Ο γιος μου είναι 8 ετών και έχει ξεκινήσει να χρησιμοποιεί «κακές» λέξεις, παρόλο που μέσα στο σπίτι δεν βρίζουμε. Πώς θα του εξηγήσουμε ότι δεν είναι σωστό να μιλάει χυδαία;
Δυστυχώς από την εποχή που το βλαστάρι σας εγκαταλείπει την ασφάλεια της γονεϊκής φωλιάς και βγαίνει στον «στίβο» του σχολείου και της παιδικής χαράς, μπορεί να εμφανίσει τέτοια φαινόμενα. Βέβαια, όσο κι αν φαίνεται φυσικό, στους χώρους αυτούς δύο κανόνες επικρατούν για τον καθορισμό του ισχυρότερου. Ο ένας είναι ο κανόνας του παιδιού που πάντα είναι στο επίκεντρο. Είτε με τις φωνές είτε με το λεξιλόγιό του, καταφέρνει να ασχολούνται μαζί του οι άλλοι, να μην περνάει απαρατήρητος, να παριστάνει τον μπροστάρη, τον ξύπνιο και τον αρχηγό. Αυτά τα παιδιά συνήθως αποτελούν πρότυπα για τα υπόλοιπα γιατί εκπέμπουν μιαν άνεση κι έναν μικρομεγαλισμό που θαμπώνει τους συμμαθητές τους.
Το να μιλούν χυδαία μπορεί να είναι αποτέλεσμα μιμητισμού των σήριαλ της τηλεόρασης, μεγαλύτερων αδελφών ή φίλων στο ποδόσφαιρο και λιγότερο αντικατοπτρισμός του σπιτιού τους. Συνήθως εξωτερικεύουν ανασφάλεια ή ανάγκη να είναι το κέντρο της τάξης. Ο άλλος κανόνας είναι το δεδομένο ότι δεν διαφέρουμε από τους άλλους, μιλάμε όπως αυτοί για να μην θεωρηθούμε εκτός ρεύματος και μας βάλουν την ετικέττα «του παιδιού της μαμάς» …
Στις περιπτώσεις αυτές, αν και το παράδειγμα των γονιών είναι ισχυρό, δεν διασφαλίζει απόλυτα. Ένα οκτάχρονο μπορεί να νουθετηθεί με την συζήτηση και ίσως καλύτερο είναι τη συζήτηση αυτή να την κάνει το αγόρι με έναν άντρα. Είτε αυτός είναι ο μπαμπάς είτε ο μεγαλύτερος αδελφός ή ο παππούς. Πάντως κάποιος που θαυμάζει. Δεν αποδίδουν οι τιμωρίες και οι φωνές, ειδικά αν σκεφτούμε ότι βρίσκεται στο προστάδιο της εφηβείας.
Υπομονή λοιπόν και δουλειά. Με τη συζήτηση μπορείτε να καταφέρετε πολλά.
Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.gr
H κ. Μαρία Κουλούρη-Βακαλοπούλου είναι Παιδίατρος-Αλλεργιολόγος, Ευρωκλινική Παίδων.
