Ε, λοιπόν, όχι κυρίες και κύριοι αναγνώστες. Τα μεσαία παιδιά, ενωμένα-δυνατά, είναι εδώ για να τα πουν έξω απ' τα δόντια και να μιλήσουν από καρδιάς για το τι πραγματικά σημαίνει να μην είσαι ούτε ο πρωτότοκος, ούτε ο Βενιαμίν. Ούτε ο σοφός μεγαλύτερος, ούτε ο χαριτωμένος μικρότερος. Να είσαι απλά ο μεσαίος.
Κανόνας μεσαίου παιδιού Νο 1
Ο πρώτος κανόνας των μεσαίων παιδιών συνοψίζεται σε ό,τι περίπου είπαμε προηγουμένως: ο κόσμος πιστεύει ότι είσαι λίγο προβληματικός ή παραγκωνισμένος ή δευτεραγωνιστής στο έργο που ανεβάζει η οικογένειά σου. Οπότε, στην ερώτηση «Εσύ είσαι η μικρή ή η μεγάλη;», απαντάς «Η μεσαία» και κουνούν το κεφάλι με συγκατάβαση που ίσως και να σημαίνει «Έπρεπε να το είχα καταλάβει».
Είναι τέλειο να έχεις μεγαλύτερα αδέρφια
Το να είσαι το μεσαίο παιδί της οικογένειας, αυτόματα σημαίνει ότι είσαι μικρότερη αδερφή ή μικρότερος αδερφός και, όσοι έχουν μεγαλύτερα αδέρφια δεν μπορεί παρά να συμφωνήσουν: είναι πολύ ωραίο να υπάρχει κάποιος μεγαλύτερός σου στην οικογένεια. Έχεις, λοιπόν, το υπέρ-προνόμιο να διατίθεται για σένα ένας μεγαλύτερος φίλος και προστάτης και μέντορας και γονιός (με ελαστικότητα θείου). Έχεις κερδίσει πρόσβαση σε μεγαλύτερες παρέες, βοήθεια στα μαθηματικά, κουλ απόψεις λίγο αναντίστοιχες με την ηλικία σου και αρκετή τσάμπα σοφία.
Και είναι επίσης τέλειο να έχεις μικρότερα αδέρφια
Και κάπου εδώ είναι που τα απανταχού μεσαία παιδιά κάνουμε έναν μικρό νικητήριο χωρό, γιατί -μαντέψτε!- διαθέτουμε και μικρότερα αδερφάκια και, όπως και προηγουμένως, όσοι έχουν μικρότερα αδέρφια θα (ξανα)συμφωνήσουν: είναι πολύ ωραίο να υπάρχει κάποιος μικρότερός σου στην οικογένεια. Το να έχεις μικρότερα αδέρφια, σου δίνει τη μοναδική ευκαιρία να κάνεις τον έξυπνο, να καθοδηγείς, να φροντίζεις και να αγαπάς σαν άλλη μαμά.
Γίνεσαι πιο προσαρμοστικός και ισορροπημένος
Ζώντας κάτω από την ίδια στέγη με δύο ακόμη αδέρφια διαφορετικών ηλικιών, μαθαίνεις να προσαρμόζεσαι στις καταστάσεις. Τα μεσαία παιδιά μαθαίνουν ευθύς εξ αρχής να αγωνίζονται διαρκώς να προσαρμοστούν στις ανάγκες και τις επιθυμίες του μικρότερου ή του μεγαλύτερου. Μαθαίνουν να αγωνίζονται να φτάσουν στο αναπτυξιακό επίπεδο του μεγαλύτερου αδερφού ή αδερφής και, αντίστοιχα, μαθαίνουν να αγκαλιάζουν τις αδυναμίες του μικρότερου, "πέφτοντας στο επίπεδό του". Όπως κάθε παιδί με αδέρφια, έτσι και τα δεύτερα παιδιά, ξέρουν ότι για να περάσεις καλά, πρέπει να είσαι ευέλικτος και διαθέσιμος για όλα!
Γενικώς είμαστε η «χρυσή τομή»
Φορέσαμε τα ρούχα των μεγαλύτερων και δώσαμε τα δικά μας στους μικρότερους. Προστατεύσαμε και προστατευτήκαμε, γίναμε παιδιά και μαμάδες, φίλοι και γονείς.
Κι αν αδράξαμε την ευκαιρία για να κάνουμε και λίγο το κομμάτι μας, δείξτε λίγη επιείκεια.
