Γιατί το παιδί αντιγράφει;
Πιέζεται από τις δικές μας υψηλές απαιτήσεις
Άθελά μας μπορεί να έχουμε θέσει τον πήχη ψηλά και να έχουμε δώσει στο παιδί να καταλάβει ότι η αποτυχία δεν είναι αποδεκτή, ότι το «άριστα» είναι αυτό που περιμένουμε κάθε φορά από εκείνο και τίποτα λιγότερο. Πιέζοντας το παιδί να είναι πάντα ο πιο καλός ο μαθητής, χωρίς να το καταλάβουμε, το έχουμε οδηγήσει εμείς οι ίδιοι στο να επιλέξει αυτή την οδό.
To πρόγραμμά του είναι υπερ-φορτωμένο
Έχουμε μιλήσει στο παρελθόν για τους λόγους για τους οποίους οι πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες μόνο κακό κάνουν στα παιδιά. Μια άμεση συνέπειά τους είναι η έλλειψη ελεύθερου χρόνου και η κούραση. Όταν αμέσως μετά το σχολείο, το παιδί πρέπει να τρέξει στα Αγγλικά και μετά να πάει στο μπάσκετ ή το μπαλέτο, πώς θα βρει τον χρόνο να διαβάσει επαρκώς για το σχολείο; Ή ακόμα και αν διαβάσει, πώς θα καταφέρει να παραμείνει συγκεντρωμένο για να «βγάλει» όλη την ύλη;
Τότε, είναι δεδομένο ότι θα καταφύγει στην εύκολη λύση: στον διαβασμένο διπλανό του που ξέρει τις απαντήσεις!
Δεν τα πάει καλά με τη δασκάλα
Όταν ένα παιδί δεν τα «βρίσκει» με τη δασκάλα, στο μυαλό του η αντιγραφή είναι δικαιολογημένη. Ειδικά για τα παιδιά του Δημοτικού, που έχουν έναν παιδαγωγό για τα περισσότερα μαθήματα, η μεταξύ τους σχέση είναι πολύ σημαντική και μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο εκείνα αντιλαμβάνονται το διάβασμα.
Η σύγκριση
Λέγοντας στο παιδί «Κοίτα να μοιάσεις στον Κωστάκη που πήρε πάλι 10 στα μαθηματικά», το πιθανότερο είναι ότι το οδηγείτε να… αντιγράψει απ’ τον Κωστάκη. Η σύγκριση με άλλους συμμαθητές/ αδέρφια ή συνομήλικα παιδιά μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την αντιγραφή και όχι την εδραίωση ενός παραδείγματος προς αντιγραφή στο οποίο στοχεύετε. Προσπαθήστε να την αποφύγετε.
Μαθησιακές δυσκολίες που δεν φαίνονται
Όταν το παιδί αρχίζει να εμφανίζει μαθησιακές δυσκολίες που το «κρατάνε» πίσω στα μαθήματα σε σχέση με τ’ άλλα παιδιά, είναι πιθανό να καταφύγει στην αντιγραφή για να μην αποτύχει. Σε αυτή την περίπτωση, οι γονείς, μόλις εντοπίσουν τα ύποπτα συμπτώματα θα πρέπει να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό που θα τους βοηθήσει.
Τι να κάνετε
Βήμα πρώτο: Συμβουλευτείτε τη δασκάλα
Ο πρώτος υπεύθυνος που μπορεί να σας βοηθήσει είναι η ίδια η δασκάλα. Εκείνη θα σας ενημερώσει για τη γενικότερη συμπεριφορά του παιδιού και θα σας πει αν η αντιγραφή είναι μια συνήθεια στην οποία… επιδίδεται συχνά. Εφόσον το κρίνετε και οι δύο απαραίτητο, μπορείτε να συμφωνήσετε με ποιον τρόπο θα πείσετε το παιδί να μην το ξανακάνει. Μπορείτε για παράδειγμα να του πείτε να ξανακάνει την εργασία που είχε αντιγράψει απ’ τον συμμαθητή του (ακόμα και με τη δική σας βοήθεια), ή να ξαναγράψει το επίμαχο διαγώνισμα μια άλλη μέρα.
Βήμα δεύτερο: «Χαίρεσαι που πήρες το 9 στο διαγώνισμα;»
Αν έχετε μάθει ότι το παιδί σας αντέγραψε χωρίς εκείνο να το γνωρίζει, προσπαθήστε να του εκμαιεύσετε αυτή την πληροφορία, δίνοντάς του την ευκαιρία να το παραδεχτεί μόνο του και να απολογηθεί. Με την μέθοδο της… μαιευτικής, του δίνετε την ευκαιρία να αναγνωρίσει το λάθος του. Αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό βήμα.
Βήμα τρίτο: Μιλήστε στο παιδί για το τι σημαίνει η πράξη του
Η πράξη ως πράξη δεν λέει τίποτα από μόνη της- αυτό που αντιπροσωπεύει, όμως, λέει πολλά. Εξηγήστε στο παιδί ότι η αντιγραφή είναι μια ανειλικρινής μέθοδος να πετύχει τον σκοπό του και ότι αυτό που έκανε, δεν ήταν δίκαιο ούτε για το άλλο παιδί. Είναι σημαντικό να του τονίσετε ότι η πραγματική προσπάθεια που κάνουμε εμείς οι ίδιοι είναι αυτή που μετράει.
Βήμα τέταρτο: Χρησιμοποιήστε κάποιον συμβολισμό
Επειδή είναι πολύ πιθανό το παιδί να μην «παίρνει» από λόγια, προσπαθήστε να χρησιμοποιήσετε κάτι που θα καταλάβαινε. Πείτε του για παράδειγμα, «Πώς θα σου φαινόταν αν ο φίλος σου, έπαιρνε το αγαπημένο σου παιχνίδι και δεν στο επέστρεφε;». Ο συμβολισμός θα το βοηθήσει να καταλάβει τη σημασία της πράξης του.
Βήμα πέμπτο: Μια συγγνώμη στο παιδί από το οποίο αντέγραψε
Ακόμα κι αν το άλλο παιδί δέχτηκε να το «βοηθήσει», δείχνοντάς του το γραπτό ή την εργασία του, η συγγνώμη είναι το πρώτο βήμα για να καταλάβει ο… ένοχος το λάθος του. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να την εκβιάσετε. Αφού μιλήσετε με το παιδί και σας δείξει ότι κατάλαβε - πάντα με ψυχραιμία και χωρίς να δίνετε στο θέμα μεγαλύτερες διαστάσεις απ’ όσο αξίζει- καθοδηγήστε το για το πώς θα ζητήσει συγγνώμη απ’ τον συμμαθητή του.
