«Όταν κάνεις το πρώτο σου παιδί
Όταν κάνεις το πρώτο σου παιδί, γίνεσαι το κέντρο του σύμπαντος. Κανείς δεν έκανε ποτέ πριν από ‘σένα παιδί κι αυτό είναι το σημαντικότερο γεγονός στην παγκόσμια ιστορία.
Μπορείς να κοιμάσαι και να ξεκουράζεσαι όλη μέρα. Κυκλοφορείς σαν την Μητέρα Γη, με το χέρι στην κοιλιά σου, περιμένοντας, περιμένοντας, περιμένοντας πότε θα γεννήσεις. Νιώθεις ήρεμη και χαμογελάς πολύ. Αγαπάς τις ναυτίες και τους εμετούς γατί σημαίνουν ότι έρχεται το μωρό σου, τρως υγιεινά, δεν βάζεις ούτε γουλιά αλκοόλ στο στόμα σου και παίρνεις όλες σου τις βιταμίνες. Μιλάς με τις ώρες με τον γυναικολόγο σου και δεν θες ποτέ να τελειώσει αυτό το ταξίδι.
Οι άνθρωποι σε βοηθούν να καθίσεις, σου βοηθούν να ψωνίσεις και σου δίνουν τα παλιά ρούχα του μωρού τους. Όλοι ρωτάνε αν είναι το πρώτο σου και όταν λες «ναι», σου χαμογελούν ζεστά.
Διαβάζεις βιβλία όπως «Τι να περιμένεις όταν είσαι σ’ ενδιαφέρουσα», γίνεσαι συνδρομήτρια σε μαμαδό-περιοδικά και διαβάζεις άρθρα για την μητρότητα. Διακοσμείς το παιδικό δωμάτιο για μήνες, αγοράζεις τα πιο ακριβά gadgets και κάνεις τα πάντα για την ασφάλεια του μωρού σου.
Κόβεις τα ταμπελάκια από τα ρούχα του μωρού για να μην γδάρουν τον μικρό σου θησαυρό και πλένεις τα πάντα από δυο φορές με έξτρα μαλακό, σούπερ ευαίσθητο, ελεγμένο, φιλικό προς τα παιδιά καθαριστικό. Ορκίζεσαι ότι το μωρό σου θα θηλάζει για όσο καιρό θέλει, δεν θα του δώσεις πιπίλα, δεν θα δει καθόλου τηλεόραση μέχρι να γίνει 8, κι ακόμη και τότε, θα παρακολουθεί μόνο εκπαιδευτικά προγράμματα.
Το παιδί σου θα κερδίσει το Νόμπελ μια μέρα.
'Οταν κάνεις το δεύτερο παιδί
Όταν κάνεις το δεύτερο παιδί, το μικρό σου είναι το κέντρο του σύμπαντος. Έχεις ξεχάσει όλα όσα σχετίζονται με μωρά και μπορείς μόνο να «ζήσεις» την εγκυμοσύνη σου μόνο το βράδυ, όταν το παιδί έχει κοιμηθεί.
Δεν μπορείς να κοιμηθείς κατά τη διάρκεια της μέρας γιατι το παιδί έχει κόψει τον μεσημεριανό ύπνο. Μοιάζεις λες και είσαι έξι μηνών έγκυος όταν έχεις μόλις μπει στο δεύτερο τρίμηνο. Νιώθεις πιεσμένη και φωνάζεις πολύ. Αγαπάς τις ναυτίες και τους εμετούς γιατί σου δίνουν πέντε λεπτά μοναξιάς στην τουαλέτα. Τρως τα αποφάγια του παιδιού και προσπαθείς να θυμηθείς να παίρνεις τις βιταμίνες σου. Νιώθεις ότι δεν θα τελειώσει ποτέ.
Εκνευρίζεσαι με τις πληροφορίες και τις συμβουλές. Οι άνθρωποι νιώθουν υποχρεωμένοι να σου λένε ιστορίες τρόμου για παιδιά που κλείδωσαν τα μωρά αδερφάκια τους στην ντουλάπα. Ξεχνάς καμιά φορά το ραντεβού με τον γυναικολόγο σου.
Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται το ίδιο με πριν για ‘σένα. Σου λένε διαρκώς πόσο μεγάλη είναι η κοιλιά σου και πόσο πρησμένοι δείχνουν οι αστράγαλοί σου. Όλοι σε ρωτάνε αν είναι το πρώτο σου παιδί και όταν τους απαντάς αρνητικά φεύγουν κάπως απογοητευμένοι.
Ξεκινάς να διαβάζεις άρθρα και συμβουλές για το πώς να μεγαλώσεις αγαπημένα αδέρφια και πώς να κάνεις εύκολη την αλλαγή για το παιδί. Για να φτιάξεις το παιδικό δωμάτιο, χρησιμοποιείς ό,τι σου έχει μείνει από το δωμάτιο του πρώτου σου παιδιού. Κοιτάζεις όλα τους ιμάντες ασφαλείας, τον μάρσιππο και τα gadgets που είναι ακόμη στα κουτιά τους και σκέφτεσαι ότι ίσως αυτή τη φορά τα χρησιμοποιήσεις.
Καθαρίζεις τα παλιά ρούχα του μωρού με τα καθαριστικά που ούτως ή άλλως χρησιμοποιείς. Αγοράζεις ένα καινούριο κουτί με πιπίλες και τις αφήνεις δίπλα στην κούνια –σίγουρα θα τις χρειαστείς. Θα βλέπουν τηλεόραση μόνο όταν είσαι πραγματικά κουρασμένη ή όταν θέλεις να μαγειρέψεις.
Το παιδί σου σίγουρα θα τελειώσει το Λύκειο.
Όταν κάνεις το τρίτο παιδί
Όταν κάνεις το τρίτο παιδί έχεις ένα παιδί προσχολικής ηλικίας και ένα νήπιο που και τα δύο ισχυρίζονται ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος. Δυνατά. Δεν καταλαβαίνεις καν ότι είσαι έγκυος μέχρι που ανακαλύπτεις τον λόγο που έχεις πάρει 9 κιλά σε 4 εβδομάδες. Μοιάζεις με ζωντανό νεκρό και έχεις μάθει να κοιμάσαι με τα μάτια ανοιχτά όταν υποτίθεται ότι παρακολουθείς μαθήματα μπαλέτου ή κολύμβησης. Μοιάζεις σαν να είσαι έξι μηνών έγκυος μέχρι να βγεις απ’ το δωμάτιο.
Σταματάς να φωνάζεις μόνο όταν κοιμάσαι και όταν κοιμάσαι ροχαλίζεις.
Κουβαλάς μαζί σου σακούλες super market για να κάνεις εμετό. Το βασικό σου γεύμα είναι το πρωινό, περνάς όλη την υπόλοιπη μέρα με σνακς και καταλήγεις να πίνεις μισό λίτρο σοκολατούχο γάλα τη μέρα. Παίρνεις στην αρχή με επιμέλεια τις βιταμίνες σου και μετά καταλήγεις να τις ξεχνάς για την υπόλοιπη εγκυμοσύνη. Μπορείς να ορίσεις την «αιωνιότητα» βασισμένη στις ατελείωτες ερωτήσεις του πρώτου σου παιδιού: «Το μωρό θα έρθει σήμερα;».
Κανείς δεν σου προσφέρει πληροφορίες ή συμβουλές. Ο κόσμος είτε πιστεύει ότι είσαι μισότρελη, είτε κάπως ανεύθυνη. Όλοι υποθέτουν ότι η εγκυμοσύνη σου ήταν «ατύχημα». Οι μεγάλες γυναίκες σε κοιτάζουν σχεδόν θιγμένες όταν περνάς δίπλα τους στο super market με το μεσαίο σου παιδί που ουρλιάζει, το μεγάλο, τρία τσαμπιά μπανάνες και τέσσερα κιλά παγωτό. Ο κόσμος νιώθει την ανάγκη να σου λέει τρομακτικές ιστορίες για τα μεσαία παιδιά που καταλήγουν να γίνουν αιμοσταγείς δολοφόνοι. Ή πολιτικοί. Οι συγγενείς και οι φίλοι σου σε κοιτάζουν με συμπάθεια, αλλά δεν στέλνουν κάρτες ούτε οργανώνουν πάρτι προς τιμήν σου.
Οι άνθρωποι που έχουν πια μεγαλώσει τα παιδιά τους επιστρέφουν στη δουλειά, χάνουν βάρος και δείχνουν στιλάτοι και ξεκούραστοι. Δεν έχουν τίποτα άλλο να σου δώσουν εκτός από την συμπόνια τους. Οι άνθρωποι νιώθουν λίγο αηδιασμένοι από ‘σένα. Εσύ νιώθεις κάπως αηδιασμένη από τον εαυτό σου. Όλοι σε ρωτούν αν είναι το πρώτο σου και όταν απαντάς πώς είναι το τρίτο, γελάνε και απομακρύνονται.
Διαβάζεις περιοδικά μόδας γιατί έχεις χαρίσει τα βιβλία εγκυμοσύνης σου. Προσπαθείς να μάθεις όσο πιο γρήγορα μπορείς στο μεσαίο σου παιδί να κοιμάται στο παιδικό κρεβατάκια και να πηγαίνει στην τουαλέτα. Διαφωνείς άσκοπα με την μεγάλη σου κόρη για το ποια θα είναι η «μεγαλύτερη μεγάλη αδερφή», επειδή εννοεί «η καλύτερη μεγάλη αδερφή».
Για το δωμάτιο του μωρού δεν χρειάζεται πια να κάνεις σχεδόν τίποτα. Αποφασίζεις να ανταλλάξεις μάρσιππο, καρεκλάκια και gadgets με ένα καινούριο ψυγειάκι. Ζητάς από τη μεγάλη σου κόρη να προσπαθήσει να μην δολοφονήσει το μωρό.
Κοιτάζεις να παλιά μωρουδίστικα ρούχα και σκέφτεσαι ότι το μωρό θα μπορούσε κάλλιστα να κυκλοφορεί γυμνό τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Αγοράζεις τρία πακέτα πιπίλες και τα βάζεις κατευθείαν στη βαλίτσα του μαιευτηρίου. Σκέφτεσαι ότι πρέπει να εγκαταστήσεις από μία τηλεόραση σε κάθε παιδικό δωμάτιο.
Το παιδί σου ίσως πάει παιδικό σταθμό.
Ανυπομονείς να πας στο μαιευτήριο γιατί δεν θα χρειάζεται να μαγειρέψεις για κανέναν. Βάζεις στη βαλίτσα σου μια οικογενειακή σοκολάτα και μερικές ωτοασπίδες. Αγοράζεις καινούριες πιτζάμες, βασικά επειδή έχεις καιρό να βάλεις πλυντήριο.
Το παιδί αυτό θα σε κάνει να καταλάβεις πόση αγάπη είναι πλασμένη η ανθρώπινη καρδιά να νιώσει. Κοιτάζεις τα μεγαλύτερα παιδιά σου με καθαρό βλέμμα και αντιλαμβάνεσαι πόσο επώδυνο είναι να είσαι μακριά τους.
Κοιτάζεις τον άντρα σου και σκέφτεσαι πόσο ευγνώμων είσαι για τα τρία πολύτιμα δώρα που σου έκανε και τον συγχωρείς (σχεδόν) για όλα τα άλλα. Η ζωή σου θα είναι πυρετώδης και τρελή και γεμάτη φασαρία και ανησυχίες και αγάπη.
Θα έχεις ακόμη μία ανεπανάληπτη εμπειρία. Ακόμη μερικές απ’ αυτές τις στιγμές που σου κόβουν την ανάσα.
Θα είσαι πια πλήρης.
Ελπίζεις.»
Πηγή: scarymommy
