’ αυτό. Σου είχα δείξει ότι μπορώ να το κάνω. Και ειλικρινά, είναι κάτι που θέλω να κάνω. Χωρίς παρεξήγηση, δεν θα ‘θελα να ξέρω πώς θα ήταν να μαγειρεύεις εσύ κάθε μέρα.
Βλέπω τις φίλες μου και τις άλλες μαμάδες που τα κάνουν όλα και τα κάνουν καλά. Ξέρω ότι κι εσύ το βλέπεις. Αν μπορούν να τα καταφέρουν εκείνες και αν μπόρεσαν να τα καταφέρουν και οι δικές μας μαμάδες, γιατί να μην μπορώ να το κάνω κι εγώ;
Δεν ξέρω.
Ίσως οι φίλες μου υποκρίνονται όταν είναι με παρέα και κάνουν υπερπροσπάθεια για να τα καταφέρουν όταν είναι μόνες τους. Ίσως οι μαμάδες μας υπέφεραν χωρίς να μιλάνε για χρόνια και τώρα πολύ απλά δεν θυμούνται πώς το ‘καναν. Ή ίσως εγώ να μην κάνω γι’ αυτή τη δουλειά όσο οι άλλες γυναίκες. Και όσο κι αν ακουστεί ότι γκρινιάζω, θα το πω: θέλω περισσότερη βοήθεια.
Ένα μέρος του εαυτού μου νιώθει ότι έχει αποτύχει απλά και μόνο επειδή το ζητάω. Εννοώ, όντως βοηθάς. Είσαι ένας καταπληκτικός πατέρας και ασχολείσαι πολύ με τα παιδιά. Εξάλλου, όλο αυτό θα έπρεπε να μου ήταν εύκολο, έτσι; Το μητρικό ένστικτο ίσως;
Αλλά είμαι άνθρωπος και προσπαθώ να σταθώ με 5 ώρες ύπνου. Σε χρειάζομαι.
Το πρωί θέλω να ετοιμάσεις τον μικρό έτσι ώστε να φροντίσω το μωρό, να φτιάξω το φαγητό και να πιω μια κούπα καφέ. Και όχι, το να ετοιμάσεις τον μικρό δεν σημαίνει να τον βάλεις να δει τηλεόραση. Σημαίνει να δεις αν έκανε την ανάγκη του στο γιο-γιο, να το ταΐσεις, να πιει νερό και να φτιάξεις την τσάντα του για το σχολείο.
Το βράδυ έχω ανάγκη κάτσω μία ώρα στο κρεβάτι ξέροντας ότι ο μεγάλος μας κοιμάται στο δωμάτιό του και ότι φροντίζεις το παιδί. Ξέρω ότι είναι δύσκολο ν’ ακούς το μωρό να κλαίει. Πίστεψέ με, το ξέρω. Αλλά αν μπορώ να προσέχω και να ηρεμήσω το μωρό μας όλη τη μέρα, μπορείς κι εσύ να το κάνεις για μία ώρα. Σε παρακαλώ. Σε χρειάζομαι.
Τα σαββατοκύριακα έχω ανάγκη από περισσότερα διαλείμματα. Κάποιες φορές θέλω να μπορώ να βγω απ’ το σπίτι μόνη μου και να νιώσω και πάλι... ενήλικας, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να πάω μια βόλτα μέχρι το άλλο τετράγωνο ή να πεταχτώ μέχρι το σούπερ μάρκετ για ψώνια. [...]
Μπορείς ακόμα και να προτείνεις να ξαπλώσω για λίγο την ώρα που τα παιδιά κοιμούνται για μεσημέρι. Ή να βάλεις τα βρώμικα πιάτα στο πλυντήριο χωρίς να περιμένεις να στο πω. Σε χρειάζομαι.
*Φωτογραφία: twitter.com
Τέλος, θέλω να ακούσω ότι είσαι ευγνώμων γι’ αυτά που κάνω. Θέλω να ξέρω ότι είδες πως το καλάθι με τ’ άπλυτα είναι άδειο, πως έχω φτιάξει το βραδυνό μας. Θέλω να ξέρω ότι εκτιμάς το ότι θηλάζω τόσες ώρες και ότι βάζω θήλαστρο όταν είμαι στη δουλειά. Ελπίζω να θυμάσαι ότι ποτέ δεν σου ζητάω να μένεις σπίτι όταν έχεις κανονίσει να πας να παίξεις μπάλα. Επειδή είμαι η μαμά, υποθέτεις ότι θα μείνω σπίτι και θα μπορώ να προσέχω τα παιδιά όσο είσαι έξω. Φυσικά εγώ ενισχύω αυτή σου την πεποίθηση επειδή όντως μένω σπίτι.
Ξέρω ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως τα έκαναν οι γονείς μας και σιχαίνομαι που στο ζητάω. Εύχομαι να μπορούσα να τα κάνω όλα χωρίς μεγάλη προσπάθεια. [...]
Παραδέχομαι, όμως, πως είμαι απλώς ένας άνθρωπος. Σου λέω πόσο σε χρειάζομαι και αν συνεχίσω με τους ρυθμούς που έχω τώρα, δεν θ’ αντέξω. Κάτι τέτοιο θα ήταν επίφοβο για τα παιδιά και την οικογένειά μας.
Γιατί, ας το παραδεχτούμε: κι εσύ με χρειάζεσαι!
Πηγή: facebook.com/breastfeedingmamatalk
