Οι «κινδυνεύεις να πεθάνεις από ασιτία»
Τυπικό είδος παππού που ζει σε μεσογειακό κλίμα: είναι ο παππούς και η γιαγιά που θεωρούν ότι ένα παιδί πρέπεινα τρώει το βάρος του σε ντολμαδάκια. Είναι εκείνοι που έχουν πάντα «καβάτζα» στα ντουλάπια τους γλυκάκια, πατατάκια, πουράκια και παγωτάκια και που μπορούν να εμφανίσουν τάπερ με την ίδια ευκολία στην παιδική χαρά και στην τοπική ΔΟΥ.
Οι «βαριεστημένοι»
Το ακριβώς αντίθετο της ανωτέρω κατηγορίας. Οι παππούδες που ο χρόνος τους κόστισε σε αντοχή και διάθεση. Οι παππούδες που τους παρακαλάς να κρατήσουν για μια ώρα τα παιδιά. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες που αγαπούν ατάκες όπως «Δεν μπορώ, παιδάκι μου, έχω πολλές δουλειές» (τι δουλειές, δηλαδή;) ή «Αύριο; Αδύνατον! Έχω εκκλησία!» (πόσες ώρες, δηλαδή;).
Οι «το παιχνίδι δεν σταματάει ποτέ»
Ή αλλιώς «Οι περιέργως ακούραστοι παππούδες». Θα έλεγε κανείς ότι μεγαλώνοντας, οι δυνάμεις λιγοστεύουν και η ενέργεια εξαντλείται. Όχι, όμως, γι' αυτόν τον τύπο παππού και γιαγιάς: εκείνοι, όταν τα εγγόνια τους μπαίνουν στη σκηνή, ανανεώνονται, ανασκουμπώνονται και γίνονται πιο παιδιά απ' τα παιδιά. Κυλιούνται στα πατώματα, τ' αφήνουν να τους καβαλήσουν (κυριολεκτικά), τρέχουν δίπλα τους στην παιδική χαρά και η μοναδική τους απάντηση στο «γιαγιά, παίζουμε;» είναι «ναι».
*Φωτογραφία: profitus.ther.com.br
Οι δεύτεροι γονείς
Είναι οι παππούδες που λειτουργούν αντ' εσού. Οι γονείς που αναλαμβάνουν τα παιδιά για χάρη σου. Εκείνοι στους οποίους χρωστάμε τις διακοπές, τις εξόδους, την ηρεμία και την ισορροπία μας. Αυτοί που κάνουν δρομολόγια και φαγητά και δουλειές, επειδή ο μπαμπάς κι η μαμά πνίγονται. Οι παππούδες-σωτήρες.
Οι Ευρωπαίοι
Αν έχετε ταξιδέψει στο εξωτερικό, έχετε σίγουρα προσέξει ότι η «τρίτη ηλικία» ζει και λειτουργεί απείρως διαφορετικά από την αντίστοιχη... εγχώρια. Τέτοιοι παππούδες και γιαγιάδες -ευρωπαϊκών προδιαγραφών- ζουν ανάμεσά μας. «Κρατιούνται» καλά, πάνε ταξίδια, προσέχουν τη διατροφή τους, περπατούν και αντιμετωπίζουν τα εγγόνια τους χωρίς τις συνηθισμένες αγαπησιάρικες υπερβολές του Έλληνα παππού, αλλά σαν σύγχρονοι γονείς.
Οι «Εγώ στην ηλικία σου είχα 57 παιδιά» (και τα κατάφερνα καλύτερα απο 'σένα)
Ή αλλιώς: «Οι επικριτικοί παππούδες». Ξέρετε πολύ καλά για ποιους μιλάμε. Μιλάμε για εκείνους που πιστεύουν ότι στην εποχή τους όλα ήταν ή ομορφότερα ή απλούστερα ή καλύτερα ή δυσκολότερα. Εκείνους που δεν χάνουν ευκαιρία να επισημάνουν ότι στην ηλίκια μας είχαν σαράντα δύο περισσότερα παιδιά, οκτώ δουλειές και ένα σπίτι «στην πένα».
Οι «Έχω ξεχάσει πώς... δουλεύουν τα παιδιά»
Η ανατροφή των δικών τους παιδιών μπορεί να έχει στεφθεί με επιτυχία, ωστόσο, κάπου στην πορεία, ξέχασαν μερικούς βασικούς κανόνες ασφάλειας ή διατροφής. Δίνουν σε δίχρονα να φάνε ό,τι υπάρχει στο ψυγείο τους, αφήνουν τρίχρονα να σκαρφαλώσουν όπου θέλουν, κάνουν όλα τα χατήρια ανεξαιρέτως και δείχνουν να έχουν διαγράψει το σχετικό νοητό εγχειρίδιο ανατροφής παιδιών.
