Πολλοί από εσείς θα πείτε τώρα «ωωω, τι γλυκό!». Ξέρω, έτσι φαίνεται σε όσους δεν έχουν ζήσει κάτι αντίστοιχο και σε μεγάλο βαθμό έτσι είναι. Οι λίγοι, όμως, που επίσης παντρευτήκατε τον παιδικό σας έρωτα, ξέρετε ότι η ζωή σας τις επόμενες δεκαετίες δεν ήταν πάντα τόσο… γλυκιά. Για παράδειγμα:
Ενηλικιώνεστε μαζί… με κάθε πιθανό τρόπο
Αποφοιτάτε από το σχολείο, αγωνιάτε για τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών, σβήνετε τα 18 κεράκια, ανταγωνίζεστε στο ποιος θα βγάλει πρώτος δίπλωμα αυτοκινήτου, τσακώνεστε για το τι θα ψηφίσετε στις πρώτες σας εκλογές και… δοκιμάζετε τις πρώτες σας σεξουαλικές επαφές που είναι πολύ αμήχανες, πολύ άκομψες, αλλά καθόλου τρομακτικές, γιατί νιώθετε αφάνταστη οικειότητα και εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον.
Έχετε κοινή παρέα
Ένα από τα μεγάλα bonus της αιωνόβιας σχέσης είναι ότι δεν χρειάζεται να χωριστείτε σε παρέες ή να πασχίσετε ώστε οι παρέες σας να κολλήσουν. Αυτό έχει ήδη γίνει –μάλιστα, κάποιοι από τους κοινούς σας φίλους θα γίνουν μια μέρα και μεταξύ τους ζευγάρια.
Γνωρίζεις πολύ καλά τους γονείς του κι εκείνος τους δικούς σου
Η αμήχανη στιγμή του «να γνωρίσω τη μαμά σου» δεν υπάρχει, γιατί όχι μόνο τη γνωρίζεις ήδη, αλλά και πιθανότατα σε συμπαθεί πολύ, από τότε που έμαθε πως μοιραζόσουν το τοστ σου, στο σχολείο με τον γιο της. Το στάδιο αυτό το έχεις γλυτώσει, λοιπόν, και πολύ σύντομα αποκτάς μαζί της και μια κάπως φιλική σχέση (προειδοποίηση: Αυτό δεν είναι πάντα για καλό!).
Γνωρίζεις πολύ καλά τα πάντα γι’ αυτόν
Ένα από τα στοιχεία που διεγείρουν το ενδιαφέρον σε κάθε νέα σχέση είναι το άγνωστο: τι αρέσει και δεν αρέσει στον άλλον, ποιος είναι πραγματικά. Αυτό είναι κάτι που λείπει από τα ζευγάρια που γνωρίζονται από παιδιά, καθώς όχι μόνο ξέρουν τα πάντα ο ένας για τον άλλον, αλλά ξέρουν και πράγματα που το άλλο τους μισό μπορεί να μην γνωρίζει για τον ίδιο του τον εαυτό ή για τη ζωή του.
Έχετε κοινές αναμνήσεις από… πάντα
Ένα από τα πράγματα που κρατά ενωμένα τα ζευγάρια στην πάροδο των ετών, είναι οι κοινές τους αναμνήσεις από το παρελθόν. Φανταστείτε, λοιπόν, πόσες αναμνήσεις έχουμε να διηγηθούμε εμείς στα παιδιά μας: από καθηγητές στο σχολείο, μέχρι τις πρώτες μας διακοπές μαζί, τη φοιτητική ζωή μας και τις πρώτες μας δουλειές. Και είναι αυτές ακριβώς οι στιγμές στις οποίες ανατρέχουμε, όταν τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά, για να μας θυμίζουν γιατί επιλέξαμε κάποτε να είμαστε μαζί.
Κάποιες στιγμές νιώθεις πολύ γέρος
Όλα τα παραπάνω, βέβαια, αναπόφευκτα σε κάνουν ώρες-ώρες να σκέφτεσαι πως έχεις (ανάλογα με την ψυχολογία σου κάθε φορά) «αφιερώσει», «σπαταλήσει», «περάσει» σχεδόν ολόκληρη τη ζωή σου με αυτόν, τον ίδιο άνθρωπο, λες και είσαι κανένας 70χρονος.
…Και κάποιες άλλες πολύ νέος!
Μα είναι ξανά αυτές οι ίδιες αναμνήσεις από τα κοινά παιδικά σας χρόνια που όταν επανέρχονται ζωντανές, με τις σχετικές φωτογραφίες και τα βίντεο, σε κάνουν να νιώθεις ξανά παιδί –πολύ πιο αποτελεσματικά από όσο θα ένιωθες με κάποιον που γνώρισες στα 30.
Έχετε περάσει δύσκολες στιγμές που ίσως άλλα ζευγάρια περνούν στα 40
Όταν είσαι 18, 19, 20, με τα μυαλά -λίγο έως πολύ- πάνω από το κεφάλι σου, θα κάνεις ανοησίες που μπορεί να πληγώσουν τον άλλον. Σε μία σχέση δύο τόσο νέων ανθρώπων που μετρά κοντά 20 χρόνια, θα εμφανιστούν κάποτε τρίτα πρόσωπα, θα υπάρξουν μεγάλοι τσακωμοί και μικροί χωρισμοί, η ζωή θα φέρει αλλαγές (σε διάφορους τομείς) που θα θέσουν σοβαρές προκλήσεις και θα τους απομακρύνουν. Έχετε ακόμα περάσει από στάδια κούρασης, βαρεμάρας, «ξενερώματος», σύγκρισης, συνειδητοποίησης, ερωτικής «ανάφλεξης», βαθιάς αγάπης κ.ο.κ.
…Και τα έχεις καταφέρει! Κάτι που σε κάνει να νιώθεις τρομερά περήφανος
Και αφού τα έχεις ζήσει όλα αυτά, τα οποία έχουν διαρκέσει πάνω-κάτω μια δεκαετία, και τα έχεις προσπεράσει, νιώθεις πολύ πιο σίγουρος για τον εαυτό σου και αποφασίζεις πολύ πιο συνειδητοποιημένα να γίνεις γονιός. Αυτό κι αν είναι περηφάνια!
Δεν είναι απλά σύντροφός σου. Είναι ο άνθρωπός σου
Ένας άνθρωπος με τον οποίον έχεις ήδη περάσει τη μισή σου ζωή και τον έχεις επιλέξει για την υπόλοιπη, ένας άνθρωπος που σε ξέρει με κάθε πιθανό τρόπο και συνεχίζει να σε θέλει γι’αυτό που είσαι (και γι’αυτό που κι εκείνος συνέβαλλε να είσαι), δεν είναι απλά σύντροφος. Δεν είναι απλά οικογένεια. Είναι ο ορισμός της φράσης «ο άνθρωπός μου». Είναι κυριολεκτικά το άλλο σου μισό (κι ας λένε κάποιοι πως στη σχέση οφείλουμε να είμαστε «ολόκληροι»), είναι το απόλυτο στήριγμά σου, είναι αυτός που και το μεγαλύτερο λάθος του κόσμου να κάνει, ξέρεις μέσα σου ποιος πραγματικά είναι και πόσο πολύ αγαπάει, εσένα και τα παιδιά σας. Είναι ο άνθρωπος που όταν θα έρθει η μέρα που θα τον χάσεις ή που θα χάσει αυτός εσένα (μια μέρα που ελπίζεις να αργήσει πάρα πολύ), θα νιώθεις ευλογία και ευγνωμοσύνη για την ζωή που μοιράστηκες μαζί του.
