Ακολουθούν τρεις ανησυχητικές, παιδικές συμπεριφορές που αξίζουν της προσοχής και της διαχείρισής μας.
Bullying στο σχολείο
Η ανησυχητική συμπεριφορά
Αν και ως γονείς τείνουμε να θεωρούμε τα παιδιά μας αγγέλους επί γης, η (πικρή) αλήθεια είναι, ότι ενίοτε μπορεί να έχουν (και) τον ρόλο του «κακού». Αν, λοιπόν, ενημερωθείτε από τους εκπαιδευτικούς ή/και άλλους γονείς, ότι ο γιος ή η κόρη σας παρουσιάζει επιθετική συμπεριφορά στο σχολείο –λεκτικά ή σωματικά- πρέπει να κάνετε την καρδιά σας πέτρα, να σφίξετε τα δόντια και να εξετάσετε τις «κατηγορίες» αυτές πολύ σοβαρά.
Η αντιμετώπιση
Εφόσον καταλήξετε στο συμπέρασμα, ότι δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό και ότι το παιδί παρουσιάζει επιθετική συμπεριφορά προς τους φίλους και τους συμμαθητές του, πρέπει να χειριστείτε άμεσα το ζήτημα. Το παιδί δεν ξύπνησε μια ωραία πρωία και αποφάσισε να γίνει ο «τραμπούκος» του σχολείου, επομένως το πρώτο βήμα, είναι να εξετάσετε ποια είναι η δική σας… συμβολή στη συμπεριφορά αυτή. Μήπως το παιδί νιώθει μοναξιά ή απόρριψή κι έτσι καταλήγει να νιώθει οργισμένο και να ξεσπά στους συμμαθητές του; Μήπως απαξιώνετε με τον τρόπο σας τους πιο «αδύναμους», ενθαρρύνοντας έτσι αυτό το πρότυπο συμπεριφοράς; Μήπως η πειθαρχία είναι ελλιπής και τα όρια υπέρ το δέον ρευστά;
Στη συνέχεια, ακούστε τη δική του πλευρά με κατανόηση κι ευαισθησία και, με ανοιχτό μυαλό, συζητήστε με εκπαιδευτικούς και γονείς για να έχετε μια πλήρη εικόνα. Προσπαθήστε να διοχετεύσετε την ενέργειά του σε κάτι δημιουργικό, όπως ένα άθλημα και συζητήστε με κάθε αφορμή για την αξία της ισότητας και του σεβασμού στη διαφορετικότητα. Φέρτε νοερά το παιδί στη θέση του θύματος και με σοβαρότητα και ψυχραιμία ζητήστε του να κατανοήσει πόσο άσχημα νιώθει ο συμμαθητής-θύμα.
Βίαιη συμπεριφορά απέναντι στα ζώα
Η ανησυχητική συμπεριφορά
Το να μην πέφτει το παιδί στην… παγίδα γλυκύτητας που στήνουν τα κουτάβια ή τα γατάκια και να μην έχει κάνει «ψωμοτύρι» το δημοφιλέστατο παιδικό αίτημα «Μαμά, να πάρουμε σκυλάκι;», δεν αποτελεί πρόβλημα. Πρέπει να ανησυχήσουμε, όχι αν το παιδί αδιαφορεί για τα ζωάκια, αλλά αν παρουσιάζει επιθετικότητα, θεωρώντας αστείο ή απλώς εκτονωτικό το να χτυπήσει με το nerf του μια περαστική γάτα ή να κλωτσήσει το σκυλάκι της γειτόνισσας. Εδώ, οφείλουμε να αναλάβουμε δράση, καθώς ο άνθρωπος που κακοποιεί ένα ζώο, ενδέχεται να μην αργήσει να κακοποιήσει κι έναν άλλο άνθρωπο.
Η αντιμετώπιση
Το να σέβεσαι και να φροντίζεις πλάσματα πιο αδύναμα από ‘σένα είναι δείγμα πολιτισμού, κι αυτό πρέπει να φροντίσουμε εμείς να «περάσει» ως αξία στο μυαλό και την ψυχή των παιδιών. Επισκεφτείτε φίλους που έχουν κατοικίδια, ζητήσετε να φιλοξενήσετε το σκυλάκι ή το γατάκι τους, περάστε μερικές ώρες στο πάρκο παρατηρώντας τα ζωάκια και αρχίστε να ταΐζετε παρέα τα αδέσποτα της γειτονιάς σας.
Όσες κουβέντες κι αν κάνετε για την έννοια και την αξία της φιλοζωίας, τα παιδιά θα χρειαστούν κάτι περισσότερο απ’ το «κήρυγμά» σας. Μια απ’ τις πιο αγαπημένες και αποτελεσματικές μεθόδους για να διδάξουμε ένα οποιοδήποτε μάθημα στα παιδιά, είναι το παιδικό βιβλίο. Επιλέξτε ένα βιβλίο που θα αναπτύσσει την συναισθηματική νοημοσύνη του μικρού σας και θα του διδάξει ότι ο άνθρωπος που αγαπά και σέβεται τα ζώα, αγαπά και σέβεται τους συνανθρώπους του. Το παιδικό βιβλίο «Το Σοφάκι και ο Ντο» των εκδόσεων Διόπτρα, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου αναγνώσματος με μηνύματα φιλοζωικού χαρακτήρα, όπου οι ήρωες και η ιστορία τους διδάσκουν το παιδί την αξία της επαφής, της φροντίδας και της αγάπης απέναντι στα ζώα. Το Σοφάκι, θέλει απεγνωσμένα να πάρει σκυλάκι, αλλά η μαμά της (όπως οι περισσότερες μαμάδες) αρνείται. Η φιλόζωη ηρωίδα θα μάθει από τον Ντο, το χαριτωμένο Νεραϊδόσκυλο, τι σημαίνει αγάπη και προσφορά, θα διδαχτεί ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει εγωιστικά να θεωρεί τον εαυτό του το ανώτερο των ειδών, θα ευαισθητοποιηθεί και, έτσι, θα ευαισθητοποιήσει και τον μικρό αναγνώστη.
Το παιδί κάνει… μικροκλοπές
Η ανησυχητική συμπεριφορά
Μερικά παιδιά αποκτούν, με όλη τους την παιδική αφέλεια, τη συνήθεια να παίρνουν μικροπράγματα που δεν τους ανήκουν. Μπορεί οι προθέσεις να μην είναι κακές και η συμπεριφορά αυτή να είναι σε γενικές γραμμές «αγνή» κι αυθόρμητη, όμως πρέπει να αντιμετωπιστεί προκειμένου να μην γίνει μια χρόνια συνήθεια –ή δεύτερη φύση!
Η αντιμετώπιση
Σε περίπτωση που εντοπίσετε ότι δεν πρόκειται για ένα τυχαίο συμβάν, αλλά οι… μικροκλοπές είναι για το μικρό σας συνήθεια που έγινε λατρεία, πρέπει να κουβεντιάσετε σοβαρά μαζί του σε ήρεμο κλίμα για την έννοια της ιδιοκτησίας αλλά και της κλοπής. Εξηγήστε του ότι δεν επιτρέπεται να παίρνουμε τίποτα που δεν μας ανήκει, χωρίς να ζητήσουμε την άδεια του ιδιοκτήτη.
Χρησιμοποιήστε το πανάρχαιο κόλπο της αντιστροφής ρόλων και ρωτήστε το πώς θα του φαινόταν, αν ο φίλος του έπαιρνε χωρίς την άδειά του το αγαπημένο του παιχνίδι και δεν το επέστρεφε ποτέ. Τέλος, έχει σημασία να διορθώσετε άμεσα το λάθος, επιστρέφοντας τα «κλοπιμαία» μαζί, ακόμη κι αν το παιδί προβάλει αντιστάσεις από ντροπή, και ενθαρρύνοντάς το να ζητήσει συγγνώμη.
Το παιδί προσχολικής ηλικίας, μπορεί να μην έχει ξεκαθαρισμένη στο μυαλό του την έννοια και της ιδιοκτησίας αλλά και τους όρους του εκάστοτε… ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Ταυτόχρονα, ένα παιδί ενδέχεται να κλέβει για να τραβήξει την προσοχή, για να αντισταθμίσει την έλλειψη αγάπης που ίσως νιώθει, από παιδική απερισκεψία ή διάθεση για κάτι περιπετειώδες. Φροντίστε, λοιπόν, σε κάθε περίπτωση να μην το ενοχοποιήσετε.
