Η εύρεση των αιτιών που προκαλούν τις αποβολές είναι εξαιρετικής σημασίας για να προφυλαχθεί η γυναίκα, σε όποιες περιπτώσεις είναι αυτό δυνατόν, από αυτή τη δυσάρεστη συνέπεια. Δείτε τους πιο συχνούς λόγους στους οποίους οφείλεται η απότομη και ανεπιθύμητη διακοπή κύησης.
1. Γενετικά αίτια
Σύμφωνα με τον γυναικολόγο κ. Κλέντζερη Λουκά, η πιο συνηθισμένη αιτία αποβολών οφείλεται σε γενετικά αίτια και συγκεκριμένα σε χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Τα χρωμοσώματα είναι ουσιαστικά μικρές μορφές «δομών» που «κουβαλούν» τα γονίδιά μας. Ενδεικτικά, ο κάθε άνθρωπος έχει 23 ζευγάρια χρωμοσωμάτων, από τα οποία τα μισά προέρχονται από τη μητέρα και τ’ άλλα μισά από τον πατέρα. Σε κάποιες περιπτώσεις, αν τα χρωμοσώματα των γονέων έχουν κάποιο «ελάττωμα», η συνένωσή τους δεν γίνεται σωστά. Έτσι, το έμβρυο παρουσιάζει χρωμοσωμικές ανωμαλίες και δεν μπορεί να μεγαλώσει με αποτέλεσμα αρκετά συχνά η κύηση να καταλήγει σε αποβολή. Ωστόσο, υπάρχουν και οι περιπτώσεις κατά τις οποίες τα χρωμοσώματα των γονέων δεν παρουσιάζουν κάποια ανωμαλία αλλά το έμβρυο εμφανίζει χρωμοσωμική ανωμαλία.
Στην περίπτωση της εξωσωματικής γονιμοποίησης, οι εν λόγω ανωμαλίες μπορεί να απομονωθούν και να επιλεχθούν τα «υγιή» χρωμοσώματα.
2. Θρομβοφιλία
Η θρομβοφιλία είναι μια ανωμαλία που παρουσιάζεται στην πηκτικότητα του αίματος και είναι υπεύθυνη για την πρόκληση αποβολών κυρίως στο πρώτο και το δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Κατά τη θρομβοφιλία, παρατηρείται αύξηση της πήξεως του αίματος στα αγγεία. Όπως επισημαίνει ο γιατρός, αν αυτή παρατηρηθεί στα άκρα, τα πόδια ή τα χέρια, της εγκυμονούσας, το έμβρυο δεν διατρέχει κάποιον κίνδυνο. Σε περίπτωση, όμως, που η αυξημένη τάση του αίματος για πηκτικότητα παρουσιαστεί στα αγγεία της μήτρας, σταματά η οξυγόνωση του πλακούντα, το έμβρυο δεν «τρέφεται» σωστά και έτσι προκαλείται αποβολή. Μπορεί να είναι συγγενής, δηλαδή η μητέρα να την έχει κληρονομήσει, ή επίκτητη.
Η εν λόγω πάθηση μπορεί να αντιμετωπιστεί με αντιπηκτικά που χορηγούνται με τη μορφή ενέσεων κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης, πάντα όμως μετά από σωστή διερεύνηση και συνεννόηση με τον κατάλληλο γιατρό.
3. Ενδοκρινολογικοί παράγοντες
Μόνο στην ακραία μορφή τους ή στην περίπτωση που η γυναίκα έχει κάποιο ενδοκρινολογικό πρόβλημα που δεν γνωρίζει, οι ενδοκρινολογικοί παράγοντες μπορεί να ευθύνονται για τις αποβολές. Ο μη καλά ρυθμιζόμενος διαβήτης, το μη καλά «κοντρολαρισμένο» ζάχαρο και κάποια θυροειδοπάθεια που δεν έχει διαγνωστεί είναι πιθανό να προκαλέσουν την απώλεια του εμβρύου.
Η πρόσληψη των σχετικών χαπιών και η φαρμακευτική αγωγή συνεχίζεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ενώ συνιστάται και η παρακολούθηση από ενδοκρινολόγο κατά τη διάρκεια της κύησης.
4. Λειτουργικές ανωμαλίες και ανατομικά προβλήματα στη μήτρα
Στις λειτουργικές ανωμαλίες του ενδομητρίου περιλαμβάνεται η περίπτωση κατά την οποία το υπόστρωμά του δεν είναι έτοιμο ή αρκετά ώριμο για την εμφύτευση του εμβρύου, με αποτέλεσμα η κύηση να καταλήγει σε διακοπή. Επιλέον, η περίπτωση που το ενδομήτριο δεν μπορεί να αναγνωρίσει το σπέρμα του άντρα και το αντιμετωπίζει ως ξένο σώμα, με αποτέλεσμα την αποβολή είναι επίσης πιθανή.
Όπως αναφέρει ο κ. Κλέντζερης, τα ανατομικά προβλήματα σχετίζονται με την ύπαρξη τυχόν ινομυωμάτων ή πολύποδα στη μήτρα που επίσης εμποδίζουν την ανάπτυξη του εμβρύου και μπορεί να προκαλέσουν αποβολή. Επιπλέον, το ανώμαλο σχήμα της μήτρας ή περιπτώσεις κατά τις οποίες μια γυναίκα έχει μισή μήτρα ή δύο μήτρες είναι πιθανές αιτίες απώλειας του εμβρύου.
Η υστεροσκόπηση και η απόξεση μπορεί να αντιμετωπίσουν κάποιες ανωμαλίες της μήτρας με την πρόκληση ανοσοδιέγερσης, ωστόσο το θετικό αποτέλεσμα δεν είναι πάντα βέβαιο.
5. Λοιμωξιογόνοι παράγοντες
Κάποια φλεγμονή στο ενδομήτριο (ενδομητρίτιδα) μπορεί να ευθύνεται για την πρόκληση απώλειας του εμβρύου. Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του iatronet, μικροοργανισμοί μπορεί να μεταφερθούν μέσω του κόλπου στο ενδομήτριο προκαλώντας την εμφάνιση λοιμώξεων.
Λοιμώξεις όπως η τοξοπλάσμωση και τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.
6. Παθήσεις του σπέρματος
Σύμφωνα με τον γυναικολόγο, στην περίπτωση των καθ’ έξιν αποβολών, δηλαδή των συνεχόμενων αποβολών (με συχνότητα πάνω από δύο με τρεις φορές), οι ανωμαλίες των σπερματοζωαρίων είναι πιθανό να προκαλέσουν αποβολή. Τα αυξημένα ποσοστά σπερματοζωαρίων με χρωμοσωμικές ανωμαλίες ή με κατακερματισμό του DNA μπορεί να «μεταφερθούν» από το σπέρμα του άντρα στο έμβρυο, με αποτέλεσμα την απώλειά του.
Για την θεραπεία των παθήσεων του σπέρματος, υπάρχουν κάποιες προσεγγίσεις με ουσίες χωρίς όμως να είναι δεδομένο το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ωστόσο, στην περίπτωση της εξωσωματικής γονιμοποίησης μπορούν να «απομονωθούν» μόνο τα καλά στοιχεία και έτσι να μην μεταφερθούν οι ανωμαλίες του στο έμβρυο.
Είναι αυτονόητο ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και ότι αν διαπιστώσετε κάτι ανησυχητικό, κρίνεται απαραίτητη η επίσκεψη στον γυναικολόγο. Ωστόσο, η πιο «σίγουρη» συμβουλή για όσες γυναίκες θέλουν να γίνουν μανούλες είναι μία: να μην πτοείστε και να μην το βάζετε ποτέ κάτω. Με την σωστή παρακολούθηση από τον γιατρό και με τη σωματική και ψυχική δύναμη είναι πολύ πιθανό να τα καταφέρετε.
