Η δασκάλα δεν είναι εχθρός- ούτε του παιδιού ούτε δικός σας
Το πιθανότερο είναι ότι έχετε ενημερωθεί για την κακή συμπεριφορά του παιδιού στο σχολείο από τη δασκάλα. Το ερώτημα είναι: τι κάνατε τότε; Ένα μεγάλο λάθος των γονιών σε αυτή την περίπτωση είναι η ασυνέπεια, που στη συγκεκριμένη περίπτωση μεταφράζεται ως εξής: η δασκάλα παρουσιάζει το πρόβλημα, ο γονιός δεν δέχεται εύκολα αυτά που ακούει, την αμφισβητεί, μαλώνει μαζί της και υπερασπίζεται το παιδί με νύχια και με δόντια. Παρόλα αυτά, όταν επιστρέφει σπίτι, μαλώνει το παιδί για τη συμπεριφορά του.
Όσο δύσκολο κι αν είναι να αποδεχθούμε ότι κάποιες φορές το παιδί μας μπορεί να παραφέρεται, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία όσα ακούμε και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι φταίει. Στη συνάντησή σας με τον παιδαγωγό μην αρχίσετε να εξαπολύετε κατηγορίες εναντίον του (π.χ. «εσείς δεν κάνετε καλά τη δουλειά σας, το παιδί μου δεν φταίει σε τίποτα»). Προσπαθήστε να καταλάβετε μαζί αν έγινε κάτι που να πυροδότησε την αρνητική του συμπεριφορά. Να θυμάστε ότι η δασκάλα μπορεί να εντοπίσει ένα πρόβλημα που εσείς δεν έχετε την ευκαιρία να δείτε στο σπίτι. Είναι πιθανό για παράδειγμα το παιδί να «ξεσπά» έτσι, γιατί μάλωσε με κάποιους συμμαθητές του ή να στενοχωρήθηκε γιατί πήρε έναν κακό βαθμό.
Παρατηρήστε το παιδί πώς είναι πριν και μετά το σχολείο
Έστω και δύο μέρες παρατήρησης του πώς είναι το παιδί πριν πάει σχολείο και πώς είναι αφού γυρίζετε σπίτι, θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε ότι όντως κάτι δεν πάει καλά. Αν ξεκινά τη μέρα του ήσυχα και γυρνά σπίτι κακόκεφο και σιωπηλό, τότε η αιτία του προβλήματος μάλλον βρίσκεται στο σχολικό περιβάλλον. Αυτό θα κάνει πιο εύκολο το επόμενο βήμα…
Ρωτήστε και τη δική του εκδοχή
Η τιμωρία του παιδιού, ειδικά χωρίς να έχετε ακούσει τη δική του εκδοχή, δεν είναι η λύση. Πλησιάστε το και ρωτήστε το αν το απασχολεί κάτι στο σχολείο. Είναι σημαντικό, όμως, οι ερωτήσεις να μην έχουν τον χαρακτήρα της ανάκρισης και εσείς να είστε ψύχραιμη πριν μιλήσετε μαζί του. Γι’ αυτό, αποφύγετε να το προσεγγίσετε αμέσως μετά τη συνάντηση με τη δασκάλα και προτιμήστε μια «χαλαρή» μέρα. Ιδανικά, αυτή η κουβέντα μπορεί να συνδυαστεί με τη σαββατιάτικη βόλτα σας. Όταν θα έχει φύγει η πίεση του σχολείου και εσείς θα έχετε χαλαρώσει από τη δουλειά, θα καταφέρετε πιο εύκολα να κάνετε το παιδί να «ανοιχτεί» για κάτι που το απασχολεί.
Σκεφτείτε τι γίνεται με τις εξωσχολικές δραστηριότητες
Πώς σχετίζονται οι εξωσχολικές δραστηριότητες του παιδιού με τη συμπεριφορά του στο σχολείο; Άμεσα, είναι η απάντηση! Στην περίπτωση που το παιδί είναι «φορτωμένο» με Αγγλικά, Γερμανικά, μπάσκετ, τένις, μαθήματα υπολογιστών και πάει λέγοντας, είναι αναμενόμενο και εν μέρει δικαιολογημένο να «ξεσπά» στο σχολείο. Μιλήστε μαζί του, ρωτήστε το αν αισθάνεται πιεσμένο και δώστε του το δικαίωμα της επιλογής: πείτε του να διαλέξει μόνο του ποια από τις «δευτερεύουσες» δραστηριότητες θα έκοβε γιατί δεν το ευχαριστεί ή το κουράζει.
Αντίστοιχα, αν το παιδί δεν έχει κανένα χόμπι και δεν ασχολείται με καμία δραστηριότητα, ενδεχομένως να είναι ανήσυχο και νευρικό στο σχολείο επειδή δεν έχει πού και πώς να εκτονώσει την ενέργειά του. Αναλογιστείτε τι του αρέσει και παροτρύνετέ το να ξεκινήσει ένα καινούριο χόμπι. Το αποτέλεσμα θα σας εκπλήξει. Αν μάλιστα, το ίδιο το σχολείο οργανώνει κάποια εξωσχολικά προγράμματα, είναι η καλύτερη ευκαιρία για να μπορέσει το παιδί να ασχοληθεί με κάτι καινούριο μέσα στο σχολικό περιβάλλον και να ξαναπροσαρμοστεί πιο εύκολα σ’ αυτό.
Δώστε του λίγες «πονηρές» λύσεις
Εννοείται ότι θέλουμε τα παιδιά μας να προσέχουν στο μάθημα, όμως, κάποιες φορές- ας το παραδεχτούμε- ξέρουμε από τη δική μας εμπειρία ότι αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Τότε, επιστρατεύστε τους αγαπημένους ήρωες του παιδιού. Πείτε του για παράδειγμα, «Σκέψου πόσο πιο εύκολα θα απαντάς στις ερωτήσεις της Ντόρας της εξερευνήτριας αν προσέχεις στο μάθημα.» ή «Η Πέππα δεν θα έκανε φασαρία μέσα στην τάξη.»
Μην υποτιμάτε το σχολείο- δώστε του πρώτοι εσείς την αξία που του αρμόζει
Αν εμείς οι «μεγάλοι» υποτιμάμε το σχολείο και δεν βοηθάμε το παιδί να καταλάβει την αξία και την ουσία του, πολύ δύσκολα θα αλλάξει συμπεριφορά. Είναι χρέος σας να του μιλήσετε του για το πόσο σημαντικό είναι το σχολείο για την εξέλιξή του, τόσο ως μαθητή, αλλά κυρίως ως ανθρώπου. Είναι σημαντικό να καταλάβει ότι μέσω του σχολείου, θα μπορέσει αργότερα να σπουδάσει και να εκπληρώσει τα όνειρά του.
Βέβαια, και πάλι θα πρέπει να του δώσετε να καταλάβει ότι κι εσείς ως μαθητής/ μαθήτρια δεν είχατε πάντα ευχάριστες σχολικές αναμνήσεις και ότι συμμερίζεστε κάποιες φορές την ανησυχία του, όμως ένα από τα πράγματα που μαθαίνουμε μέσα στις αίθουσες είναι η πειθαρχία του ίδιου μας του εαυτού.
Αν το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό, τότε θα πρέπει να σκεφτείτε το ενδεχόμενο μήπως το παιδί να έχει κάποια μαθησιακή διαταραχή ή τη λεγόμενη Δ.Ε.Π.Υ, τη διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας, για την οποία έχουμε μιλήσει σε παλαιότερο άρθρο μας. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό που θα σας συμβουλεύσει σχετικά.
